Przejdź do zawartości

Ole Kristian Furuseth

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ole Kristian Furuseth
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1967
Jessheim

Klub

Ullensaker Skiklubb

Pierwsze punkty w PŚ

16.12 1986, Madonna di Campiglio
(10. miejsce – slalom)

Pierwsze podium w PŚ

17.01 1989, Adelboden (2. miejsce – slalom)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

5.03 1989, Furano (slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia
Igrzyska olimpijskie
srebro Nagano 1998 Slalom
Mistrzostwa świata
brąz Sälbach 1991 Slalom
Puchar Świata
2. miejsce
1989/1990
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
1989/1990
2. miejsce
1990/1991
2. miejsce
1999/2000
3. miejsce
1988/1989
Puchar Świata (Slalom gigant)
Mała Kryształowa Kula
1988/1989
Mała Kryształowa Kula
1989/1990

Ole Kristian Furuseth (ur. 7 stycznia 1967 w Jessheim) – norweski narciarz alpejski, srebrny medalista olimpijski, brązowy medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli klasyfikacji giganta Pucharu Świata.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Ole Kristian Furuseth pojawił się na mistrzostwach świata juniorów w Jasnej w 1985 roku, zajmując dziesiąte miejsce w zjeździe i dziewiętnaste w gigancie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował na początku sezonu 1985/1986. Pierwsze punkty wywalczył 16 grudnia 1986 roku w Madonna di Campiglio, zajmując dziesiąte miejsce w slalomie. Na podium po raz pierwszy stanął 17 stycznia 1989 roku w Adelboden, gdzie był drugi w slalomie. W zawodach tych wyprzedził go jedynie reprezentujący Luksemburg Marc Girardelli, a trzecie miejsce zajął Włoch Alberto Tomba. Łącznie na podium zawodów tego cyklu plasował się 32. razy, przy czym dziewięciokrotnie zwyciężał. Pierwszy trium odniósł 5 marca 1989 roku w Furano, gdzie był najlepszy w slalomie. Następnie zwyciężał w gigancie 9 marca 1989 roku w Shiga Kōgen, 23 listopada 1989 roku w Park City i 22 stycznia 1991 roku w Adelboden oraz w slalomie: 18 grudnia 1990 roku w Madonna di Campiglio, 22 grudnia 1990 roku w Kranjskiej Gorze, 19 marca 1995 roku w Bormio, 1 marca 1998 roku w Yongpyong oraz 19 marca 2000 roku w Bormio. Najlepsze wyniki osiągał w sezonie 1989/1990, kiedy był drugi w klasyfikacji generalnej, plasując się tylko za Pirminem Zurbriggenem ze Szwajcarii. W tym samym sezonie wywalczył też Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji giganta, a w klasyfikacji slalomu był drugi. Był też najlepszy w klasyfikacji giganta i trzeci w klasyfikacji slalomu w sezonie 1988/1989. Ponadto w sezonie 1990/1991 ponownie zajął drugie w klasyfikacji slalomu.

Największy sukces osiągnął w 1998 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Nagano wywalczył srebrny medal w slalomie. Po pierwszym przejeździe zajmował trzecie miejsce, tracąc do prowadzącego Thomasa Sykory z Austrii 0,47 sekundy. W drugim przejeździe uzyskał czwarty wynik, co jednak pozwoliło mu przesunąć się na drugą pozycję. W zawodach tych rozdzielił na podium swego rodaka Hansa Pettera Buraasa i Thomasa Sykorę. Blisko kolejnego medalu był podczas rozgrywanych sześć lat wcześniej igrzysk w Albertville, gdzie zajął czwarte miejsce w supergigancie. Walkę o medal przegrał tam z kolejnym reprezentantem Norwegii, Janem Einarem Thorsenem o 0,04 sekundy. Na tych samych igrzyskach zajął również piąte miejsce w gigancie oraz siódme w kombinacji alpejskiej.

W 1991 roku zdobył też brązowy medal w slalomie na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm. Lepsi okazali się jedynie Marc Girardelli oraz Austriak Thomas Stangassinger. Na tej samej imprezie był też czwarty w supergigancie i gigancie. W pierwszym przypadku w walce o podium lepszy o 0,38 sekundy okazał się Francuz Franck Piccard, a w drugim Norwega wyprzedził bezpośrednio Johan Wallner ze Szwecji. Czwarte miejsce zajął także w slalomie podczas rozgrywanych w 1997 roku mistrzostw świata w Sestriere. Tym razem rywalizację o brązowy medal przegrał o 0,20 sekundy z Alberto Tombą. Furuseth był też między innymi szósty w slalomie na mistrzostwach świata w Vail w 1989 roku oraz siódmy na mistrzostwach świata w Sierra Nevada w 1996 roku. Karierę zakończył po sezonie 2001/2002.

