Przejdź do zawartości

Ferdynand III Habsburg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ferdynand III Habsburg
Ilustracja
ilustracja herbu
Faksymile
Król Niemiec
Okres

od 22 grudnia 1636
do 2 kwietnia 1657

Poprzednik

Ferdynand II Habsburg

Następca

Leopold I Habsburg

Cesarz rzymski
Okres

od 15 lutego 1637
do 2 kwietnia 1657

Poprzednik

Ferdynand II Habsburg

Następca

Leopold I Habsburg

Król Węgier i Chorwacji
Okres

od 1625
do 2 kwietnia 1657

Koronacja

1625

Poprzednik

Ferdynand II Habsburg

Następca

Leopold I Habsburg

Król Czech
Okres

od 1627
do 2 kwietnia 1657

Koronacja

1627

Poprzednik

Ferdynand II Habsburg

Następca

Leopold I Habsburg

Arcyksiążę Austrii
Okres

od 15 lutego 1637
do 2 kwietnia 1657

Poprzednik

Ferdynand II Habsburg

Następca

Leopold I Habsburg

Książę cieszyński
Okres

od 1654
do 1657

Poprzednik

Ferdynand IV Habsburg

Następca

Leopold I Habsburg

Dane biograficzne
Dynastia

Habsburgowie

Data urodzenia

13 lipca 1608

Data śmierci

2 kwietnia 1657

Ojciec

Ferdynand II Habsburg

Matka

Maria Anna Wittelsbach

Żona

Maria Anna Habsburg
Maria Leopoldyna Austriaczka
Eleonora Gonzaga

Dzieci

Ferdynand IV
Marianna
Leopold I
Karol Józef
Eleonora Maria Józefa
Maria Anna

Ferdynand III Habsburg (ur. 13 lipca 1608 w Grazu, zm. 2 kwietnia 1657 w Wiedniu) – król Węgier i Chorwacji w latach 1637–1657 (koronowany w 1625 r.) oraz Czech w latach 1637–1657 (koronowany w 1627), wybrany cesarz rzymski w latach 1637–1657 (król rzymski od 1636) z dynastii Habsburgów[1].

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Syn cesarza, króla Czech i Węgier Ferdynanda II Habsburga i księżniczki bawarskiej Marii Anny Bawarskiej.

20 lutego 1631 roku poślubił Marię Annę Habsburg, córkę króla Hiszpanii Filipa III Habsburga i Małgorzaty Habsburg. Para miała szóstkę dzieci:

  • Ferdynand (1633–1654) – wraz z ojcem król Czech i Węgier
  • Marianna (1635–1696) – żona króla Hiszpanii Filipa IV Habsburga
  • Filip August (1637–1639)
  • Maksymilian Tomasz (1638–1639)
  • Leopold (1640–1705) – cesarz rzymski
  • Maria Habsburg (1646)

3 lipca 1648 roku poślubił Marię Leopoldynę Habsburg, córkę księcia Tyrolu Leopolda Habsburga i Klaudii Medycejskiej. Para miała jednego syna: Karola Józefa, wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego i biskupa wrocławskiego.

30 kwietnia 1651 roku poślubił Eleonorę Gonzaga, córkę księcia Karola II Gonzaga i Marii Gonzaga. Ferdynand i Eleonora mieli razem syna i trzy córki:

Polityka

[edytuj | edytuj kod]

Aby zapewnić sukcesję synowi, cesarz Ferdynand II już w 1625 roku przeprowadził wybór i koronację Ferdynanda na króla Węgier (tron był tam formalnie elekcyjny). W 1627, po wprowadzeniu w Czechach monarchii dziedzicznej, Ferdynand został także koronowany w Pradze. Także za życia ojca w 1636 elektorzy Rzeszy Niemieckiej zebrani w Ratyzbonie wybrali go na króla rzymskiego (niemieckiego).

Wojna trzydziestoletnia

[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci ojca w 1637 roku[2] został cesarzem. Wówczas w Świętym Cesarstwie toczyła się wojna trzydziestoletnia (1618–1648). Starał się opanować sytuację w Niemczech, ratować pogrążony w ruinie kraj i pozycję polityczną Habsburgów. We wrześniu 1640 r. Ferdynand III zwołał Sejm Cesarstwa w Ratyzbonie. Przywrócono wtedy funkcjonowanie organów centralnych Rzeszy. W latach 1640–1641 sprzeciwiał się przemarszowi wojsk polskich z Rzeczypospolitej do Flandrii, uzgodnionemu w ramach polsko-hiszpańskiego traktatu sojuszniczego.

W 1643 r. rozpoczął negocjacje pokojowe ze Szwedami, Holendrami i Francuzami w Münster i Osnabrück. Ambasadorem cesarza został Maksymilian hrabia von Trauttmansdorff. Pod wrażeniem pogarszającej się sytuacji obozu katolickiego, upadku władzy cesarskiej i ruiny Niemiec, w 1644 r. Ferdynand III przyznał książętom i stanom Rzeszy prawo do samodzielnego zawierania traktatów i prowadzenia wojen (ius belli ac pacis). Liczył na to, że głosy książąt wesprą go podczas negocjacji pokojowych w toczącej się wojnie trzydziestoletniej. Decyzja Ferdynanda przyczyniła się do osłabienia władzy centralnej w Świętym Cesarstwie Rzymskim.

