Przejdź do zawartości

Sidney Crosby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sidney Crosby
Ilustracja
Sidney Crosby w barwach Pittsburgh Penguins z nagrodą Prince of Wales Trophy w sezonie 2016–17
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1987
Halifax

Obywatelstwo

Kanada

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik (center)

Uchwyt

lewy

Informacje klubowe
Klub

Pittsburgh Penguins

Numer w klubie

87

Draft

NHL 2005, numer: 1 (1 runda)
Pittsburgh Penguins

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kanada
Igrzyska olimpijskie
złoto Vancouver 2010 hokej na lodzie
(turniej mężczyzn)
złoto Soczi 2014 hokej na lodzie
(turniej mężczyzn)
Mistrzostwa świata
złoto Czechy 2015 drużynowo
Odznaczenia
Order Kanady – Oficer (Officer)

Sidney Patrick Crosby (ur. 7 sierpnia 1987 w Halifaksie, Nowa Szkocja) – kanadyjski hokeista, reprezentant Kanady, kapitan drużyny Pittsburgh Penguins w lidze NHL.

Dwukrotny mistrz olimpijski[1] (2010, 2014), mistrz świata (2015), zdobywca Pucharu Świata (2016), zdobywca Pucharu Stanleya (2009, 2016, 2017), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2006)[2], złoty (2005) i srebrny (2004) medalista mistrzostw świata juniorów. Zdobywca wielu nagród indywidualnych przyznawanych zawodnikom NHL[3]. Członek Triple Gold Club od 2015.

Jego numer na koszulce (87) pochodzi od daty urodzenia (7/8/87). Podpisany w czerwcu 2012 kontrakt, obowiązujący do 2025 roku, opiewa na sumę 104,4 miliona dolarów, co daje 8,7 miliona rocznie[4].

Uważany za jednego z najlepszych zawodników na świecie[5][6][7]. Jest zawodnikiem bardzo skutecznym punktowo, ale również mentalnym liderem na lodowisku i poza nim[8] - w pierwszym sezonie w roli kapitana doprowadził swój zespół do finału pucharu Stanleya, a w drugim sięgnął po to trofeum jako najmłodszy kapitan w historii[9]; poprowadził też reprezentację Kanady do drugiego olimpijskiego złota. Jego rywalizacja z zawodnikiem Washington Capitals, Aleksandrem Owieczkinem, budzi spore emocje zarówno na poziomie NHL, jak i hokeja reprezentacyjnego, i jest przedmiotem porównań i analiz[10][11].

W trakcie kariery zyskał pseudonimy Sid The Kid[12], The Next One. Kariera Crosby’ego była wielokrotnie hamowana przez kontuzje.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Sidney wychowywał się i dorastał w Cole Harbour, jednak urodził się w Halifaksie, gdyż w jego rodzinnej miejscowości nie było szpitala[7][13]. Jest synem hokeisty Troya i Triny[14]. Ojciec był bramkarzem w zespole Verdun Junior Canadiens, grającym w lidze QMJHL[15]. W 1984 był draftowany z numerem 240 przez Montreal Canadiens, ale nigdy nie zagrał na boiskach NHL. W związku z tym Crosby był kibicem zespołu z Montrealu[16]. Jego idolem był Steve Yzerman[17].

Ma młodszą siostrę Taylor, która podobnie jak niegdyś ojciec, gra w hokeja na pozycji bramkarza[18].

Jako dziecko, Sidney ćwiczył jak ten chłopiec

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Jazdę na łyżwach zaczął w wieku 4 lat. Od małego zapowiadał się na zawodnika wysokiej klasy i już jako 7-latek udzielił pierwszego wywiadu dla gazety[19].

Do ukończenia 15 roku życia uczęszczał do szkoły w rodzinnym Cole Harbour oraz grał w miejscowym klubie Cole Harbour Red Wings. Był zdolnym uczniem, osiągającym bardzo dobre wyniki zarówno w sporcie, jak i w nauce[20] Kiedy ukończył wymagany wiek mógł zostać zakontraktowany w lidze midget - rozegrał sezon 2001–2002 w barwach Dartmouth Subways i zdobywając 217 punktów i doprowadził drużynę do drugiego miejsca w Air Canada Cup 2002[21].

W następnym sezonie wraz z rodziną zdecydowali się przejście Sidneya w ramach amerykańskiego projektu do internatu Shattuck-Saint Mary’s w stanie Minnesota, gdzie w latach 2002 - 2003 zdobył 72 bramki w 57 rozegranych meczach[19] i doprowadził drużynę do mistrzostwa AAA do lat 18.

