Przejdź do zawartości

Obwód iwanofrankiwski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obwód iwanofrankiwski
Івано-Франківська область
Obwód
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Siedziba

Iwano-Frankiwsk

Kod ISO 3166-2

UA-26

Przewodniczący ODA

Andrij Bojczuk

Powierzchnia

13 900 km²

Populacja (2021)
• liczba ludności


1 361 109[1]

• gęstość

97,9 os./km²

Tablice rejestracyjne

AT; KT

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba rejonów

6

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Strona internetowa

Obwód iwanofrankiwski[a] (daw. obwód iwanofrankowski[a]; ukr. Івано-Франківська область) – jeden z 24 obwodów Ukrainy. Leży w zachodniej części Ukrainy. Stolicą obwodu jest Iwano-Frankiwsk (hist. Stanisławów).

Obwód iwanofrankiwski graniczy z obwodami: zakarpackim na południowym zachodzie, lwowskim na północnym zachodzie, tarnopolskim na północnym wschodzie, czerniowieckim na południowym wschodzie. Na południu na odcinku 50 km graniczy z Rumunią.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Obwód stanisławowski został utworzony 4 grudnia 1939 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR[3] z części terytorium II Rzeczypospolitej okupowanego przez Armię Czerwoną w trakcie agresji ZSRR na Polskę i anektowanego następnie przez ZSRR. Po zmianie w 1962 roku nazwy miasta ze Станиславов/Станіславів (Stanisławów) na Ивано-Франковск/Івано-Франківськ (Iwano-Frankowsk) nazwa obwodu została zmieniona na obwód iwanofrankowski (ówcześnie stosowany w języku polskim zapis pochodzący od nazwy rosyjskiej; obecnie stosowany jest zapis pochodzący od nazwy ukraińskiej: obwód iwanofrankiwski).

Podział administracyjny na rejony

[edytuj | edytuj kod]
Podział obwodu na rejony
Obecny podział obwodu na rejony
Podział obwodu na rejony do 2020 r.

Do 17 lipca 2020 roku obwód iwanofrankiwski dzielił się na 14 rejonów: bohorodczański, doliński, halicki, horodeński, kałuski, kołomyjski, kosowski, nadwórniański, rohatyński, rożniatowski, śniatyński, tłumacki, tyśmienicki, wierchowiński oraz 6 miast wydzielonych: Bolechów, Bursztyn, Iwano-Frankiwsk, Kałusz, Kołomyja, Jaremcze.

W wyniku reformy podziału administracyjnego zmniejszono z 490 do 136 liczbę rejonów na Ukrainie[4]. Od 17 lipca 2020 roku obwód iwanofrankiwski dzieli się na 6 rejonów[5]:

Największe miasta

[edytuj | edytuj kod]
Miasto ukraińska nazwa Zaludnienie
5 grudnia 2001
Iwano-Frankiwsk Івано-Франківськ 218 359
Kałusz Калуш 67 902
Kołomyja Коломия 61 989
Nadwórna Надвірна 20 932
Dolina Долина 20 906
Bursztyn Бурштин 15 298
Bolechów Болехів 10 633
Śniatyn Снятин 10 479
Horodenka Городенка 9794
Tyśmienica Тисмениця 9790
Tłumacz Тлумач 8831
Rohatyn Рогатин 8607
Kosów Косів 8301

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
Galeria: góry
Góra Pop Iwan
Góra Dowbuszanka
Dolina wapiennego potoku Kotelec na zboczu Góry Grof
  1. a b W roku 2010 Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej zmieniła egzonim Iwano-Frankowsk na Iwano-Frankiwsk i jednocześnie obwód iwanofrankowski na obwód iwanofrankiwski[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2021 року [online] [dostęp 2021-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-26] (ukr.).
  2. Protokół 55. posiedzenia Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, które odbyło się 10 listopada 2010 roku w gmachu Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii przy ul. Wspólnej 2 w Warszawie. KSNG, 2010. [dostęp 2017-07-23].
  3. Указ Президиума Верховного Совета СССР от 4 декабря 1939 года об образовании Волынской, Дрогобычской, Львовской, Ровенской, Станиславской и Тарнопольской областей в составе Украинской ССР (Сборник законов СССР и указов Президиума Верховного Совета СССР. 1938 г. – июль 1956 г / под ред. к. ю. н. Мандельштам Ю. И. – Москва: Государственное издательство юридической литературы, 1956, s. 52)
  4. Polski Instytut Spraw Międzynarodowych Kolejny krok do decentralizacji na Ukrainie
  5. Прийнято Постанову "Про утворення та ліквідацію районів". Інформаційне управління Апарату Верховної Ради України. Опубліковано 17 липня 2020 (ua)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]