Przejdź do zawartości

2S1 Goździk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MastiBot (dyskusja | edycje)
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ); zmiany kosmetyczne
Linia 37: Linia 37:
|commons = Category:2S1 Gvozdika
|commons = Category:2S1 Gvozdika
}}
}}
[[Plik:2S1 Goździk MWL Bydgoszcz 01.jpg|thumb|240px|Goździk eksponowany w [[Muzeum Wojsk Lądowych]] w [[Bydgoszcz]]y.]]
[[Plik:2S1 Goździk MWL Bydgoszcz 01.jpg|mały|240px|Goździk eksponowany w [[Muzeum Wojsk Lądowych]] w [[Bydgoszcz]]y.]]
'''2S1 Goździk''' ([[język rosyjski|ros.]] – ''2C1 Гвоздикa'', 2S1 Gwozdika; oznaczenie [[NATO]] – ''M1974'') – [[samobieżne działo polowe|samobieżna haubica]] kalibru 122 mm, konstrukcji [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckiej]], z okresu po II wojnie światowej.
'''2S1 Goździk''' ([[język rosyjski|ros.]] – ''2C1 Гвоздикa'', 2S1 Gwozdika; oznaczenie [[NATO]] – ''M1974'') – [[samobieżne działo polowe|samobieżna haubica]] kalibru 122 mm, konstrukcji [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckiej]], z okresu po II wojnie światowej.


Linia 86: Linia 86:
* [[Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie]] - wystawa plenerowa przed siedzibą główną. Pojazd przekazany do muzeum w [[1996]] roku przez [[Huta Stalowa Wola|Hutę Stalowa Wola]]
* [[Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie]] - wystawa plenerowa przed siedzibą główną. Pojazd przekazany do muzeum w [[1996]] roku przez [[Huta Stalowa Wola|Hutę Stalowa Wola]]
* [[Muzeum Broni i Militariów - Witoszów]]<ref> 31 lipca 2012 - "Goździk" w muzeum - to trzeba zobaczyć http://www.muzeum-broni.pl/ </ref>
* [[Muzeum Broni i Militariów - Witoszów]]<ref> 31 lipca 2012 - "Goździk" w muzeum - to trzeba zobaczyć http://www.muzeum-broni.pl/ </ref>
* [[Muzeum Techniki Militarnej i Użytkowej]]<ref> http://www.mtmiu.pl/ </ref>
* [[Muzeum Techniki Militarnej i Użytkowej]]<ref>[http://www.mtmiu.pl/ Muzeum Techniki Militarnej i Użytkowej w Bytomiu<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>
* Militarne Borne w Bornem Sulinowie - pojazd znajduje w ciągłym użytkowaniu<ref>[http://www.militarne-borne.pl Militarne Borne]</ref>.
* Militarne Borne w Bornem Sulinowie - pojazd znajduje w ciągłym użytkowaniu<ref>[http://www.militarne-borne.pl Militarne Borne]</ref>.



Wersja z 00:30, 14 lis 2017

Samobieżna haubica 2S1 Goździk (w kodzie NATO M1974[1])
Ilustracja
Samobieżna haubica 2S1 Goździk, Wojskowo-historyczne muzeum artylerii, wojsk inżynieryjnych i łączności w Petersburgu
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Charkowska Fabryka Traktorów, Huta Stalowa Wola

Typ pojazdu

samobieżna haubica

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4 lub 5

Historia
Prototypy

1967

Produkcja

1971–1994

Egzemplarze

ponad 10 000[2]

Dane techniczne
Silnik

1 silnik wysokoprężny JAMZ-238W o mocy 240 KM (177 kW) lub SW-680T o mocy 300 KM (220 kW)

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

550 l

Pancerz

15-20 mm

Długość

7,265 m

Szerokość

2,85 m

Wysokość

2,74 m

Prześwit

0,40 m

Masa

15 700 kg (bojowa)

Moc jedn.

14,01 kW/t (SW-680T)

Nacisk jedn.

0,49 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

60 km/h (po drodze)
30 km/h (w terenie)
4,5 km/h (w wodzie)

Zasięg pojazdu

500 km (po drodze)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

pływający

Rowy (szer.)

3,00 m

Ściany (wys.)

0,70 m

Kąt podjazdu

60°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 haubica 2A31 kal. 122 mm
Użytkownicy
Algieria, Angola, Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Bułgaria, Chorwacja, Kuba, Czechy, Etiopia, Finlandia (wersja 122 Psh 74), Węgry, Iran, Irak, Kazachstan, Libia, Polska, Rumunia, ZSRR/Rosja, Słowacja, Syria, Ukraina, Uzbekistan, Jemen, Jugosławia
Goździk eksponowany w Muzeum Wojsk Lądowych w Bydgoszczy.

2S1 Goździk (ros.2C1 Гвоздикa, 2S1 Gwozdika; oznaczenie NATOM1974) – samobieżna haubica kalibru 122 mm, konstrukcji radzieckiej, z okresu po II wojnie światowej.

