Przejdź do zawartości

Chris Chelios

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Chelios
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1962
Chicago

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone / Grecja

Wzrost

185 cm

Pozycja

Obrońca

Uchwyt

prawy

Draft

NHL 1981, numer: 40 (2 runda)
Montreal Canadiens

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
srebro Salt Lake City 2002 hokej na lodzie

Chris Chelios, właśc. Christos Kostas Tselios (ur. 25 stycznia 1962 w Chicago) – były zawodowy amerykański hokeista greckiego pochodzenia, występujący na pozycji obrońcy. Obecnie związany zawodowo z klubem NHL, Detroit Red Wings.

Jego kuzyn Nikos Chelios oraz synowie Jake i Dean również zostali hokeistami.

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Chelios wychowywał się w Chicago i wyróżniał się pod względem umiejętności hokejowych wśród swoich rówieśników. Chodził do Mount Carmel High School, lecz w 1977 roku przeprowadził się na południe Kalifornii. Chelios został wybrany jako 40. zawodnik w drafcie w 1981 roku przez Montreal Canadiens. Wcześniej grał w zespole Moose Jaw Canucks w SJHL. Po drafcie Chelios spędził dwa dobre lata na Uniwersytecie Wisconsin-Madison. Jako jeden z czołowych graczy uniwersyteckich Chelios został wybrany do reprezentacji USA na Mistrzostwa Świata Juniorów. W 1983 roku zdobył z zespołem Badgers mistrzostwo NCAA i był wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju finałowego. Chelios pojechał też na Igrzyska Olimpijskie do Sarajewa. Po tej imprezie zadebiutował w barwach Canadiens, grając w 12 meczach sezonu zasadniczego i w 15 meczach playoff. Latem tego roku wziął udział w Pucharze Kanady z reprezentacją USA.

W kolejnym sezonie na dobre wprowadził się już do drużyny, dzięki czemu zasłużył sobie na występ w Meczu Gwiazd NHL. Został też wybrany do Drużyny Gwiazd Pierwszoroczniaków w 1985 roku. Zdobył w tym roku 64 punkty w 74 meczach sezonu zasadniczego. W 9 meczach playoff zaliczył 10 oczek i +17 w klasyfikacji plus/minus. Mimo iż w sezonie 1985/86 wystąpił tylko w 41 meczach, sięgnął z zespołem po Puchar Stanleya grając ze zdobywcą Conn Smythe Trophy w bramce – Patrickiem Roy.

Przeprowadzka do Chicago

[edytuj | edytuj kod]

Po dwóch kolejnych dobrych sezonach Chelios zagrał jeden fantastyczny rok. W sezonie 1988/89 zdobył 73 punkty w 80 meczach i skończył z +35. Został wybrany do Drużyny Gwiazd i wygrał James Norris Memorial Trophy. W finale konferencji przeciwko Philadelphia Flyers, wygranym przez Canadiens w sześciu meczach Chelios zaszedł kibicom z Philadelphi za skórę uderzeniem na Brianie Proppie, po którym zawodnik ten doznał wstrząsu mózgu, który wyeliminował go z następnego spotkania. W końcu Ron Hextall, bramkarz Flyers, postanowił wziąć sprawy w swoje ręce i w zemście za tamto uderzenie, sam uderzył Cheliosa swoim kijem.

Rok później Chelios wystąpił w 53 meczach, grając jako współkapitan z Guyem Carbonneau. 29 czerwca 1990 Chelios został oddany do Chicago Blackhawks za Denisa Savarda. Do Blackhawks powędrował też wybór w 2. rundzie draftu. W pierwszym sezonie w swoim rodzinnym mieście Chelios podtrzymywał swoją dobrą postawę strzelecką, zdobywając 64 punkty, co dało mu miejsce w Drugiej Drużynie Gwiazd NHL. Chelios pomógł Blackhawks dojść do finałów playoff w 1992 roku, gdzie przegrali jednak z Pittsburgh Penguins. Rok później zdobył 73 punkty, rozegrał kolejny wyśmienity sezon i po raz drugi zdobył Norris Trophy.

Sytuacje powtórzyła się w kolejnym sezonie. Znowu 73 punkty, znowu bardzo dobra gra i kolejny Norris Trophy. Latem 1996 roku Chelios pomógł reprezentacji swojego kraju osiągnąć duży sukces na arenie międzynarodowej, pokonując Kanadę w finale hokejowego Pucharu Świata. Został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju. W latach 1995–1999 Chelios kontynuował dobrą grę w Blackhawks, będąc kapitanem zespołu.