Junior

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 roku został wybrany z numerem pierwszym w drafcie QMJHL przez klub Rimouski Océanic. W nowym zespole zaliczył rewelacyjny debiut zdobywając 8 punktów, w związku z czym koledzy nadali mu przydomek „Darryl”, nawiązujący do wyczynu Darryla Sittlera - 10 punktów w meczu NHL w 1976[22]. Bardzo szybko, dzięki swoim nieprzeciętnym umiejętnościom, uzyskał renomę genialnego zawodnika, zdobywając w pierwszym sezonie swoich występów w QMJHL tytuł: 'gracza roku', 'najlepszego debiutanta' oraz najlepiej punktującego (Trophée Jean Béliveau), stając się przy tym pierwszym w historii, który zdobył wszystkie trzy najważniejsze nagrody naraz[23]. Świetna gra zaowocowała powołaniem do juniorskiej reprezentacji Kanady. Crosby był w niej jedynym zawodnikiem poniżej 18 roku życia. Zdobywając bramkę na mistrzostwach świata juniorów został najmłodszym w historii strzelcem bramki na tej imprezie[24]. W 2004 odrzucił ofertę 3-letniego kontraktu opiewającego na 7,5 mln dolarów od WHA, ze względu na marzenie gry w NHL[25]. Kolejny sezon w Rimouski był równie dobry jak poprzedni, zwieńczony kilkoma nagrodami indywidualnymi; utwierdził jego status najlepszego prospekta na świecie. Przez wielu porównywany był do zawodników takich jak Wayne Gretzky czy Bobby Orr[24]. Do 2005 roku rozegrał 121 meczów, podczas których zdobył 303 punkty[19]. W tym samym czasie uczęszczał i ukończył Harrison Trimble High School w Moncton[26].

Sidney Crosby w barwach Pittsburgh Penguins (2006)

2005 - 2006

[edytuj | edytuj kod]

Okrzyknięty następcą Wayne’a Gretzky’ego junior, został wybrany z numerem pierwszym w pierwszej rundzie draftu w Ottawie przez Pittsburgh Penguins[27]. Oczekiwania od nowego zawodnika były wysokie, ciążyła na nim wielka presja, sam Mario Lemieux mówił, że Sidney „ma wszystko, czego potrzeba, by być najlepszym”[28][29]. W najlepszej hokejowej lidze świata zadebiutował 5 października 2005 roku. W pierwszym sezonie występów w NHL Crosby zagrał w 81 spotkaniach, strzelając 39 bramek oraz zaliczając 63 asysty, co w klasyfikacji kanadyjskiej dało 102 punkty. Wynik ten sprawił, że Crosby stał się najmłodszym zawodnikiem w historii, który w sezonie zasadniczym zdobył ponad 100 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej[30][31].

Mimo świetnej gry nie znalazł się w olimpijskiej kadrze Kanady na igrzyska w Turynie[32]. Wystąpił jednak na mistrzostwach świata, gdzie zaliczył bardzo udany występ - 8 goli i 16 punktów dało mu zwycięstwo w klasyfikacji kanadyjskiej, miano najlepszego napastnika oraz miejsce w drużynie gwiazd mistrzostw[33][34].

Przez wielu zawodników i trenerów był postrzegany jako gracz niedojrzały mentalnie, który żali się sędziom, nie potrafi grać twardo; niektórzy wprost nazywali go „mięczakiem”[35].

2006 - 2007

[edytuj | edytuj kod]

W drugim sezonie nie zwolnił tempa. Wraz z Jewgienijem Małkinem i Jordanem Staalem stanowił o sile ofensywy zespołu. 28 października, w meczu wyjazdowym z odwiecznymi rywalami z Filadelfii, zdobył swój pierwszy w karierze hat trick w NHL[36]. Sześć tygodni później, 13 grudnia, ponownie w meczu z Flyers, zdobył rekordowe w karierze 6 punktów (1 bramka i 5 asyst) i wyszedł na prowadzenie klasyfikacji kanadyjskiej[37]. Pozycji lidera nie oddał do końca sezonu, stając się najmłodszym od czasów Wayne’a Gretzky’ego (1980) zwycięzcą tejże klasyfikacji[38][39] oraz najmłodszym w historii zawodnikiem, który dwukrotnie zakończył sezon mając na koncie 100 lub więcej punktów (120 punktów - 36 bramek i 84 asysty)[40].

Po zakończeniu sezonu zasadniczego przyznał, że ostatni miesiąc rozgrywek grał ze złamaną kością w lewej stopie, w związku z czym nie zagrał na mistrzostwach świata[41].

Sidney Crosby, 2007

Drugi sezon Crosby’ego był też przełomowym dla całej drużyny z Pittsburgha. Ostatnia drużyna poprzedniego sezonu, ten zakończyła na 5 miejscu w lidze i pierwszym od 2001 roku występem w play-off. W rywalizacji o puchar Stanleya zdobył 5 punktów w 5 meczach.

Po odpadnięciu Pingwinów z play-off, został wybrany 31 maja kapitanem drużyny i stał się tym samym najmłodszym (19 lat, 9 miesięcy i 24 dni) kapitanem w historii NHL[39][42].

Crosby otrzymał za ten sezon trzy nagrody - Ted Lindsay Award, Hart Memorial Trophy oraz Art Ross Trophy. Został też wybrany do pierwszej drużyny gwiazd NHL.

2007 - 2008

[edytuj | edytuj kod]

Przedłużył wygasający kontrakt z klubem do sezonu 2012/213, zgodnie z którym każdego roku miał otrzymywać kwotę 8,7 mln dolarów[43].

