Przejdź do zawartości

Ferguson Jenkins

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ferguson Jenkins
Ilustracja
miotacz
Pełne imię i nazwisko

Ferguson Arthur Jenkins, Jr.

Pseudonim

Fly

Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1942
Chatham-Kent

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

10 września 1965

Ostatni występ

26 września 1983

Statystyki
Win–loss record

284–226

ERA

3,34

Strikeouty

3192

Kariera klubowa
Lata Kluby
1965–1966 Philadelphia Phillies
1966–1973 Chicago Cubs
1974–1975 Texas Rangers
1976–1977 Boston Red Sox
1978–1981 Texas Rangers
1982–1983 Chicago Cubs
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

1991

Głosów

75,4% (3. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Ferguson Arthur Jenkins, Jr. (ur. 13 grudnia 1942) – kanadyjski baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 19 sezonów w Major League Baseball.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Jenkins podpisał kontrakt jako wolny agent z Philadelphia Phillies w 1962 roku i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Arkansas Travellers, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W MLB zadebiutował 10 września 1965 w meczu przeciwko St. Louis Cardinals, zastępując Jima Bunninga w pierwszej połowie ósmej zmiany i zaliczył zwycięstwo[3]. W kwietniu 1966 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Chicago Cubs[1]. W 1967 po raz pierwszy wystąpił w All-Star Game i rozegrał najwięcej pełnych meczów spośród wszystkich miotaczy w lidze; zwyciężał w tej klasyfikacji jeszcze trzykrotnie w 1970, 1971 i 1974 roku[3].

W sezonie 1971 zaliczył najwięcej zwycięstw w National League (24 przy 13 przegranych), zaliczył 263 strikeouty (2. wynik w lidze) i jako pierwszy zawodnik Cubs otrzymał nagrodę Cy Young Award, jako pałkarz zdobył najwięcej spośród miotaczy w klubie home runów (6) i zaliczył najwięcej RBI (20)[4][5]. W październiku 1973 przeszedł do Texas Rangers[1].

W sezonie 1974 ustanowił dwa klubowe rekordy zwyciężając w 25 meczach i rozgrywając 328 inningów[6]. W latach 1977–1978 grał w Boston Red Sox, zaś od 1978 do 1981 występował ponownie w Texas Rangers[1]. W grudniu 1981 będąc wolnym agentem podpisał kontrakt z Chicago Cubs[1]. 25 maja 1982 w meczu przeciwko San Diego Padres został siódmym zawodnikiem w historii MLB, który osiągnął pułap 3000 strikeoutów[5]. Po raz ostatni zagrał 26 września 1983 w wieku 40 lat[3].

Uhonorowanie

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 został uhonorowany członkostwem w Canadian Baseball Hall of Fame, zaś cztery lata później jako pierwszy Kanadyjczyk został wybrany do National Baseball Hall of Fame[7][8]. W 2007 odebrał Order Kanady, który przyznano mu w 1979 roku[9]. W maju 2009 wziął udział w ceremonii zastrzeżenia numeru 31, w którym występował także Greg Maddux[10].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
All-Star 1967, 1971, 1972 [3]
NL Cy Young Award 1971 [5]
Baseball Hall of Fame od 1991 [8]
# 31 zastrzeżony przez Cubs 2009 [10]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Ferguson Jenkins Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
  2. Ferguson Jenkins Minor League Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
  3. a b c d Ferguson Jenkins Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
  4. 1971 National League Pitching Leaders. baseball-reference.com. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
  5. a b c Fergie Jenkins (1967-73, 1982-83). cubs.com. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
  6. Rangers Season Records. rangers.com. [dostęp 2013-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 listopada 2013)]. (ang.).
  7. Fergie Jenkins. baseballhalloffame.ca. [dostęp 2013-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 listopada 2013)]. (ang.).
  8. a b Jenkins, Ferguson. baseballhall.org. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
  9. Ferguson Jenkins picking up Order of Canada 28 years late. baseball-reference.com. [dostęp 2013-11-09]. (ang.).
  10. a b Cubs retire No. 31 for Jenkins, Maddux. cubs.com. [dostęp 2013-11-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 listopada 2013)]. (ang.).