Pierwsze mistrzostwo Norwegii zdobył w 1989 roku, zwyciężając w slalomie, gigancie i supergigancie. W kolejnych latach jeszcze sześciokrotnie zostawał mistrzem kraju, wygrywając w slalomie w latach 1990, 1995, 1997 i 2000 oraz w gigancie w latach 1990 i 1991[1].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
7. 11 lutego 1992 Francja Albertville Kombinacja 14,58 pkt +25,89 pkt Włochy Josef Polig
4. 16 lutego 1992 Francja Albertville Supergigant 1:13,04 +0,83 Norwegia Kjetil André Aamodt
5. 18 lutego 1992 Francja Albertville Gigant 2:06,98 +1,18 Włochy Alberto Tomba
DNF 22 lutego 1992 Francja Albertville Slalom 1:44,39 - Norwegia Finn Christian Jagge
DNF 23 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Gigant 2:52,46 - Niemcy Markus Wasmeier
DSQ 27 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Slalom 2:02,02 - Austria Thomas Stangassinger
2. 21 lutego 1998 Japonia Nagano Slalom 1:49,31 +1,33 Norwegia Hans Petter Buraas
9. 23 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Slalom 1:41,06 +3,33 Francja Jean-Pierre Vidal
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
12. 8 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Supergigant 1:38,81 +1,47 Szwajcaria Martin Hangl
8. 9 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Gigant 2:37,66 +2,96 Austria Rudolf Nierlich
6. 12 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Slalom 2:02,85 +2,33 Austria Rudolf Nierlich
3. 22 stycznia 1991 Austria Saalbach Slalom 1:55,38 +0,62 Luksemburg Marc Girardelli
4. 23 stycznia 1991 Austria Saalbach Supergigant 1:26,73 +2,20 Austria Stephan Eberharter
4. 3 lutego 1991 Austria Saalbach Gigant 2:29,94 +1,09 Austria Rudolf Nierlich
10. 10 lutego 1993 Japonia Morioka Gigant 2:15,36 +2,98 Norwegia Kjetil André Aamodt
14. 13 lutego 1993 Japonia Morioka Slalom 1:40,33 +2,07 Norwegia Kjetil André Aamodt
7. 25 lutego 1996 Hiszpania Sierra Nevada Slalom 1:42,26 +0,31 Włochy Alberto Tomba
4. 15 lutego 1997 Włochy Sestriere Slalom 1:51,70 +0,64 Norwegia Tom Stiansen
11. 14 lutego 2001 Austria Sankt Anton Slalom 1:39,66 +2,03 Austria Mario Matt
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
11. 28 lutego 1985 Czechosłowacja Jasná Zjazd 1:18,01 +1,87 Włochy Giorgio Piantanida
19. 2 marca 1985 Czechosłowacja Jasná Gigant 2:17,55 +6,88 Robert Žan

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach

[edytuj | edytuj kod]
  1. Japonia Furano5 marca 1989 (slalom)
  2. Japonia Shiga Kōgen9 marca 1989 (gigant)
  3. Stany Zjednoczone Park City23 listopada 1989 (gigant)
  4. Włochy Madonna di Campiglio18 grudnia 1990 (slalom)
  5. Kranjska Gora22 grudnia 1990 (slalom)
  6. Szwajcaria Adelboden22 stycznia 1991 (gigant)
  7. Włochy Bormio19 marca 1995 (slalom)
  8. Korea Południowa Yongpyong1 marca 1998 (slalom)
  9. Włochy Bormio19 marca 2000 (slalom)
  • 9 zwycięstw (6 slalomów i 3 giganty)

Pozostałe miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szwajcaria Adelboden17 stycznia 1989 (gigant) – 2. miejsce
  2. Japonia Furano3 marca 1989 (slalom) – 2. miejsce
  3. Japonia Shiga Kōgen10 marca 1989 (slalom) – 2. miejsce
  4. Australia Thredbo11 sierpnia 1989 (gigant) – 2. miejsce
  5. Australia Thredbo12 sierpnia 1989 (slalom) – 2. miejsce
  6. Kanada Mont-Sainte-Anne2 grudnia 1989 (slalom)
  7. Austria Kitzbühel21 stycznia 1990 (slalom) – 2. miejsce
  8. Francja Les Menuires30 stycznia 1990 (supergigant) – 2. miejsce
  9. Włochy Sestriere11 grudnia 1990 (slalom) – 2. miejsce
  10. Austria Kitzbühel13 stycznia 1991 (slalom) – 2. miejsce
  11. Stany Zjednoczone Waterville Valley21 marca 1991 (gigant) – 2. miejsce
  12. Włochy Sestriere10 grudnia 1991 (slalom) – 3. miejsce
  13. Niemcy Garmisch-Partenkirchen13 stycznia 1992 (kombinacja) – 2. miejsce
  14. Włochy Sestriere14 grudnia 1993 (slalom) – 3. miejsce
  15. Słowenia Kranjska Gora9 stycznia 1994 (slalom) – 2. miejsce
  16. Austria Kitzbühel15 stycznia 1995 (slalom) – 3. miejsce
  17. Japonia Furano19 lutego 1995 (slalom) – 3. miejsce
  18. Japonia Shiga Kōgen9 marca 1997 (slalom) – 3. miejsce
  19. Austria Kitzbühel25 stycznia 1998 (slalom) – 3. miejsce
  20. Szwajcaria Wengen16 stycznia 2000 (slalom) – 2. miejsce
  21. Niemcy Todtnau6 lutego 2000 (slalom) – 3. miejsce
  22. Korea Południowa Yongpyong27 lutego 2000 (slalom) – 2. miejsce
  23. Austria Schladming9 marca 2000 (slalom) – 2. miejsce

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]