Jego trzeci sezon w NHL był zarazem pierwszym w roli kapitana Pingwinów. 20 grudnia w meczu przeciwko Boston Bruins zaliczył „Gordie Howe hat trick” (gol, asysta i bójka w jednym meczu). Starcie z obrońcą Bruins, Andrew Ferencem, było zarazem pierwszą walką Crosby’ego w karierze[44]. Miesiąc później w meczu z Tampa Bay Lightning doznał zwichnięcia kostki[45], co na kilka tygodni wykluczyło go z gry (m.in. w Meczu Gwiazd). Powrócił 4 marca w spotkaniu z „Błyskawicami” i zaliczył asystę[46], jednak ze względu na odczuwalne skutki kontuzji zdecydował się na dłuższą przerwę w grze[47]. Przez uraz opuścił w sumie 28 meczów[48], a w rozegranych 53 zdobył aż 72 punkty.

Klub z Pittsburgha wygrał Dywizję Atlantycką i zajął drugie miejsce w Konferencji Wschodniej. „Pingwiny” dotarły, po raz pierwszy od 1992, do finału Pucharu Stanleya, pokonując kolejno „Senatorów”, New York Rangers i w finale konferencji największych rywali - Philadelphia Flyers. W decydującej potyczce o puchar musieli jednak uznać wyższość hokeistów z Detroit. Crosby w 20 meczach zdobył 27 punktów (6 bramek i 21 asyst), tyle samo co Henrik Zetterberg, zdobywca Conn Smythe Trophy.

W 2007 roku został wybrany najlepszym sportowcem Kanady, jako pierwszy hokeista od 14 lat[49].

2008 - 2009

[edytuj | edytuj kod]
Sidney Crosby, Bill Guerin i Chris Kunitz podczas 6 meczu finału Pucharu Stanleya

18 października w meczu z Maple Leafs strzelił bramkę i czterokrotnie asystował, osiągając jednocześnie setną bramkę i dwusetną asystę w karierze[50]. W tym samym meczu Jewgienij Małkin, asystując przy trafieniu Crosby’ego, zdobył swój punkt numer 200 w karierze. Doskwierały mu pewne mniejsze urazy, przez które opuścił kilka meczów[51]. 29 listopada w meczu z New Jersey Devils zdobył swój drugi w karierze, a pierwszy na własnym lodowisku hat trick[52][53]. W sezonie zasadniczym zdobył 103 punkty, plasując się na trzecim miejscu klasyfikacji najlepiej punktujących (klasyfikację tę wygrał Jewgienij Małkin).

Do play-off Pittsburgh Penguins przystępowali jako obrońcy Wales Trophy. Emocjonująco ułożyła się drabinka zmagań o puchar. Po pokonaniu w pierwszej rundzie rywali z Filadelfii, drużynie z Pensylwanii przyszło się zmierzyć z Washington Capitals, których liderem był Aleksandr Owieczkin. Seria ta była zatem starciem trzech najlepiej punktujących zawodników w lidze. W drugim meczu obaj, Crosby i Owieczkin, zanotowali hat trick, co zarazem było ich pierwszym hat trickiem w karierze zdobytym w play-off[54]. Penguins wygrali serię 4-3, a w decydującym starciu Sid-the-kid strzelił 2 bramki[55]. W finale konferencji gładko zwyciężyli z Carolina Hurricanes, broniąc tytułu wywalczonego przed rokiem.

Finał Pucharu Stanleya był rewanżem rozstrzygnięcie sprzed roku. Drugi raz z rzędu naprzeciw siebie stanęli zawodnicy Pittsburgh Pengins i Detroit Red Wings. Tym razem lepsza okazała się drużyna Crosby’ego, która w decydującym, siódmym, starciu pokonała Red Wings na ich lodowisku. Sidney Crosby jako najmłodszy w historii kapitan odebrał Puchar Stanleya[56].

W play-off Crosby zagrał w 24 spotkaniach, zdobywając 31 bramek. Dało mu to drugie miejsce w klasyfikacji, za Jewgienijem Małkinem.

Biegł z ogniem olimpijskim ulicami Halifaksu[57].

2009 - 2010

[edytuj | edytuj kod]
Sidney Crosby w barwach reprezentacji Kanady na Igrzyskach Olimpijskich 2010

Zdobywając 51 goli, wraz ze Stevenem Stamkosem zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców. 58 asyst dające w sumie 109 punktów, dało mu drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej ex aequo z Aleksandrem Owieczkinem. Został również nagrodzony Mark Messier Leadership Award.

W wieku 22 lat i 244 dni Crosby stał się trzecim, po Mario Lemieuxie i Wayne Gretzkim, najmłodszym zawodnikiem w historii NHL, który zdobył 500 punktów (181 bramek i 320 asyst)[58][59].

Penguins odpadli z play-off w drugiej rundzie, po porażce w siedmiu meczach z Montreal Canadiens. W 13 meczach zdobył 19 punktów, ale w siedmiu meczach z Canadiens zaledwie 5[60].

Vancouver 2010

[edytuj | edytuj kod]

30 grudnia został powołany jako alternatywny kapitan do reprezentacji Kanady na igrzyska olimpijskie w Vancouver[61][62].

Od gospodarzy turnieju oczekiwano zwycięstwa, a każdy inny wynik uznany byłby za porażkę. Na zawodnikach ciążyła duża presja, a największe nadzieje Kanadyjczycy pokładali w Sidneyu Crosbym.