Stopniowo kolejni książęta podpisywali pokoje lub rozejmy z Francją i Szwecją. W 1645 r. armia szwedzka marszałka Lennarta Torstenssona pokonała siły cesarskie pod Jüteborgiem i Jankowicami. W 1648 r. pod Zursmarshausen wojska francuskie (Tureniusz) i szwedzkie (gen. Karol Gustaw Wrangel) po raz kolejny odniosły zwycięstwo nad armią cesarza. Droga do Austrii i Wiednia już wcześniej stała otworem, a na zachodzie kolejne klęski ponosili Hiszpanie. Cesarz musiał zgodzić się na podpisanie traktatu westfalskiego (24 października 1648 r.). W marcu 1650 r. Ferdynand III wydał specjalny edykt regulujący egzekucję postanowień pokoju w Niemczech. W 1653 r. zwołał jeszcze Sejm Cesarstwa dla rozpatrzenia spraw wykonania postanowień pokoju.

Sprawy niemieckie po 1648 r.

[edytuj | edytuj kod]

W 1653 r. Sejm Cesarstwa zakazał cesarzowi nadawania statusu stanu Rzeszy oraz godności książęcych i elektorskich bez zgody elektorów i książąt. W 1654 r. Ferdynand III zaakceptował ustawę Sejmu Cesarstwa pozwalającą książętom i stanom Rzeszy na samodzielne zbieranie podatków na cele obronne. Wzmocniło to pozycję książąt zarówno wobec cesarza, jak i wobec poddanych.

Sprawy ziem dziedzicznych

[edytuj | edytuj kod]

W 1641 r. jako król czeski wydał edykt wprowadzający placetum regium, czyli zakaz publikacji bulli i listów papieskich bez zgody cesarza (króla).

W 1648 r. Ferdynand III ustanowił jednostki stałej armii dla obrony granic ziem dziedzicznych Habsburgów. W 1651 r. cesarz ostatecznie zerwał z tolerancyjną polityką w krajach naddunajskich. Ogłosił wyznanie rzymskokatolickie za jedyne dozwolone na obszarach swojej monarchii.

Pełna tytulatura

[edytuj | edytuj kod]

Ferdynand, z Bożej łaski uświęcony i wybrany cesarz rzymski, po wieki August, Król Niemiec, Król Węgier, Czech, Dalmacji, Chorwacji, Slawonii, Ramy, Serbii, Galicji, Lodomerii, Kumanii, Bułgarii,arcyksiążę Austrii, książę Burgundii, Brabancji, Styrii, Karyntii, Karnioli, margrabia Moraw, książę Luksemburga, Górnego i Dolnego Śląska, Wirtembergii, Teck etc. książę Szwabii, hrabia Habsburga, Tyrolu, Ferreti, Kyburga, Gorycji etc. landgraf Alzacji, margrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Burgau, Górnych i Dolnych Łużyc etc. pan Marchii Wendyjskiej, Salin, Port Naon, etc., etc., etc.

Genealogia

[edytuj | edytuj kod]
Prapradziadkowie

król
Filip I Habsburg
(1478–1506)
∞1496
Joanna Szalona
(1479–1555)

król Czech i Węgier
Władysław II Jagiellończyk
(1456–1516)
∞1502
Anna de Foix-Candale
(1484–1506)

książę Bawarii
Wilhelm IV Wittelsbach
(1493–1550)
∞1522
Maria Badeńska
(1507–1580)

cesarz rzymski
Ferdynand I Habsburg
(1503–1564)
∞1521
Anna Jagiellonka
(1503–1547)

Antoni II Lotaryński
(1489–1544)
∞1515
Renata Burbon–Montpensier
(1494–1539)

król Danii, Szwecji i Norwegii
Chrystian II Oldenburg
(1481–1559)
∞1515
Izabela Habsburg
(1501–1526)

Pradziadkowie

cesarz rzymski
Ferdynand I Habsburg
(1503–1564)
∞1521
Anna Jagiellonka
(1503–1547)

książę Bawarii
Albrecht V Wittelsbach
(1528–1579)
∞1546
Anna Habsburg
(1528–1590)

Franciszek Lotaryński
(1517–1545)
∞1541
Krystyna Oldenburg
(1521–1590)

Dziadkowie

Karol Styryjski
(1540–1590)
∞1571
Maria Anna Wittelsbach
(1551–1608)

Wilhelm V Wittelsbach
(1548–1626)
∞1568
Renata Lotaryńska
(1544–1602)

Rodzice

cesarz rzymski
Ferdynand II Habsburg
(1578–1637)
∞1600
Maria Anna Wittelsbach
(1574–1616)

Ferdynand III Habsburg (1608–1657), cesarz rzymski

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ferdynand III, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-04-21].
  2. Ferdynand II, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-04-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • W. Felczak, Historia Węgier, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków 1983.
  • J. Krasuski, Historia Niemiec, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków 2002. ISBN 83-04-04422-6.
  • Słownik władców Europy nowożytnej i najnowszej, Józef Dobosz, Maciej Serwański, Ilona Czamańska, wyd. 2, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2002, ISBN 83-7177-118-5, OCLC 749651157.
  • H. Wereszycki, Historia Austrii, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków 1986.
  • Z. Wójcik, Historia powszechna XVI–XVII wieku, PWN, Warszawa 2001. ISBN 83-01-12920-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]