İçeriğe atla

Hatay Devleti

Koordinatlar: 36°25′49″K 36°10′27″D / 36.43028°K 36.17417°D / 36.43028; 36.17417
Vikipedi, özgür ansiklopedi
Hatay Devleti
État du Hatay (Fransızca)
دولة خطاي (Arapça)
1938-1939
Hatay Devleti bayrağı
Bayrak
Fransız mandası altındaki Suriye haritasında turuncu (kuzeybatı) gösterilmiş Hatay Devleti/İskenderun Sancağı.
Fransız mandası altındaki Suriye haritasında turuncu (kuzeybatı) gösterilmiş Hatay Devleti/İskenderun Sancağı.
BaşkentAntakya
Resmî dil(ler)Türkçe

Yaygın dil(ler)Türkçe
Fransızca
Levanten Arapça
HükûmetCumhuriyet
Devlet Başkanı 
• 1938-1939
Tayfur Sökmen
Başbakan 
• 1938-1939
Abdurrahman Melek
Meclis Başkanı 
• 1938-1939
Abdülgani Türkmen
Yasama organıHatay Devleti Millet Meclisi
Tarihî dönemİki savaş arası dönem
• Kuruluşu
2 Eylül 1938
• Türkiye'ye ilhak
29 Haziran 1939
Yüzölçümü
19384700 km2
Nüfus
• 1938
234379
Para birimiTürk lirası, daha önce Suriye lirası
Öncüller
Ardıllar
Birinci Suriye Cumhuriyeti
Türkiye
Günümüzdeki durumuTürkiye

Hatay Devleti (Fransızca: État du Hatay, Arapça: دولة خطاي Dawlat Ḫaṭāy), İskenderun Sancağı'nın 2 Eylül 1938'de[2] bağımsızlığını ilan etmesi ile kurulmuş olan Türk devleti. 29 Haziran 1939 günü devletin yasama organı olan 22 üyesi Türk olan 40 üyeli Hatay Devleti Millet Meclisinin aldığı karar gereği Türkiye'ye katılmış ve Hatay ili olmuştur.

1937'de Milletler Cemiyeti kararıyla Hatay sorununun çözümü için kurulmuştur. Devletin kuruluşu Hatay Millet Meclisinin 2 Eylül 1938 tarihli kararıyla ilan edilmiştir. Devlet Başkanlığına Tayfur Sökmen, Meclis Başkanlığına Abdülgani Türkmen, Başbakanlığa ise Abdurrahman Melek seçilmiştir. Devletin resmî dili Türkçe, ikinci dili ise Fransızca olmuştu ancak Arapça eğitim veren okullar Arapça eğitime devam edeceklerdi. Kuruluş taslağında iç işlerinde bağımsız olarak düşünülmüş; dış ilişkiler, mali ilişkiler, gümrüklerin ve toprak bütünlüğünün Fransa ve Türkiye tarafından denetim ve güvence altına alınmasına karar verilmişti.

Bütün karar ve yürütme organları Türk nüfusunun yönetiminde olan devletin statü gereği Fransız Suriye mandasına olan bağımlılığı sorun yaratıyordu. Bu nedenle, aşama aşama gerçekleştirilen değişikliklerle Türkiye'ye bağlanmaya doğru giden Hatay, II. Dünya Savaşı'nın yaklaşması nedeniyle Fransa'nın da ısrarcı olamamasından ve Türkiye ile savaşmayı göze alamaması sonucunda, Fransa ile Türkiye arasında 23 Haziran 1939 tarihinde Ankara'da, “Türkiye ile Suriye Arasında Toprak Sorunlarının Kesinlikle Çözümüne İlişkin Antlaşma”nın imzalanması[3] ile Fransa, Hatay’ın Türkiye’ye katılmasını kabul etmesiyle, 29 Haziran 1939'da Hatay Devleti Millet Meclisi'nin aldığı karar doğrultusunda Türkiye'ye katıldı. Türkiye ise, 7 Temmuz 1939 günü çıkarılan bir yasa ile "Hatay" ilini kurarak katılma işlemini sonuçlandırdı. 23 Temmuz 1939 tarihinde de Fransız birlikleri Hatay'ı terk ettiler.[3]

1936 öncesindeki isim

[değiştir | kaynağı değiştir]