Zawodził od początku turnieju, zdobywając w fazie grupowej tylko jedną bramkę w rzutach karnych w meczu ze Szwajcarią. Nie zdobył ani jednego punktu w meczach ćwierćfinałowym z Rosją i półfinałowym ze Słowacją. Mimo ogólnie słabego turnieju stał się bohaterem Kanady, strzelając decydującego gola w siódmej minucie i czterdziestej sekundzie dogrywki w finałowym starciu z USA[29][63][64]. Do dziś o bramce tej mówi się „golden goal”[65].

W całym turnieju Crosby zagrał w siedmiu meczach, zdobywając tyle samo punktów.

Po strzeleniu zwycięskiego gola Sid-the-kid rzucił w trybuny kij i rękawice, za których odnalezienie sponsor Sida - Reebok Canada - ufundował nagrodę wysokości 10 tysięcy dolarów kanadyjskich[66].

2010 - 2011

[edytuj | edytuj kod]

Rozegrał bardzo dobrą pierwszą część sezonu, zdobywając 66 punktów w 41 meczach. 3 stycznia został wybrany do meczu gwiazd, zdobywając największą ilość głosów kibiców[67].

5 stycznia w meczu z Tampa Bay Lightning doznał wstrząśnienia mózgu i obrażeń wewnętrznych po starciu z Victorem Hedmanem[4]. Ze względu na zły stan nie mógł wystąpić w meczu gwiazd[68]. W marcu odbył pierwsze mocno ograniczone treningi, jednak nie był gotowy podjąć większego wysiłku[69].

Uraz okazał się na tyle poważny, że nie wystąpił do końca sezonu regularnego i w play-off. Mimo tego i tak został najlepiej punktującym zawodnikiem Pingwinów, i stał się rekordzistą pod względem najmniejszej liczby rozegranych meczów przez lidera klasyfikacji kanadyjskiej danego zespołu[70]. W sezonie tym w sumie opuścił 41 spotkań i tyle samo rozegrał.

Crosby zmuszony był pauzować 11 miesięcy, a całe zdarzenie wywołało dyskusję na temat zmiany przepisów dotyczących bezpieczeństwa zawodników[71].

2011 - 2012

[edytuj | edytuj kod]
Sidney Crosby, 2010

Pierwsze 20 meczów sezonu opuścił. Na lód powrócił po 320 dniach przerwy, 21 listopada w meczu z New York Islanders. Został gorąco przywitany przez kibiców i już w 6. minucie odwdzięczył się pierwszym trafieniem dla Pens. Mecz zakończył z 2 bramkami i 2 asystami przy golach Małkina i Orpika[71]. Po zagraniu kolejnych kilku spotkań powróciły bóle i zawroty głowy, co zmusiło go do kolejnej przerwy w grze[72][73]. Na dobre do gry wrócił 15 marca, zaliczając asystę w meczu z New York Rangers. Zagrał tylko w 22 meczach, w których zdobył 37 punktów, w tym jego 600 punkt w karierze.

Był ambasadorem zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży 2012[74].

2012 - 2013

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczęcie sezonu 2012/2013 zostało przesunięte ze względu na lokaut. Wielu zawodników wyjechało do Europy by tam trenować i grać do czasu osiągnięcia porozumienia, jednak Crosby został czekając na rozstrzygnięcia na miejscu[75].

Gra Crosby’ego wyglądała dobrze, w 36 meczach zdobył 56 punktów. Dobra passa przerwana została 30 marca, kiedy odniósł kolejną groźną kontuzję, gdy trafił go krążek w twarz uderzony przez partnera z drużyny, w wyniku czego stracił kilka zębów, doznał złamania szczęki i konieczna była operacja[76][77]. W związku z kontuzją opuścił ostatnie 12 meczów. Mimo tego zajął czwarte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej, przegrywając ze zwycięzcą, Martinem St. Louis o zaledwie cztery punkty.

Na lód powrócił 3 maja, w drugim meczu pierwszej rundy play-off, w której Penguins podejmowali New York Islanders. Choć Crosby strzelił dwie bramki, jego zespół przegrał mecz[78]. Ostatecznie Pens serię wygrali, a Crosby w pięciu meczach strzelił 3 bramki i zaliczył 6 asyst[79]. W drugiej rundzie w pięciu meczach odprawili Ottawa Senators, Sidney Crosby w drugim meczu zaliczył hat tricka, a w całej serii zdobył 6 punktów. W drodze do finału Pucharu Stanleya zostali zatrzymani w finale konferencji przez Boston Bruins. Będący w niesamowitej dyspozycji Tuukka Rask zatrzymał ofensywę Pens, broniąc 134 ze 136 strzałów (.985%). Świetnie do tej pory spisujący się Crosby nie zdołał ani razu pokonać bramkarza „Misiów”[80].

2013 - 2014

[edytuj | edytuj kod]

Był to pierwszy od kilku lat sezon, w którym nie doznał żadnej kontuzji. Rozegrał 80 spotkań pierwszy raz od sezonu 2009/2010. Pierwszy raz w karierze wygrał klasyfikację najlepiej asystujących (68 asyst). Zdobył 36 goli, co dało łącznie 104 punkty w klasyfikacji kanadyjskiej.