Kariera w Red Wings

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec lat 90. wiek Cheliosa dawał o sobie znać, przez co zawodnik nie zdobywał już tylu punktów i nie grał już tak dobrze w obronie jak wcześniej. Mimo tego, jego doświadczenie i postawa na lodzie cały czas powodowały, że był bardzo wartościowym graczem. 23 marca 1999 roku Chelios został oddany do Detroit Red Wings za Andersa Erikssona i dwa wybory w pierwszej rundzie draftu.

Ta przeprowadzka, po której nie miał już aż tylu pierwszoplanowych obowiązków, dobrze wpłynęła na grę Cheliosa. Chris odzyskał doskonałą formę, co udowodnił chociaż w roku 2002, który zakończył z +40 w klasyfikacji plus/minus, co było najlepszym wynikiem w lidze. Ponownie został wybrany do Drużyny Gwiazd. Pomógł też reprezentacji USA w zdobyciu srebrnego medalu na Olimpiadzie w Salt Lake City. Tam też został wybrany do Drużyny Gwiazd turnieju. Sezon zakończył wielkim sukcesem ze Skrzydłami, którzy pokonali Carolina Hurricanes w finale playoff i zdobyli Puchar Stanleya.

W sezonie 2004/05, kiedy w NHL panował lokaut, Chelios wraz z Derianem Hatcherem i Krisem Draperem postanowił zagrać dla Motor City Mechanics w lidze UHL. Zespół ten znajduje się w miejscowości Fraser w stanie Michigan. W październiku tego roku trenował z amerykańską drużyną bobslejową, gdyż sam chciał wystąpić na Olimpiadzie w Turynie reprezentując w tej dyscyplinie Grecję. 4 sierpnia 2005 roku Chelios podpisał kolejny jednoroczny kontrakt z Red Wings.

Ostatnie lata

[edytuj | edytuj kod]

1 lutego 2006 roku Chelios po raz kolejny został kapitanem hokejowej reprezentacji USA na igrzyska olimpijskie. Tę samą funkcję spełniał w latach 1998 w Nagano i w 2002 w Salt Lake City. Chelios kontynuuje swoją przygodę z Detroit Red Wings, w barwach których jest jednym z najważniejszych obrońców i, mimo swojego wieku, spędza na lodzie dużo czasu. Bije też różne rekordy jako najstarszy zawodnik w lidze. 21 kwietnia 2007 roku został najstarszym graczem w historii NHL, który zdobył bramkę w osłabieniu w meczu playoff. Jest też najstarszym aktywnym zawodnikiem na taflach NHL (trzeci wśród wszystkich graczy w historii).

22 maja 2007 roku Red Wings odpadli z rywalizacji o Puchar Stanleya, przegrywając z Anaheim Ducks. Po meczu Chelios zrezygnował ze ściskania dłoni zawodników drużyny przeciwnej, jak dyktuje tradycja. Podjechał tylko do ławki Ducks, gdzie uścisnął ręce trenerom. Spowodowało to lekkie zamieszanie w mediach i wśród fanów, lecz Chelios tłumaczył później, że był zbyt zdruzgotany porażką i po prostu nie był w stanie walczyć z emocjami na środku lodu.

12 czerwca Chelios przedłużył na jeszcze jeden rok swój kontrakt z Red Wings. Potrzebuje jeszcze wystąpić w dwóch meczach playoff, aby zostać liderem pod względem ilości rozegranych takich spotkań. Będzie to jego 24. sezon w NHL a 10. w barwach Wings.

6 sierpnia 2010 zawodnik poinformował o zakończeniu kariery zawodniczej. Jednocześnie pozostał zatrudniony w klubie Detroit Red Wings[1].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Ogółem w swojej wieloletniej karierze Chelios wystąpił w 1651 meczach sezonu regularnego NHL, strzelając w nich 185 goli i zaliczając 948 asyst. W fazie play-off rozegrał 266 spotkań, a w nich uzyskał 31 bramek i 144 asyst.