1921'den itibaren Fransızlar tarafından "Otonom İskenderun Sancağı / Autonome Sandjak d'Alexandrette" (bugünkü tabirle yaklaşık olarak "İskenderun Özerk Bölgesi") olarak adlandırılan bölge hızla sadece "Sancak" (Sanjak/Sandjak) olarak anılmaya başlanmıştır.[4] Özetle Osmanlı devletinde pek çok yerde idari bölgeleri tanımlayan "Sancak" kelimesi özel ada dönüşmüştür.[5][not 1]

İsmail Müştak Mayakon 10 Ekim 1936'da Cumhuriyet gazetesinde “Tarihten Bir Yaprak” başlıklı yazısında bölgenin tarihsel olarak ezelden beri Türk olduğunu vurgular. Yazıya göre Orta Asya'dan gelen Türkler (Hıtay/Kıtay/Katay kavmi), tarihsel olarak kendi isimleri olan Hata ve Ata kelimelerinden yola çıkarak o bölgeye Hatay demişlerdir. Konu Hititler (Etiler) hatta onlardan önce Anadolu'da yaşayan Hattiler ile ilişkilendirilir.[6] Konuya dair ikinci makale aynı yazar tarafından 22 Ekim günü "Hata-Hatay" başlığıyla yayınlanır.[7]

Demografik yapı

[değiştir | kaynağı değiştir]
Fransız nüfus tahminine gore Hatay'ın 1936'daki nüfus yapısı[8]
Etnik grup Sayı %
Arap Alevîleri 61.600 28%
Sünni Araplar 22.000 10%
Yunanlar ve diğer Hristiyanlar 17.600 8%
Türkler 85.800 39%
Ermeniler 24.200 11%
Çerkesler, Yahudiler, Kürtler 8.800 4%
Toplam 220,000 100%

Popüler kültürde

[değiştir | kaynağı değiştir]

Indiana Jones: Son Macera filminde Hatay Devleti, başında sultanın bulunduğu bir monarşi olarak yansıtılmakta olup filmde Kutsal Kâse'nin Hatay'ın sınırlarında olduğu iddia edilmektedir.[9]

Ayrıca bakınız

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Hatay Devleti (PDF). T.C. Hatay Valiliği Yayınları. Hatay. 1 Aralık 2011. s. 174. ISBN 9786053595267. 26 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 17 Ağustos 2023. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 4 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2017. 
  3. ^ a b Hatay'ın Anavatana Katılma Süreci 25 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. AVRASYA Uluslararası Araştırmalar Dergisi, Cilt: 4, Sayı: 7, Temmuz 2015
  4. ^ Hatay Sorunu ve Türk-Fransız Siyasal İlişkileri (1936-1939) 27 Şubat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., İsmail Soysal, Belleten, Türk Tarih Kurumu, Sayı: Nisan 1985, Cilt 49 - Sayı 193, Sayfalar: 79-110
  5. ^ Milletler Cemiyeti - Sancak Metinleri (El Şebab Matbaası, Halep - 1937)
  6. ^ “Tarihten Bir Yaprak”, İsmail Müştak Mayakon, Cumhuriyet Gazetesi, 10 Ekim 1936 (Tarayıcıda 1. Sayfa)
  7. ^ “Hata-Hatay”, İsmail Müştak Mayakon, Cumhuriyet Gazetesi, 22 Ekim 1936 (Tarayıcıda 2. ve 3. Sayfa)
  8. ^ Brandell, Inga (2006). State Frontiers: Borders and Boundaries in the Middle East. I.B.Tauris. s. 144. ISBN 978-1-84511-076-5. 28 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2013. 
  9. ^ Indiana Jones and the Last Crusade (1989) - IMDb, 10 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 27 Mart 2020 
  1. ^ Benzer bir anlam daralması ile özel ada dönüşme örneğine bugün Sırbistan ve Karadağ devletlerinin sınırdaş olduğu bölgenin adı olan Sancak da rastlanır. Adı Osmanlı devrinde o bölgedeki idarî yapı olan Yeni Pazar Sancağı’ndan kalmıştır. (Stjepanović, Dejan (2012). "Regions and Territorial Autonomy in Southeastern Europe". In Gagnon, Alain-G.; Keating, Michael (eds.). Political autonomy and divided societies: Imagining democratic alternatives in complex settings. Palgrave Macmillan. p. 194. ISBN 9780230364257.) (İngilizce)