Pređi na sadržaj

Tihvin

Koordinate: 59° 38′ 00″ S; 33° 30′ 00″ I / 59.633333° S; 33.5° I / 59.633333; 33.5
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Tihvin
Tihvin
Tihvinski „Trg Slobode“
Administrativni podaci
Država Rusija
Federalni okrugSeverozapadni
Oblast Lenjingradska oblast
RejonTihvinski rejon
Osnovanprvi pomen 1383.
Status grada1773.
Stanovništvo
Stanovništvo
 — 2014.58.289
 — gustina2.294,84 st./km2
Geografske karakteristike
Koordinate59° 38′ 00″ S; 33° 30′ 00″ I / 59.633333° S; 33.5° I / 59.633333; 33.5
Vremenska zonaUTC+3
Aps. visina50 m
Površina25,4 km2
Tihvin na karti Rusije
Tihvin
Tihvin
Tihvin na karti Rusije
Tihvin na karti Lenjingradske oblasti
Tihvin
Tihvin
Tihvin na karti Lenjingradske oblasti
Ostali podaci
Poštanski broj187551, 187552, 187553, 187556, 187557
Pozivni broj(+7) 81367
Registarska oznaka47
OKATO kod41 460
OKTMO kod41 645 101 001
Veb-sajt
gorod.tikhvin.org/

Tihvin (rus. Тихвин) grad je na severozapadu evropskog dela Ruske Federacije. Nalazi se u istočnom delu Lenjingradske oblasti, na području Tihvinskog rejona čiji je ujedno i administrativni centar.

Prema procenama nacionalne statističke službe za 2014. u gradu je živelo 58.289 stanovnika.

Od 4. novembra 2010. grad Tihvin nosi počasno zvanje Grada vojničke slave. a u tu čast je godinu dana kasnije na trgu maršala Kirila Mereckog podignuta spomen stela.

Etimologija

[uredi | uredi izvor]

Ime grada verovatno dolazi od vepskih reči tih i vin sa značenjem put i trgovište pošto je od najstarijihi vremena to područje bilo poznato po važnim trgovačkim putevima.

Geografija

[uredi | uredi izvor]

Grad Tihvin smešten je u istočnom delu Lenjingradske oblasti u nizijskom području uz reku Tihvinku. Središte grada leži na nadmorskoj visini od 50 m. Nalazi se na oko 236 km istočno od grada Sankt Peterburga.

Klima u gradu je umerenokontinentalna sa prosečnim julskim temperaturama od +17,8 °C, odnosno januarskim od -8,9 °C.

Kroz grad prolazi autoput A114 koji poveuje gradove Vologdu i Novu Ladogu.

Istorija

[uredi | uredi izvor]
Bogorodica Tihvinska

Prvi pisani pomeni imena Tihvin datiraju iz 1383. godine i odnose se na crkveno imanje oko kojeg se razvilo današnje naselje. Naselje se zahvaljujući strateški važnom položaju na raskrsnici bažnih trgovačkih puteva ubrzano razvijalo i već početkom XVI veka važilo je za značajan trgovački i zanatski centar.

Po nalogu velikog moskovskog knjaza Vasilija III Ivanoviča u Tihvinu je u periodu između 1507—1515. sagrađena Uspenjska saborna crkva koja se očuvala do današnjih dana. Na levoj obali Tihvinke 1560. je po nalogu cara Ivana IV Groznog podignut muški Uspenjski manastir. Paralelno sa muškim manastirom osnovano je i manje žensko sestrinstvo Vavedenjskog manastira, sagrađene su brojne stambene i trgovačke zgrade, a najjuže središte grada je utvrđeno jakim drvenim zidovima i kulama (kasnije tokom XVII veka drveni zid je zamenjen kamenim, a dodato je i 9 kula). Naselje oko manastira je sve do 1723. godine egzistiralo kao manastirski feud

U periodu XVII—XVIII veka Tihvinski posad je doživeo svoj privredni vrhunac. Pored trgovine intenzivno je bilo razvijeno i zanatstvo, a posebno kovačke radionice čijim proizvodima se trgovalo i van granica tadašnje ruske države. Tihvinsko trgovište je u to vreme bio jedan od najvećih trgovačkih centara na području Rusije.