    Sezon zasadniczy   Play-off
Sezon Drużyna Liga M G A Pkt Min M G A Pkt Min
1981-82 Wisconsin Badgers WCHA 43 6 43 49 50
1982-83 Wisconsin Badgers WCHA 45 16 32 48 62
1983-84 Montreal Canadiens NHL 12 0 2 2 12 15 1 9 10 17
1984-85 Montreal Canadiens NHL 74 9 55 64 87 9 2 8 10 17
1985-86 Montreal Canadiens NHL 41 8 26 34 67 20 2 9 11 49
1986-87 Montreal Canadiens NHL 71 11 33 44 124 17 4 9 13 38
1987-88 Montreal Canadiens NHL 71 20 41 61 172 11 3 1 4 29
1988-89 Montreal Canadiens NHL 80 15 58 73 185 21 4 15 19 28
1989-90 Montreal Canadiens NHL 53 9 22 31 136 5 0 1 1 8
1990-91 Chicago Blackhawks NHL 77 12 52 64 192 6 1 7 8 46
1991-92 Chicago Blackhawks NHL 80 9 47 56 245 18 6 15 21 37
1992-93 Chicago Blackhawks NHL 84 15 58 73 282 4 0 2 2 14
1993-94 Chicago Blackhawks NHL 76 16 44 60 212 6 1 1 2 8
1994-95 EHC Biel NLA 3 0 3 3 4
1994-95 Chicago Blackhawks NHL 48 5 33 38 72 16 4 7 11 12
1995-96 Chicago Blackhawks NHL 81 14 58 72 140 9 0 3 3 8
1996-97 Chicago Blackhawks NHL 72 10 38 48 112 6 0 1 1 8
1997-98 Chicago Blackhawks NHL 81 3 39 42 151
1998-99 Chicago Blackhawks NHL 65 8 26 34 89
1998-99 Detroit Red Wings NHL 10 1 1 2 4 10 0 4 4 14
1999-00 Detroit Red Wings NHL 81 3 31 34 103 9 0 1 1 8
2000-01 Detroit Red Wings NHL 24 0 3 3 45 5 1 0 1 2
2001-02 Detroit Red Wings NHL 79 6 33 39 126 23 1 13 14 44
2002-03 Detroit Red Wings NHL 66 2 17 19 78 4 0 0 0 2
2003-04 Detroit Red Wings NHL 69 2 19 21 61 8 0 1 1 4
2004-05 Motor City Mechanics UHL 23 5 19 24 25
2005-06 Detroit Red Wings NHL 81 4 7 11 108 6 0 0 0 6
2006-07 Detroit Red Wings NHL 71 0 11 11 34 18 1 6 7 12
2007–08 Detroit Red Wings NHL 69 3 9 12 36 14 0 0 0 10
2008–09 Detroit Red Wings NHL 28 0 0 0 18 6 0 0 0 2
2008–09 Grand Rapids Griffins AHL 2 0 1 1 2
2009–10 Chicago Wolves AHL 46 5 17 22 24 14 0 0 0 12
2009–10 Atlanta Thrashers NHL 7 0 0 0 0
NHL Ogółem 1651 185 763 948 2891 266 31 113 144 423

Sukcesy i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Chelios był do 2010 najstarszym grającym zawodnikiem w lidze i wśród aktywnych graczy rozegrał najwięcej spotkań w NHL. Przewodził też pod względem minut spźdzonych na ławce kar. 24 listopada 2006 wystąpił w swoim 1496. meczu w NHL wyprzedzając Phila Housleya na pierwszym miejscu listy liczby rozegranych spotkań przez hokeistów amerykańskich. W ostatnim sezonie wystąpił w swoich 22. playoffach, co jest rekordem ligi.

Reprezentacyjne
Klubowe
Indywidualne
Wyróżnienia

Inna działalność

[edytuj | edytuj kod]

W 1994 roku wystąpił w filmie Potężne Kaczory 2.

Chris Chelios jest też właścicielem dwóch barów/restauracji w Dearborn (otwarta w 2003 roku) i Detroit (2006). Nazywają się one Cheli's Chilli Bar I i II. Wcześniej prowadził taką restaurację w Chicago, lecz zamknął ją przy przeprowadzce do Detroit.

2 stycznia 2007 roku dwóch pracowników restauracji zostało zaatakowanych nożem, w wyniku czego ponieśli śmierć. 49-letnia Megan Soroka była menadżerem restauracji a 52-letni Mark Bernard zmywał tam naczynia. Policja zatrzymała 17-letniego Justina Blackshere'a, który miał przyznać się do popełnienia przestępstwa. Pracował on również w tej samej restauracji, lecz został zwolniony w listopadzie 2007 roku. W związku z tą tragedią Chelios przerwał swoją grę w NHL aby pomóc rodzinom ofiar i powiedział, że wróci do gry, kiedy będzie czuł, że on i rodziny są już gotowe. Chelios wrócił na lód 9 stycznia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Sports Network - National Hockey League. [dostęp 2022-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].
  2. Niedermayer, Chelios, Shanahan get 2013 Hall call | NHL.com [online], www.nhl.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  3. Andrew Podnieks: IIHF Hall of Fame Class of 2018. 2018.iihfworlds.com, 2017-12-01. [dostęp 2017-12-10].
  4. John Sanful: IIHF Hall of Fame inducts new members. new-iihf.com, 2018-05-20. [dostęp 2018-05-23]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]