Po raz drugi w karierze został wybrany najlepszym zawodnikiem sezonu przez dziennikarzy (Hart Memorial Trophy) i zawodników (Ted Lindsay Award) oraz otrzymał nagrodę za zwycięstwo w punktacji kanadyjskiej (Art Ross Trophy)[81].

Mimo udanego sezonu zasadniczego jego występ w play-off nie był satysfakcjonujący. Po odpadnięciu z rozgrywek okazało się, że Sidney ma problemy z prawym nadgarstkiem i rozważana jest artroskopia[82]. Ostatecznie jednak zrezygnowano z tego rozwiązania i postanowiono kontynuować dotychczasowe zabiegi[83][84].

Soczi 2014

[edytuj | edytuj kod]

Został powołany do kadry Kanady, tym razem w roli kapitana[85][86].

Podobnie jak przed czterema laty mało punktował. Pierwszego gola na igrzyskach zdobył dopiero w zwycięskim meczu finałowym ze Szwecją[87].

2014 - 2016

[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczył w turnieju mistrzostw świata w 2015[88] z reprezentacją Kanady zdobył złoty medal. Tym samym został członkiem Triple Gold Club[89]. Brał udział w turnieju Pucharu Świata 2016.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Sidney Crosby świętuje „złotego gola” (2010)
Reprezentacyjne
Klubowe

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Midget AAA
Nagroda Rok
MVP krajowych mistrzostw 2002
Najlepszy strzelec krajowych mistrzostw 2002
QMJHL
Nagroda Rok
Coupe RDS (najlepszy pierwszoroczniak) 2004
Michel Bergeron Trophy (Najlepszy ofensywny debiutant) 2004
Drużyna gwiazd pierwszoroczniaków QMJHL 2004
Pierwszy skład gwiazd QMJHL 2004, 2005
Michel Brière Trophy (MVP QMJHL) 2004, 2005
Jean Béliveau Trophy (lider klasyfikacji kanadyjskiej) 2004, 2005
Paul Dumont Trophy (największa osobowość QMJHL) 2004, 2005
Telus Cup (Najlepszy napastnik QMJHL) 2004, 2005
Pierwsze miejsce klasyfikacji asystentów 2004, 2005
Pierwsze miejsce klasyfikacji strzelców 2005
Mike Bossy Trophy (najlepszy prospekt) 2005
Guy Lafleur Trophy (MVP play-off) 2005
CHL
Nagroda Rok
Najlepszy pierwszoroczniak CHL 2004
Skład gwiazd pierwszoroczniaków CHL 2004
Najlepszy zawodnik roku CHL 2004, 2005
Pierwszy skład gwiazd CHL 2004, 2005
Najlepszy zawodnik klasyfikacji kanadyjskiej 2004, 2005
Canada Post Cup (trzy gwiazdy) 2004, 2005
Najlepszy prospekt 2005
Skład gwiazd Memorial Cup 2005
Ed Chynoweth Trophy 2005
NHL
Nagroda Rok
pierwszoroczniak miesiąca październik 2005
NHL All-Rookie Team 2006
NHL All-Star Game 2007, 2008†, 2009†, 2011†, 2017, 2018
Pierwszy skład gwiazd 2007, 2013, 2014
Art Ross Memorial Trophy (lider klasyfikacji kanadyjskiej) 2007, 2014
Ted Lindsay Award (najlepszy zawodnik) 2007, 2013, 2014
Trofeum Harta (najlepszy zawodnik) 2007, 2014
Mark Messier Leadership Award (lider drużyny) 2007 (styczeń), 2011
Stanley Cup 2009
Maurice Richard Trophy (najwięcej bramek) 2010
Drugi skład gwiazd 2010
Crosby i Fleury z Pucharem Stanleya.

† Nie zagrał z powodu kontuzji

Mistrzostwa świata w hokeju na lodzie
Nagroda Rok
Najlepszy strzelec (8 goli) 2006
Najlepszy zawodnik klasyfikacji kanadyjskiej (16 pkt.) 2006
Najlepszy napastnik turnieju 2006
Skład gwiazd turnieju 2006
Inne
Nagroda Rok
Lou Marsh Trophy - sportowiec Kanady gazety Toronto Star 2007, 2009
Lionel Conacher Award - sportowiec Kanady według Canadian Press 2007, 2009, 2010
ESPY Award - najlepszy zawodnik NHL według ESPN 2007, 2008, 2009, 2010, 2013, 2014
Order Nowej Szkocji 2008
Najlepszy sportowiec do lat 25 według Sporting News 2010
The Hockey News Saku Koivu Award (najlepszy powrót) 2013
The Hockey News Mario Lemieux Award (najlepszy zawodnik) 2013
Triple Gold Club (jako 26. zawodnik) 2015

Pod koniec grudnia 2022 ogłoszono, że Sidney Crosby został odznaczony tytułem Oficera Orderu Kanady[90].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Sezon zasadniczy i play-off

