Czapetka pachnąca
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
czapetka pachnąca | ||
Nazwa systematyczna | |||
Syzygium aromaticum (L.) Merr. & Perry Mem. Am. Acad. Arts & Sc. xviii. 196 (1939) | |||
Synonimy | |||
|
Czapetka pachnąca, goździkowiec korzenny (Syzygium aromaticum) – gatunek rośliny z rodziny mirtowatych. Rośnie dziko na Molukach (Indonezja), uprawiany jest w krajach o klimacie równikowym[3]. Główne rejony uprawy to Półwysep Malajski, Zanzibar, Sri Lanka, Brazylia, Komory i Madagaskar[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Niewysokie drzewa (do 12 m wysokości) lub krzewy.
- Liście
- Eliptyczne, na górnej stronie ciemnozielone, na spodniej jaśniejsze. Posiadają liczne gruczołki, wytwarzające olejek goździkowy, stosowany jako przyprawa i lek[5].
- Kwiaty
- Zebrane po trzy różawożółte, baldachokształtne kwiatostany.
- Owoc
- Eliptyczna, 1–2 nasienna jagoda o purpurowym kolorze[5].
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Roślina przyprawowa
[edytuj | edytuj kod]Po wysuszeniu częściowo rozwiniętych pączków kwiatowych (Caryophylli Flos) uzyskuje się przyprawę zwaną goździkami (goździki korzenne)[5] (gatunek zaliczany był w przeszłości do rodzaju goździkowiec (Eugenia) jako E. caryophyllata). Goździki mają barwę ciemnobrunatną, powstałą w czasie suszenia. Smak mają piekący, dzięki olejkowi znajdującemu się w pąkach w ilości 15–20%. Charakterystyczny zapach daje goździkom eugenol[4]. Największym współczesnym producentem goździków jest Tanzania (wyspy Zanzibar i Pemba), następne miejsca zajmują Indonezja, Madagaskar, Sri Lanka, Kenia, Komory i Seszele. Goździki są używane jako przyprawa do kompotów, kawy, herbaty, konfitur, marynat i wyrobów cukierniczych[4]. Wchodzą również w skład licznych mieszanek przyprawowych, takich jak: ras el hanout, berbere i quatre epices[4].
Roślina lecznicza
[edytuj | edytuj kod]Olejek goździkowy (eugenol, który jest silnym antyoksydantem) stosowany jest w przemyśle farmaceutycznym. Olejek goździkowy ma działanie antyseptyczne, pobudzające i rozkurczające. Goździki żuje się w stanach zapalnych gardła, jamy ustnej oraz przy bólach zębów[4]. Tego rodzaju zastosowanie medyczne goździków ma przynajmniej kilkaset lat[4].
Goździki używane są w medycynie indyjskiej Ajurweda, medycynie chińskiej i w medycynie zachodniej (ziołolecznictwo i stomatologia), w której używa się olejku goździkowego jako anodyny (środka przeciwbólowego), zwłaszcza w praktyce stomatologicznej w nagłych przypadkach bólu zębów.
W tradycji europejskiej goździki były składnikami leków na dżumę (okadzenia, pomandery), choroby głowy i żołądka oraz środków do konserwacji zwłok[4].
Goździki są także używane jako środki wiatropędne w celu zwiększenia wydzielania kwasu solnego przez żołądek i do poprawy perystaltyki przewodu pokarmowego. Goździki są również uważane za naturalne leki przeciwrobacze[6]. Olejek eteryczny stosowany jest w aromaterapii, gdy zachodzi potrzeba stymulacji i zwiększenia ciepłoty, zwłaszcza w przypadku problemów z trawieniem. Ząbki goździka pomagają także zmniejszyć ból zęba i zmniejszyć objawy związane z zakażeniem zęba z uwagi na ich właściwości antyseptyczne. Olej goździkowy zastosowany do wnęki zepsutego zęba łagodzi jego ból[7]. W związku z powyższym, olejek goździkowy i wyizolowany z niego eugenol są stosowane jako składnik wypełnień tymczasowych[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-21] (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].
- ↑ a b c d e f g h Aleksander Smakosz , Historia naturalna przypraw, wyd. 1, Wrocław & Częstochowa: Pharmacopola, 2024, s. 49–66 .
- ↑ a b c Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ Phyllis Balch , James Balch , Prescription for Nutritional Healing, wyd. 3, Avery Publishing, 2000, s. 94 (ang.).
- ↑ Healing Power and Curative Properties of Clove. Asian Online Recipes. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-25)]. (ang.).
- BioLib: 62110
- EoL: 2508665
- GBIF: 3183002
- identyfikator iNaturalist: 122770
- IPNI: 601421-1
- ITIS: 506167
- NCBI: 219868
- Plant Finder: 282873
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-199236
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:601421-1
- identyfikator Tropicos: 22102278
- USDA PLANTS: SYAR2
- CoL: 545PT