Saduceusze: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wstawienie {{Kontrola autorytatywna}} |
Błąd numeracji - zamiana rozdziału z wersetem |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
|- |
|- |
||
|Niewiara w istoty nadprzyrodzone (poza Bogiem) takie jak anioły lub demony. |
|Niewiara w istoty nadprzyrodzone (poza Bogiem) takie jak anioły lub demony. |
||
|Wiara w anioły i demony (saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Dzieje apostolskie |
|Wiara w anioły i demony (saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Dzieje apostolskie 23:8)<ref>{{Cytuj |tytuł = Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu – Dz 23 |data dostępu = 2020-11-06 |opublikowany = biblia.deon.pl |url = https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=400}}</ref> |
||
|} |
|} |
||
Ostoją saduceuszy były zamożne warstwy społeczeństwa, sprzyjające asymilacji, najpierw w ramach kultury hellenistycznej, potem współpracy z [[starożytny Rzym|Rzymem]]. |
Ostoją saduceuszy były zamożne warstwy społeczeństwa, sprzyjające asymilacji, najpierw w ramach kultury hellenistycznej, potem współpracy z [[starożytny Rzym|Rzymem]]. |
||
Wersja z 06:41, 1 sty 2023
Saduceusze (hebr. צְדוּקִים Ṣĕdûqîm, gr. Σαδδουκαῖοι) – stronnictwo religijno-polityczne w Judei w starożytnym Izraelu zawiązane wokół kapłanów Świątyni Jerozolimskiej wywodzących się z rodu Sadoka, arcykapłana Świątyni mianowanego przez Salomona. Pojawiło się w II w. p.n.e.
Możliwe, że nie nadali oni sobie tej nazwy sami, lecz że została ona nadana im przez innych z akcentem polemicznym[1].
| Saduceusze[2] | Faryzeusze[3] |
|---|---|
| Grupa kapłańska i arystokratyczna.
Stanowili większość w organach decyzyjnych. |
Dzięki niższej pozycji w hierarchii społecznej mieli większy kontakt z ludem, który uznawał ich za autorytet duchowo-religijny. Byli liczniejsi od saduceuszy[4].
Mimo że nie stanowili większości w organach decyzyjnych, cieszyli się dość dużą władzą z uwagi na poparcie ludu. |
| Zwolennicy hellenizacji. | Przeciwnicy hellenizacji. |
| Uznawanie jedynie Tory. Odrzucenie prawa ustnego i proroków. | Uznawanie Tory na równi z prawem mówionym, tradycją i prorokami. |
| Niewiara w życie wieczne. Według saduceuszy dusza po śmierci odchodzi. Zaprzeczali karze lub nagrodzie w życiu po śmierci. | Wiara w nieśmiertelność duszy i życie pośmiertne, nagroda lub kara wyrażona jakością życia po śmierci. |
| Niewiara w istoty nadprzyrodzone (poza Bogiem) takie jak anioły lub demony. | Wiara w anioły i demony (saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Dzieje apostolskie 23:8)[5] |
Ostoją saduceuszy były zamożne warstwy społeczeństwa, sprzyjające asymilacji, najpierw w ramach kultury hellenistycznej, potem współpracy z Rzymem.
Byli reformatorskim odłamem ówczesnego judaizmu, dosłownie interpretowali księgi biblijne, odrzucali tradycję ustną. W przeciwieństwie do faryzeuszy odrzucali tendencje mistyczne, koncepcję zmartwychwstania oraz mesjanizmu. Byli także ich przeciwnikami politycznymi[6].
Kapłani przedstawieni w Nowym Testamencie to właśnie przedstawiciele saduceuszy. Stronnictwo zniknęło po przegranym antyrzymskim powstaniu (66–70 n.e.), zburzeniu Świątyni przez Tytusa i rozproszeniu Żydów.
Przypisy
- ↑ Joachim Gnilka, Jezus z Nazaretu. Orędzie i dzieje, tłum. J. Zychowicz, Kraków Znak 1997, ISBN 83-7006-431-0, s. 83.
- ↑ Żydowski Instytut Historyczny [online], www.jhi.pl [dostęp 2020-11-05].
- ↑ Żydowski Instytut Historyczny [online], www.jhi.pl [dostęp 2020-11-05].
- ↑ Kim byli saduceusze i faryzeusze? [online], GotQuestions.org/Polski [dostęp 2020-11-05] (pol.).
- ↑ Biblia Tysiąclecia – Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu – Dz 23 [online], biblia.deon.pl [dostęp 2020-11-06].
- ↑ Józef Flawiusz, Dawne dzieje Izraela 13,5,9 i 18,1,4; Wojna żydowska 2,8,14.