[edytuj | edytuj kod]
    Sezon zasadniczy   Play-off
Sezon Drużyna Liga M G A Pkt Min M G A Pkt Min
1999–00 Cole Harbour Red Wings Peewee AAA 70 200
1999–00 Cole Harbour Red Wings Bantam AAA 1 1 3 4
2000–01 Cole Harbour Red Wings Bantam AAA 63 86 96 182 5 10 6 16
2001–02 Dartmouth Subways Midget AAA 74 95 98 193 114 7 11 13 24 0
2002–03 Shattuck St. Mary’s Midget AAA 57 72 90 162 104
2003–04 Rimouski Océanic QMJHL 59 54 81 135 74 9 7 9 16 10
2004–05 Rimouski Océanic QMJHL 62 66 102 168 84 13 14 17 31 16
QMJHL razem 121 120 183 303 158 21 21 26 47 26
2005–06 Pittsburgh Penguins NHL 81 39 63 102 110
2006–07 Pittsburgh Penguins NHL 79 36 84 120 60 5 3 2 5 4
2007–08 Pittsburgh Penguins NHL 53 24 48 72 39 20 6 21 27 12
2008–09 Pittsburgh Penguins NHL 77 33 70 103 76 24 15 16 31 14
2009–10 Pittsburgh Penguins NHL 81 51 58 109 69 13 6 13 19 6
2010–11 Pittsburgh Penguins NHL 41 32 34 66 31
2011–12 Pittsburgh Penguins NHL 22 8 29 37 14 6 3 5 8 9
2012–13 Pittsburgh Penguins NHL 36 15 41 56 16 14 7 8 15 8
2013–14 Pittsburgh Penguins NHL 80 36 68 104 46 13 1 8 9 4
2014–15 Pittsburgh Penguins NHL 77 28 56 84 47 5 2 2 4 0
2015–16 Pittsburgh Penguins NHL 80 36 49 85 42 24 6 13 19 4
2016–17 Pittsburgh Penguins NHL 75 44 45 89 24 24 8 19 27 10
2017–18 Pittsburgh Penguins NHL 82 29 60 89 46 12 9 12 21 6
NHL razem 864 411 705 1116 620 160 66 119 185 77