Historia

Pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku rozpoczęto prace konstrukcyjne nad działem samobieżnym, zdolnym do pływania. Jego budowę oparto na konstrukcji czołgu pływającego PT-76 oraz przedłużonym podwoziu transportera opancerzonego MTLB.

Prototyp samobieżnej haubicy został zbudowany w 1967 roku, a od 1971 roku rozpoczęto jego produkcję seryjną. Oprócz ZSRR, gdzie produkowane były do 1991 roku, działo to produkowane było na licencji także w Polsce w zakładach Huta Stalowa Wola w latach 19841994 oraz w Bułgarii.

Służba

Samobieżna haubica 2S1 Goździk od 1971 roku była wprowadzana do jednostek artylerii państw Układu Warszawskiego. W późniejszym okresie haubice takie zostały sprzedane do niektórych krajów arabskich i afrykańskich.

Haubica ta jest współcześnie podstawowym rodzajem samobieżnych haubic w jednostkach artylerii samobieżnej m.in. w Polsce i w Rosji.

Bojowo została użyta w wojnie w Czeczenii, w latach 1999–2000, oraz w Iraku.

Opis konstrukcji

Samobieżna haubica 2S1 Goździk ma klasyczny układ konstrukcyjny i stosunkowo niską sylwetkę (zbudowano ją na wydłużonym podwoziu MTLB ). Kadłub spawany z płyt pancernych zawiera w przedniej części zespoły układu napędowego i przedział kierowania, w środkowej – silnik, a w tylnej – przedział bojowy i amunicyjny.

W umieszczonej z tyłu kadłuba wieży zamontowano haubicę 2A31 (zmodernizowana wersja haubicy ciągnionej D-30 kal. 122 mm). Haubicę 2A31 wyposażono w: przedmuchiwacz przewodu lufy, dwukomorowy hamulec wylotowy i zamek klinowy o pionowym ruchu klina. W wieży znajdują się: zmechanizowany układ zasilania amunicją, który zapewnia prowadzenie ognia z szybkostrzelnością od 5 do 7 strz./min. i stanowiska dla trzech żołnierzy. Przy czym obsługa haubicy składa się z 4 członków załogi w czasie pokoju, tj. dowódcy, celowniczego, ładowniczego i kierowcy, zaś w czasie wojny dodatkowo obecny jest amunicyjny. Stanowisko czwartego członka załogi (mechanik-kierowca) znajduje się z przodu kadłuba po lewej stronie.

Do strzelania stosuje się naboje rozdzielnego ładowania, przede wszystkim z pociskiem: odłamkowo-burzącym (o maksymalnej donośności 15 300 m i masie 21,76 kg), dymnym i kumulacyjnym (o masie 18,2 kg) stabilizowanym brzechwowo. Ponadto dostępne są naboje z pociskami:

Pojazd przewozi 40 sztuk amunicji, jednak podczas przygotowania działa do pływania liczbę nabojów należy ograniczyć do 30.

Napęd samobieżnej haubicy stanowi silnik wysokoprężny, chłodzony cieczą, 8-cylindrowy JAMZ-238N lub SW-680T (późniejsze egzemplarze). Gąsienicowy układ bieżny, z przednimi kołami napędowymi i siedmioma kołami nośnymi po każdej stronie. Zawieszenie indywidualne na wałkach skrętnych.

Wersje produkcyjne i pojazdy pochodne

  • 2S1 IW12 (MT – Lbus) – wóz dowodzenia i rozpoznawczy
  • 2S1 IW13 ( M1974-1) – wóz dowódcy baterii (wysunięte stanowisko dowodzenia)
  • 2S1 IW14 (M1974-2A) – wóz dowódcy baterii
  • 2S1 IW15 (M1974-2B) – wóz dowódcy dywizjonu
  • 2S1 IW16 (M1974-3) – wóz dowódcy dywizjonu (wysunięte stanowisko dowodzenia)
  • 2S1 IW21 – wóz dowodzenia obrony przeciwlotniczej
  • 2S1 ? (M1979) – wóz saperski
  • RChM – wóz rozpoznania chemicznego
  • Da1 – wóz rozpoznania chemiczno-jądrowego
  • Zoopark 1 – wóz z systemem radarów do kierowania ogniem artylerii

W muzeach

  1. R. Jackson, "Czołgi i pojazdy bojowe", s.361
  2. Самоходная гаубица Гвоздика 2С1 122-мм. Государственный Военно-технический музей. [dostęp 2014-04-27]. (ros.).
  3. 31 lipca 2012 - "Goździk" w muzeum - to trzeba zobaczyć http://www.muzeum-broni.pl/
  4. Muzeum Techniki Militarnej i Użytkowej w Bytomiu
  5. Militarne Borne

Bibliografia

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 83. ISBN 83-86028-01-7.

Linki zewnętrzne