Przejdź do zawartości

Zohar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierwsza strona Zoharu z 1558

Zohar (hebr. ‏זוהר‎, pełna nazwa ‏ספר הזוהר‎ Sefer ha-Zohar – „Księga blasku”) – mistyczny komentarz do Tory, Pieśni nad Pieśniami i Księgi Rut, powstały w XIII wieku.

Jest napisany po aramejsku i hebrajsku. Dzieło spisał prawdopodobnie Mojżesz z Leonu[1], ale zawiera ono także fragmenty wcześniejszego pochodzenia. Środowiska ortodoksyjne przypisują autorstwo Zoharu Szymonowi bar Jochajowi, tanaicie z II wieku. Poza komentarzami do wspomnianych ksiąg zawiera rozważania, interpretacje halachy, traktaty o chiromancji i fragmenty filozoficzno-mistyczne. Do dnia dzisiejszego pozostaje podstawowym tekstem żydowskiej mistyki i średniowiecznej kabały. Poruszane są w nim zagadnienia natury Boga, powstania i kształtu świata, natury duszy, grzechu, odkupienia, dobra i zła oraz pokrewne.

Treść: W II wieku na ziemi Izraela przechadzają się mistrz Miszny rabbi Szymon bar Jochaj z synem Eleazarem, przyjaciółmi i uczniami. Toczą oni rozmowy na temat rozmaitych spraw ludzkiej i boskiej natury.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gershom Scholem, Mistycyzm żydowski i jego główne kierunki, tłum. Ireneusz Kania, Warszawa 2007, s. 180.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kania I., Kabała, czyli Ku resakralizacji sakralnego, w: Opowieści Zoharu, oprac. I. Kania, Kraków 1988, s. 7-31. ISBN 83-08-01839-4.