Przejdź do zawartości

Hugh Cairns

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hugh Cairns
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1819
Cultra

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1885
Bournemouth

Lord kanclerz
Okres

od 29 lutego 1868
do 1 grudnia 1868

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

lord Chelmsford

Następca

lord Hatherley

Lord kanclerz
Okres

od 21 lutego 1874
do 21 kwietnia 1880

Poprzednik

lord Selborne

Następca

lord Selborne

Hugh McCalmont Cairns (ur. 27 grudnia 1819 w Cultrze w irlandzkim hrabstwie Down, zm. 2 kwietnia 1885 w Bournemouth) – brytyjski prawnik i polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach lorda Derby’ego i lorda Beaconsfielda, siedemnasty kanclerz dublińskiego Trinity College w latach 1867–1885.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był drugim synem Williama Cairnsa, byłego kapitana 47 pułku. Wykształcenie odebrał w Belfast Academy oraz w Trinity College w Dublinie. Uczelnię ukończył w 1838 r. W 1844 r. rozpoczął praktykę adwokacką w Middle Temple, jednak później przeniósł się do Lincoln’s Inn. W 1852 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Belfast. W 1856 r. został Radcą Królowej. W tym samym roku poślubił Mary Harriet McNeill, z którą miał pięciu synów (w tym 2., 3. i 4. hrabiego Cairns) i dwie córki.

W 1858 r. Cairns otrzymał tytuł szlachecki oraz stanowisko Radcy Generalnego Anglii i Walii. Pozostał na tym stanowisku do upadku konserwatywnego rządu w 1859 r. W 1866 r. był przez krótki czas prokuratorem generalnym. W 1867 r. otrzymał tytuł 1. barona Cairns, który w 1878 r. został podniesiony do rangi hrabiego. Od lutego do grudnia 1868 r. i w latach 1874–1880 był Lordem Kanclerzem. W latach 1869–1870 stał na czele Partii Konserwatywnej w Izbie Lordów.

Po 1880 r. Cairns nie odgrywał już większej roli politycznej, aczkolwiek był uznawany za jednego z kandydatów na lidera konserwatystów po śmierci Beaconsfielda w 1881 r. Stanowisko to otrzymał jednak lord Salisbury. Cairns zmarł w swojej rezydencji Bournemouth w 1885 r. Tytuł parowski odziedziczył jego najstarszy syn, Arthur.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]