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwa świata
  • Najmłodszy zwycięzca klasyfikacji kanadyjskiej[91]
Pittsburgh Penguins
  • Najwięcej asyst (62) i punktów (102) w kategorii pierwszoroczniaka
NHL
  • Pierwszy pierwszoroczniak, który zdobył 100 punktów i 100 minut karnych[92][93]
  • Najmłodszy zawodnik, który zdobył 100 punktów w jednym sezonie (18 lat i 253 dni)[30]
  • Najmłodszy zawodnik, który zdobył 200 punktów w karierze (19 lat i 207 dni)[94]
  • Najmłodszy zawodnik, który dwukrotnie zdobył 100 punktów w jednym sezonie (19 lat i 215 dni)[40]
  • Najmłodszy zawodnik wybrany do meczu gwiazd[95]
  • Najmłodszy kapitan, który wygrał Stanley Cup[9]
  • Najmłodszy zdobywca Art Ross i Ted Lindsay Trophy
  • Najmniej rozegranych meczów w sezonie lidera klasyfikacji kanadyjskiej swojego zespołu[70]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sidney Crosby [online], sports-reference.com [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-11] (ang.).
  2. TEAM ROSTER - Canada [online], IIHF [dostęp 2006-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-04] (ang.).
  3. Patrz bibliografia
  4. a b PAP, Crosby przedłużył kontrakt z Penguins do 2025 roku [online], sportowe-fakty.pl [dostęp 2012-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-05] (pol.).
  5. Mirosław Ząbkiewicz, Soczi 2014: Dzisiaj początek olimpijskiego turnieju hokeistów [online], Interia.pl [dostęp 2014-02-12] (pol.).
  6. Pierre LeBrun, Welcome back, Mr. Crosby [online], ESPN [dostęp 2013-03-10] (ang.).
  7. a b Sunaya Sapurji, Hockey puts Cole Harbour on the international stage [online], Yahoo! [dostęp 2013-10-01] (ang.).
  8. Mikołaj Wójcik, Wójcik: Wcale nie Sidem Pingwiny stoją [online], nhl.com.pl [dostęp 2011-01-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-12] (pol.).
  9. a b Darryl Haberman, Saluting Crosby at 25: Facts and figures [online], NHL [dostęp 2012-08-07] (ang.).
  10. Rafał Kazimierczak, Hokej na lodzie sprawą życia lub śmierci [online], Przegląd Sportowy [dostęp 2010-01-29] (pol.).
  11. Marcin Hartman, GameOn! O genialnym Crosby’m i PIT oraz nagrodach za pierwsze pół sezonu [online], nhl.com.pl [dostęp 2013-03-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-12] (pol.).
  12. NHL Nicknames – Sidney "Sid The Kid" Crosby. si.com. [dostęp 2017-06-15]. (ang.).
  13. Some quick facts about Wings prodigal son Sidney Crosby. [online], chbawings.org [dostęp 2014-02-14] (ang.).
  14. David Shoalts, Crosby comeback a relief to family [online], theglobeandmail.com [dostęp 2011-11-22] (ang.).
  15. Troy Crosby [online], eliteprospects.com [dostęp 2014-10-22] (ang.).
  16. Players: Sidney Crosby, Notes [online] [dostęp 2006-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2006-12-09] (ang.).
  17. Rob Rossi, Crosby mirrors idol Yzerman [online], triblive.com [dostęp 2008-05-30] (ang.).
  18. Taylor Crosby - 2014-15 Women’s Ice Hockey [online], Northeastern University Athletics [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-12] (ang.).
  19. a b c Scott Burnside, Crosby handles draft hoopla like veteran [online], ESPN [dostęp 2005-08-02] (ang.).
  20. Jeff Savage: ''Sidney Crosby. Lerner Publications, 2009. (ang.).
  21. Jason La Rose, When ‘The Kid’ Was A Kid: Revisiting Sidney Crosby's remarkable 2002 Air Canada Cup performance [online], hockeycanada.ca [dostęp 2014-04-27] (ang.).
  22. Crosby's true nickname ... Darryl? [online], ESPN [dostęp 2005-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-14] (ang.).
  23. Crosby headlines CHL All-Star team [online], Canadian Press [dostęp 2004-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-29] (ang.).
  24. a b Sidney Crosby - biography [online], biography.com, 2014 (ang.).
  25. Crosby rejects $7.5M offer from WHA [online], TSN.ca [dostęp 2004-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-29] (ang.).
  26. Aubrey Kirkpatric, Look who’s from D2: Sidney Crosby! [online], Achieve (School District 2): 22 [dostęp 2008-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-14] (ang.).
  27. 2005 NHL Entry Draft [online], hockeydb.com [dostęp 2020-02-23] (ang.).
  28. CEG, Całkiem nowa gra w hokeja [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2005-10-05] (pol.).
  29. a b Łukasz Cegliński, Najcenniejszy krążek Kanadyjczyków [online], TVP [dostęp 2010-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (pol.).
  30. a b CROSBY YOUNGEST TO SCORE 100; BREAKS LEMIEUX'S ROOKIE RECORD [online], Pittsburgh Penguins [dostęp 2006-08-08] (ang.).
  31. Sidney Crosby - najmłodsza gwiazda NHL [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2006-04-19] (pol.).
  32. Finał młokosów, faworyci do domu [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2006-02-24] (pol.).
  33. Only 18, Crosby wins scoring crown at the 2006 World Championship [online], IIHF [dostęp 2006-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-21] (ang.).
  34. CROSBY NAMED TOP FORWARD OF 2006 MEN'S WORLDS AND TO ALL-STAR TEAM [online], Hockey Canada [dostęp 2020-02-23] (ang.).
  35. Arpon Basu, Don't forget, Sid's still a Kid [online], thefourthperiod.com [dostęp 2006-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2006-12-30] (ang.).
  36. Crosby has first hat trick, Malkin stays hot as Pens roll [online], ESPN [dostęp 2006-10-28] (ang.).
  37. Crosby's six points leads Pens to win [online], Associated Press [dostęp 2006-12-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-12-16] (ang.).
  38. Crosby Is Youngest NHL MVP Since Gretzky [online], The Washington Post [dostęp 2007-06-15] (ang.).
  39. a b Pens sign Crosby to five-year, $43.5M extension. ESPN. [dostęp 2007-07-11]. (ang.).
  40. a b Crosby youngest with two 100-point seasons [online], ESPN [dostęp 2007-03-11] (ang.).
  41. Crosby played on broken foot [online], post-gazette.com [dostęp 2007-04-21] (ang.).
  42. Crosby youngest captain in NHL history [online], canada.com [dostęp 2007-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-21] (ang.).
  43. Penguins sign Crosby to extension [online], Canadian Press [dostęp 2007-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2007-07-11] (ang.).
  44. Crosby gets Howe hat trick against Bruins [online], Canadian Press [dostęp 2007-12-20] [zarchiwizowane z adresu 2007-12-24] (ang.).
  45. Penguins' Crosby to miss 6-8 weeks [online], TSN.ca [dostęp 2008-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-25] (ang.).
