Benperydol
| |||||||||||
| |||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||
Wzór sumaryczny |
C22H24FN3O2 | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
381,44 g/mol | ||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||
Numer CAS |
983-42-6 | ||||||||||
PubChem | |||||||||||
DrugBank | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Podobne związki | |||||||||||
Podobne związki | |||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||
ATC | |||||||||||
| |||||||||||
|
Benperydol, benperidol – organiczny związek chemiczny, pochodna butyrofenonu, stosowany jako lek przeciwpsychotyczny. Został opracowany przez Janssen Pharmaceutica w 1965 roku. Jest jednym z najsilniejszych leków przeciwpsychotycznych na europejskim rynku farmaceutycznym. Z przeglądu systematycznego badań klinicznych Cochrane Collaboration z roku 2005 wynika, że brakuje randomizowanych badań klinicznych mogących jednoznacznie wykazać skuteczność benperydolu w leczeniu schizofrenii; autorzy zwrócili też uwagę, że interesujący profil leku zasługuje na dalsze badania[1].
Benperydol stosowany jest do tłumienia popędu seksualnego u sprawców przestępstw seksualnych[2].
Mechanizm działania
[edytuj | edytuj kod]Benperydol ma wysokie powinowactwo do receptorów dopaminergicznych D2 (Ki = 0,02) i D4 (Ki = 0,06)[3]. Badania na zwierzętach sugerowały wysokie powinowactwo do receptorów serotoninergicznych 5-HT2A (Ki = 1,2–3,7)[4].
Preparaty
[edytuj | edytuj kod]Benperydol dostępny jest w niektórych krajach w postaci preparatów:[5]
- Anquil (Janssen – Wielka Brytania, Irlandia)
- Benperidol-neuraxpharm (neuraxpharm – Niemcy)
- Concilium (Bago – Argentyna)
- Frenactil (Janssen – Belgia, Luksemburg, Holandia)
- Glianimon (Bayer – Niemcy)
- Glianimon (Tropon – Grecja).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ S. Leucht, B. Hartung. Benperidol for schizophrenia. „Cochrane Database Systematic Reviews”, s. CD003083, 2005. DOI: 10.1002/14651858.CD003083.pub2. PMID: 15846648.
- ↑ Robert Alan Prentky, Ann Wolbert Burgess: Forensic Management of Sexual Offenders. Springer, 2000, s. 219. ISBN 0-306-46278-8.
- ↑ P. Seeman, T. Tallerico. Antipsychotic drugs which elicit little or no parkinsonism bind more loosely than dopamine to brain D2 receptors, yet occupy high levels of these receptors. „Molecular Psychiatry”. 3 (2), s. 123–134, 1998. PMID: 9577836.
- ↑ PDSP Database. [dostęp 2014-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-08)].
- ↑ Index Nominum 2000: International Drug Directory. Stuttgart: Medpharm Scientific Publishers, 2000, s. 101. ISBN 3-88763-075-0.