Przejdź do zawartości

FUG

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
D-442 FUG
Ilustracja
FUG eksponowany w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej.
Dane podstawowe
Państwo

 Węgry

Typ pojazdu

kołowy wóz rozpoznawczy

Trakcja

kołowa

Załoga

6 osób

Dane techniczne
Silnik

4-suwowy, 4-cylindrowy silnik wysokoprężny Csepel D414.44 o mocy 73,55 kW przy 2300 obr./min

Długość

kadłuba: 5790 mm

Szerokość

2500 mm

Wysokość

1910 mm

Prześwit

280 mm

Masa

6300 kg

Osiągi
Prędkość

80 km/h
w terenie: 35–45 km/h
w wodzie: 9 km/h

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

bez przygotowania: pływający

Rowy (szer.)

1,2 m

Kąt podjazdu

30

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x karabin maszynowy kal. 7,62 mm
Użytkownicy
Niebieski - aktualni , Czerwony - byli

D-442 FUG (Felderítő Úszó Gépkocsi) – węgierski opancerzony wóz rozpoznawczy skonstruowany w latach 60. XX w. Odpowiednik radzieckiego samochodu rozpoznawczego BRDM-1. Od BRDM różni się jednak tym, że jego silnik usytuowany jest w tylnej części pojazdu, dzięki czemu jest bardziej odporny na uszkodzenia, np. w razie ostrzału. Pojazdy tego typu znajdowały się na uzbrojeniu armii węgierskiej, czechosłowackiej, a także w niewielkiej liczbie Wojska Polskiego. Mimo że FUG charakteryzował się bardziej przemyślaną konstrukcją układu napędowego niż w radzieckim odpowiedniku, to jednak miał istotną wadę, jaką był brak stałego uzbrojenia. Z tego powodu zastąpił go PSzH-IV, pozbawiony wady poprzednika. Pojazd ten nie był już sprowadzany do Polski.

Egzemplarze muzealne

[edytuj | edytuj kod]

Pojazdy FUG można oglądać w następujących muzeach:

Użytkownicy

[edytuj | edytuj kod]

Aktualni użytkownicy

Byli użytkownicy

  •  Czechosłowacja: 275 zamówionych w 1965 roku i dostarczonych w 1968. Dostały oznaczenie OT-65A Otter[1]. Kolejne 200 PSzH pozyskane i oznaczone jako OT-66[1].
  •  NRD – 50 PSzH.[1]
  •  Niemcy – wszystkie zezłomowane lub sprzedane.
  •  Irak – 200 PSzH-IV dostarczonych w 1981 roku. Prawdopodobnie zostały zastąpione przez BRDM-2[1].
  •  Polska – 100 OT-65A Otter[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Trade Registers, Armstrade.sipri.org [dostęp 2015-01-01].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Jackowski, Tadeusz Wysocki. Kołowe środki transportu armii węgierskiej. „Nowa Technika Wojskowa”. 1993. Nr. 1. s. s. 7-9. ISSN 1230-1655. 
  • Janusz Magnuski "Wozy Bojowe LWP", Wydawnictwo MON, Warszawa 1985