Jov Ugoljski
| Jov Ugoljski | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Druga imena | Ivan Georgijevič Kundrija |
| Datum rođenja | 18. maj 1902. |
| Mesto rođenja | selo Iza kod Husta, |
| Datum smrti | 28. jul 1985. |
| Mesto smrti | Mala Ugoljka, Tkačevski rejon SSSR, |
| Svetovni podaci | |
| Kanonizacija | 2009. od strane Ruska pravoslavna crkva |
| Praznik | 15. (28) juna. |
Arhimandrit Jov Ugoljski (rođ. Ivan Georgijevič Kundrija; 18. maj 1902, selo Iza kod Husta - 28. jul 1985)[1] - arhimandrit Ruske pravoslavne crkve.
Pravoslavna crkva ga pominje 15. (28) juna.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen 18. maja 1902. u selu Iza kod Husta u Zakarpatju u velikoj porodici Georgija Kundrija i Ane Madjar. U svom rodnom selu Ivan je završio osam razreda narodne škole, a 1920. godine završio je ekonomski kurs.
Godine 1924-1925 (Zakarpatje je 1920. godine postalo teritorija Čehoslovačke), Ivan Kundrija je služio u čehoslovačkoj vojsci u Mihajlovcima (Slovačka).
Po odsluženju vojnog roka, dva puta je išao peške na Atos, ali nije bio primljen u Pantelejmonov manastir, jer nije imao odgovarajuća dokumenta.
U to vreme u selu je već delovao Nikolajevski manastir. Tu je Ivan završio pastirske i bogoslovske kurseve 1928. godine.
Godine 1930. Ivan, njegov stariji brat jeromonah Pantelejmon, Vasilij Oros i drugi, prodavši svoje parcele u Izi, kupili su zemljište u Gorodilovu za manastir, posvetivši ga Svetoj Trojici. Iz manastira Pantelejmona na Atosu na dar novoformiranom manastiru poslata je čestica moštiju Svetog velikomučenika Dimitrija Solunskog.
Prvi nastojatelj manastira postao je arhimandrit Aleksije (Kabaljuk). Dana 22. decembra 1938. godine zamonašio je Ivana Kundrjua sa imenom Jov.
Godine 1939, nakon okupacije Podkarpatske Rusije od strane Mađarske, otac Jov odlučuje da emigrira u Rusiju. Godine 1940., po izmišljenim optužbama, sovjetske vlasti su ga uhapsile i osudile kao špijuna na 25 godina u logorima.
Godine 1942. zatvor je zamenjen slanjem na front. Kao državljanin Čehoslovačke Republike, služio je u Čehoslovačkoj dobrovoljačkoj brigadi generala Ludvika Svobode, u artiljeriji. A posle rata, otac Jov je neko vreme čuvao čehoslovačku ambasadu u Moskvi.
Godine 1945. otac Jov se vratio u rodni manastir i rukopoložen je u jerođakona 16. novembra 1945. godine, a u čin jeromonaha 7. aprila 1946. godine.
Na monaškom sabranju bratija je izabrala oca Jova za igumana. Godine 1947. otac Jov je uzdignut u čin igumana.
Arhiepiskop Lvovski, Ternopoljski i Mukačevsko-Užgorodski Makarije (Oksijuk) je 1950. godine poverio starešini da bude ispovednik ne samo za Gorodilovski manastir, već i za Mukačevski manastir, koji je nedugo pre toga vraćen pravoslavnima.
Pod episkopom Varlaamom (Borisevičem) u Mukačevsko-užgorodskoj eparhiji je počeo sistematski napad na prava manastira i manastire. Otac Jov se usprotivio ovoj politici, čak je potpisao kolektivnu žalbu Njegovoj Svetosti Patrijarhu moskovskom i sve Rusije Aleksiju I protiv episkopa Varlaama sa zahtevom da ga smeni. Posle ovog incidenta, eparhijske vlasti su razrešile igumana Jova i ubrzo je skit zatvoren.
U periodu 1958-1959, otac Jov se podvizavao u Nikolajevskom manastiru u selu Iza, zatim u Preobraženskom manastiru u selu Tereblja, Tjačevskog okruga, gde je neko vreme bio nastojatelj. Ali ubrzo su i ovi manastiri zatvoreni.
Početkom 1960-ih bio je rektor crkve u selu Uglja, Tjačevski okrug, zatim u selu Monastirec, okrug Hust.
Od 1962. godine do smrti 28. jula 1985. godine bio je nastojatelj hrama Svetog Dimitrija Solunskog u selu Mala Ugolka, Tjačevski okrug.
28. jula 1985. godine arhimandrit Jov se upokojio u miru u Gospodu. Sahrana je obavljena 31. jula. Opelo upokojenog služio je arhimandrit Jefrem (Molnar)[2].
Kanonizacija
[uredi | uredi izvor]Komisija za kanonizaciju svetih je u martu 2008. godine razmatrala materijale o proslavljanju arhimandrita Jova[3].
Kada je njegov grob otvoren, miris smirne i tamjana proširio se po celom kraju. Telo monaha je bilo sačuvano. Odežda, misnica, ikona sa natpisom i jevanđelje su dobro očuvani. Drveni kovčeg je samo malo istrunuo.
Pronađene mošti prenete su u crkvu Svetog Dimitrija Solunskog u selu Mala Ugolka.
Dana 8. maja 2008. godine, u Uspenskoj Kijevo-Pečerskoj lavri, pod predsedavanjem Mitropolita kijevskog i cele Ukrajine Vladimira (Sabodana), održan je redovni sastanak Svetog Sinoda Ukrajinske Pravoslavne Crkve Moskovske Patrijaršije. S
Uspomena na svetog Jova Ugolskog praznuje se 15/28 juna.
Izvori
[uredi | uredi izvor]- ^ „PREODOBNЫЙ IOV UGOLЬSKIЙ PODVIŽNIK ZAKARPATЬЯ | svяtinі”. pilgrims.in.ua. Pristupljeno 2024-06-28.
- ^ „IOV UGOLЬSKIЙ - Drevo”. drevo-info.ru (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-06-28.
- ^ admin (2020-09-18). „Prepodobnый Iov Ugolьskiй: podvižnik našego vremeni | pravoslavnik” (na jeziku: ruski). Pristupljeno 2024-06-28.