  46. Penguins blank Lightning in Sid's return [online], Canadian Press [dostęp 2008-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2008-03-05] (ang.).
  47. Crosby Back on Bench With an Injured Ankle [online], The Washington Post [dostęp 2008-03-15] (ang.).
  48. Now that he's turned 21, can Crosby still be 'Sid the Kid'? [online], post-gazette.com [dostęp 2008-09-28] (ang.).
  49. Sidney Crosby najlepszym sportowcem roku w Kanadzie [online], Rzeczpospolita [dostęp 2007-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-12] (pol.).
  50. Crosby's 100th NHL goal, 200th assist help Pens drop Leafs [online], USA Today [dostęp 2008-10-19] (ang.).
  51. Crosby's injury status unclear [online], CBC Sports [dostęp 2008-10-31] (ang.).
  52. „Rekiny” pożarły i odpłynęły [online], TVN [dostęp 2008-11-30] (pol.).
  53. Crosby grabs first Mellon hat trick as Pens end Devils' streak [online], ESPN [dostęp 2008-11-29] (ang.).
  54. Ovechkin's hat trick puts Pens in 2-game hole [online], CBC Sports [dostęp 2009-05-04] (ang.).
  55. Bruce Arthur, Crosby, Penguins overwhelm Capitals in the end [online], National Post [dostęp 2009-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2009-05-15] (ang.).
  56. NHL: Puchar w rękach „Pingwinów” [online], Eurosport [dostęp 2009-06-13] (pol.).
  57. Crosby biegł z ogniem olimpijskim [online], TVP [dostęp 2009-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  58. SPORT W SKRÓCIE [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2010-04-10] (pol.).
  59. PAP, NHL: Niezwykły wyczyn kanadyjskiego hokeisty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2010-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
  60. Sidney Crosby - Playoff Game Log (2009–2010) [online], NHL, 2014 (ang.).
  61. Vancouver: Wielkie gwiazdy w kadrze Kanady [online], TVP [dostęp 2009-12-30] (pol.).
  62. Crosby, Brodeur join forces for Canada [online], ESPN [dostęp 2009-12-30] (ang.).
  63. Łukasz Cegliński, Złota Kanada! [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2010-03-01] (pol.).
  64. Spełnił się kanadyjski sen! [online], TVP [dostęp 2010-02-28] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
  65. Three years on, Crosby’s goal is still golden [online], sportsinteraction.com [dostęp 2013-02-28] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-30] (ang.).
  66. Cenny kij i rękawica Crosby’ego [online], TVP [dostęp 2010-03-08] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-18] (pol.).
  67. Fans vote Crosby, Malkin, Toews, Letang, Keith and Fleury the first six All-Stars for the 2011 All-Star Game presented by Discover [online], NHL [dostęp 2011-01-04] (ang.).
  68. PAP, NHL: Sidney Crosby nie zagra w Meczu Gwiazd [online], sportowefakty.pl [dostęp 2011-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
  69. NHL: Crosby po raz pierwszy na treningu od 5 stycznia [online], sportowefakty.pl [dostęp 2011-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
  70. a b Ryan Lambert, What We Learned: No sympathy for NHL’s playoff berth chokers [online], Yahoo [dostęp 2011-03-30] (pol.).
  71. a b Andrzej Kulasek, Na lód wrócił Sid, i to jak [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2011-11-23] (pol.).
  72. PAP, NHL: Kolejna przerwa Crosby’ego [online], sportowefakty.pl [dostęp 2011-12-13] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
  73. Will Graves, Concussion-like symptoms force Crosby out again [online], theglobeandmail.com [dostęp 2011-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-13] (ang.).
  74. PAP, Crosby ambasadorem zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży [online], sportowefakty.pl [dostęp 2011-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-13] (pol.).
  75. Dave Molinari, Crosby delays decision [online], post-gazette.com [dostęp 2020-02-23] (ang.).
  76. Crosby stracił zęby, ale Penguins wygrywają [online], hokej.net [dostęp 2013-03-31] (pol.).
  77. Crosby’ego czeka dłuższa przerwa w grze po operacji szczęki [online], sportowefakty.pl [dostęp 2013-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04] (pol.).
  78. Andrzej Kulasek, Sidney Crosby’s return can’t save Penguins from pesky Islanders [online], nationalpost.com [dostęp 2013-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-15] (ang.).
  79. Allan Kreda, Islanders Put On a Show, but Then the Penguins Drop the Curtain [online], New York Times [dostęp 2013-05-11] (ang.).
  80. Bruce Garrioch, Penguins, built to win Stanley Cup, wimper out of playoffs [online], Ottawa Sun [dostęp 2013-06-07] (ang.).
  81. PAP, NHL. Sidney Crosby po raz drugi najlepszym hokeistą sezonu [online], sport.pl [dostęp 2014-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-15] (pol.).
  82. NHL: Sidney Crosby przejdzie operacje nadgarstka [online], Eurosport [dostęp 2014-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-21] (pol.).
  83. Uraz Crosby’ego. Operacja nie jest konieczna [online], hokej.net [dostęp 2014-07-16] (pol.).
  84. Penguins' Crosby using treatment to avoid surgery [online], NHL [dostęp 2014-07-16] (ang.).
  85. „Złota” kadra Kanady powołana na Soczi [online], TVP [dostęp 2014-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-21] (pol.).
  86. Crosby named captain of Team Canada [online], NHL [dostęp 2014-01-19] (ang.).
  87. Andrzej Kulasek, Kanada stworzyła hokej [online], sport.pl [dostęp 2014-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-22] (pol.).
  88. Team Roster [online] [dostęp 2020-02-23].
  89. Crosby in Triple Gold Club. iihfworlds2015.com, 2015-05-18. [dostęp 2015-05-24]. (ang.).
  90. Crosby named to Order of Canada, country's highest honour. reuters.com, 2022-12-29. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
  91. Joe Sager: CROSBY CONTINUED TO RE-WRITE HISTORY AT WORLD CHAMPIONSHIPS. Pittsburgh Penguins. [dostęp 2006-05-23]. (ang.).
  92. First person to score 100 points in an NHL ice hockey season as a rookie. Księga rekordów Guinnessa. [dostęp 2020-02-23]. (ang.).
  93. Jamie Fitzpatrick: Sidney Crosby Season-by-Season Highlights. [dostęp 2014-01-07]. (ang.).
  94. Canadian Press: Crosby youngest to net 200 NHL points. CBC/Radio-Canada. [dostęp 2007-03-02]. (ang.).
  95. The Associated Press: Crosby becomes youngest player voted to start in All-Star Game. [dostęp 2007-01-10]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]