Цэментная прамысловасць Беларусі
Цэментная прамысловасць Беларусі — найважнейшая галіна прамысловай вытворчасці Беларускай эканомікі, складае 12,8 % валавой прадукцыі (2001). Працуе на мясцовай сыравіне (мел. мергель, гліна; 15 радовішчаў, запасы 718 млн т). Штогод выпускаецца каля 4,5 млн тон цэменту. Беларускі цэмент экспартуецца ў Польшчу, Літву, Украіну, Расію і інш.
Цэмент вырабляюць у Гродзенскай і Магілёўскай абласцях: найбуйнейшы ВРУП «Беларускі цэментны завод» (Касцюковічы), ВРУП «Крычаўцэментнашыфер» і ААТ «Красносельскбудматэрыялы» (Ваўкавыскі раён), што вырабляе высакаякасны цэ- мент, шыфер, вапна, азбестацэментныя трубы. Доля дзяржавы ў статутных фондах кампаній складае 97-98 %.[1]
Праектная магутнасць 1-й чаргі ВРУП «Беларускі цэментны завод» 1,2 млн т, тут упершыню ў сусветнай практыцы выкарыстоўваецца «сухі» спосаб вытворчасці цэменту з пераўвільготненай сыравіны. З-за спаду ў будаўніцтве магутнасці цэментных заводаў Беларусі выкарыстоўваецца на 84 % (2002). Выпускаюць портландцэмент маркі М 400, М 500 і вышэй.
год | 1985 | 1990 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2011 | 2013 | 2015 | 2017 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
тыс. т | 2119 | 2258 | 1235 | 1467 | 1876 | 2035 | 1998 | 1847 | 1803 | 2171 | 2472 | 4606 | 5057 | 4638 | 4490 |
Патрэбнасці цэментных заводаў у торфабрыкеце складаюць каля 300 тыс. т у год, рэальна ж выкарыстоўваюць каля 100 тыс. т, але нават такая патрэбнасць паскарае расход неўзнаўляльнага прыроднага рэсурсу.
Ужо з пачатку 2014 года на беларускі рынак хлынулі сотні тысяч тон расійскага цэменту. Такім чынам, у выніку недальнабачнай палітыкі мадэрнізацыі, недастатковай маркетынгавай прапрацоўкі рынку на перспектыву, цэментная галіна Беларусі апынулася на мяжы банкруцтва. Сумарныя страты трох цэментных заводаў у 2018 у параўнанні з мінулым годам выраслі больш чым у два разы і склалі Br220 млн.[3]
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т., Т. 18. Кн.2: Рэспубліка Беларусь / Рэд кал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2004. — С. 328. — 760 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0295-4.