Godine 1773. Tihvin dobija status okružnog grada i postaje sedište istoimenog okruga unutar Novgorodske gubernije. Grad je intenzivno nastavio da se razvija i tokom XIX veka, a poseban zamajac daljem razvoju trgovine i zanatstva dalo je otvaranje Tihvinskog kanalskog sistema 1811. godine. Zahvaljujući tom kanalu na stotine manjih trgovačkih brodica zvanih tihvinke prolazilo je kroz grad na svom putu od Petrograda ka Nižnjem Novgorodu. Prema podacima iz tog perioda Tihvinskim kanalom je godišnje prolazilo i preko 6 hiljada plovila natovarenih raznim teretom.

Prema podacima prvog sveruskog popisa stanovništva iz 1897. grad Tihvin je imao 6.589 stanovnika, od čega su njih 6.420 bili pripadnici pravoslavne vere.

U avgustu 1927. uspostavljen je Tihvinski opštinski rejon sa Tihvinom kao njegovim administrativnim centrom. Tokom Drugog svetskog rata grad je jedno kratko vreme bio pod okupacijom nacističkih snaga, od 8. novembra 1941, pa do 9. decembra iste godine. Tihvin je postao prvim gradom koji je oslobeđen tokom zimske kontraofanzive Crvene armije 1941. godine. Grad je tokom rata pretrpeo velika razaranja i tom prilikom su nepovratno uništeni brojni arhitektonski spomenici.

Odlukom predsednika Ruske Federacije Dmitrija Medvedeva od 4. novembra 2010. gradu Tihvinu je dodeljeno počasno zvanje Grada vojničke slave u spomen na hrabrost i postojanost njegovih građana izraženu u borbama za slobodu i nezavisnost otadžbine.[1]

Demografija

[uredi | uredi izvor]

Prema podacima sa popisa stanovništva 2010. u gradu je živelo 58.459 stanovnika, dok je prema procenama nacionalne statističke službe za 2014. grad imao 58.289 stanovnika.[2]

Kretanje broja stanovnika
1939.1959.1970.1979.1989.2002.2010.2014.
16.19918.41233.97158.61671.352[3]63.338[4]58.459[5]58.289

Partnerski gradovi

[uredi | uredi izvor]

Grad Tihvin ima potpisane ugovore o partnerstvu i saradnji sa sledećim gradovima:

Znameniti Tihvinjani

[uredi | uredi izvor]

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ Указ Президента Российской Федерации от 4 ноября 2010 года № «О присвоении городу Тихвину почётного звания Российской Федерации „Город воинской славы”» Архивирано на сајту Wayback Machine (22. јун 2011)
  2. ^ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2014 года Архивирано на сајту Wayback Machine (23. јануар 2022)
  3. ^ „Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 g. Čislennostь naličnogo naseleniя soюznыh i avtonomnыh respublik, avtonomnыh oblasteй i okrugov, kraёv, oblasteй, raйonov, gorodskih poseleniй i sёl-raйcentrov.”. Vsesoюznaя perepisь naseleniя 1989 goda (na jeziku: ruski). Demoscope Weekly. 1989. Pristupljeno 4. 9. 2012. 
  4. ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (21. 5. 2004). „Čislennostь naseleniя Rossii, subъektov Rossiйskoй Federacii v sostave federalьnыh okrugov, raйonov, gorodskih poseleniй, selьskih naselёnnыh punktov – raйonnыh centrov i selьskih naselёnnыh punktov s naseleniem 3 tыsяči i bolee čelovek”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2002 goda (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012. 
  5. ^ Federalьnaя služba gosudarstvennoй statistiki (Federalni zavod za statistiku) (2011). „Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda. Tom 1 (Nacionalni popis stanovništva 2010, 1. svezak)”. Vserossiйskaя perepisь naseleniя 2010 goda (Nacionalni popis stanovništva 2010) (na jeziku: ruski). Federalni zavod za statistiku. Pristupljeno 4. 9. 2012. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]