Ministria e Luftës (Perandoria Osmane)
E themeluar në vitin 1826 pas Incidentit Fatkeq, 'Ministria e Luftës zgjati deri në shpërbërjen e Perandorisë Osmane. Në kuadër të ministrisë kishte zyra për prokurim, armë luftarake, punë ushtarake në kohë paqeje, mobilizim dhe promovime.
Lista e ministrave të luftës që nga viti 1908
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]| № | Ministri i Luftës | Mori detyrën | U largua nga zyra | Koha në zyrë | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Ömer Rüşdü Paşa (1843–1922) | 23 korrik 1908 | 7 gusht 1908 | 15 ditë | |
| 2 | Rexhep Pasha Mati (1842–1908) | 7 gusht 1908 | 21 gusht 1908 † | 14 ditë | |
| 3 | Ali Rıza Pasha (1842–1908) | 21 gusht 1908 | 28 prill 1909 | 250 ditë | |
| 4 | Salih Hulusi Pasha (1864–1939) | 28 prill 1909 | 12 janar 1910 | 259 ditë | |
| 5 | Mahmud Şevket Pasha (1856–1913) | 12 janar 1910 | 29 korrik 1912 | 2 vjet, 199 ditë | |
| 6 | Nazim Pasha (1848–1913) | 29 korrik 1912 | 22 janar 1913 | 177 ditë | |
| (5) | Mahmud Şevket Pasha (1856–1913) | 23 janar 1913 | 11 qershor 1913 | 140 ditë | |
| 7 | Ahmed Izzet Pasha (1864–1937) | 18 qershor 1913 | 5 tetor 1913 | 109 ditë | |
| 8 | Çürüksulu Mahmud Pasha (1864–1931) | 5 tetor 1913 | 3 janar 1914 | 90 ditë | |
| 9 | Enver Pasha (1881–1922) | 3 janar 1914 | 4 tetor 1918 | 4 vjet, 274 ditë | |
| (7) | Ahmed Izzet Pasha (1864–1937) | 14 October 1918 | 11 November 1918 | 28 ditë | |
| 10 | Kölemen Abdullah Pasha (1846–1937) | 11 nëntor 1918 | 19 dhjetor 1918 | 38 ditë | |
| 11 | Cevat Çobanlı (1870–1938) | 19 dhjetor 1918 | 13 janar 1919 | 25 ditë | |
| 12 | Ömer Yaver Paşa (1861–1931) | 13 janar 1919 | 24 shkurt 1919 | 42 ditë | |
| 13 | Ali Ferid Pasha | 24 shkurt 1919 | 4 mars 1919 | 8 ditë | |
| 14 | Abuk Ahmed Paşa (1859–1923) | 4 mars 1919 | 2 prill 1919 | 29 ditë | |
| 15 | Mehmet Şakir Pasha (1855–1919) | 2 prill 1919 | 19 maj 1919 | 47 ditë | |
| 16 | Shevket Turgut Pasha (1857–1924) | 19 maj 1919 | 29 qershor 1919 | 41 ditë | |
| (13) | Ali Ferid Pasha | 29 maj 1919 | 21 korrik 1919 | 22 ditë | |
| (6) | Nazim Pasha (1848–1913) | 21 korrik 1919 | 13 gusht 1919 | 23 ditë | |
| 17 | Süleyman Şefik Pasha (1860–1946) | 13 gusht 1919 | 2 tetor 1919 | 50 ditë | |
| 18 | Cemal Mersinli (1860–1946) | 12 tetor 1919 | 21 janar 1920 | 101 ditë | |
| (4) | Salih Hulusi Pasha (1864–1939) | 21 janar 1920 | 3 shkurt 1920 | 13 ditë | |
| 19 | Fevzi Çakmak (1876–1950) | 3 shkurt 1920 | 5 prill 1920 | 62 ditë | |
| – | Damat Ferid Pasha (1853–1923) Acting | 5 prill 1920 | 10 qershor 1920 | 66 ditë | |
| 20 | Ahmet Hamdi Pasha | 10 qershor 1920 | 30 korrik 1920 | 50 ditë | |
| 21 | Hüseyin Hüsnü Pasha | 31 korrik 1920 | 21 tetor 1920 | 82 ditë | |
| 22 | Çürüksulu Ziya Pasha (1870–1940) | 21 tetor 1920 | 4 nëntor 1922 | 2 vjet, 14 ditë |
![Ömer Rüşdü Paşa [tr]](/https/sq.wikipedia.org/wiki/Skeda:Blank.png)
.JPG)
![Hüseyin Hüsnü Pasha [tr]](/https/sq.wikipedia.org/wiki/Skeda:Huseyin_Husnu_Pasha.jpg)
![Çürüksulu Ziya Pasha [tr]](/https/sq.wikipedia.org/wiki/Skeda:Ziya_Kutnak.JPG)
Këshilli i Luftës
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]| № | Shefi i Shtabit të Përgjithshëm | Mori detyrën | U largua nga zyra | Koha në zyrë | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Ahmed Izzet Pasha (1864–1937) | 15 gusht 1908 | 1 janar 1914 | 5 vjet, 139 ditë | |
| 2 | Enver Pasha (1881–1922) | 3 janar 1914 | 4 tetor 1918 | 4 vjet, 274 ditë | |
| (1) | Ahmed Izzet Pasha (1864–1937) | 4 tetor 1918 | 3 nëntor 1918 | 30 ditë | |
| 3 | Cevat Çobanlı (1870–1938) | 3 nëntor 1918 | 24 dhjetor 1918 | 51 ditë | |
| 4 | Fevzi Çakmak (1876–1950) | 24 dhjetor 1918 | 14 maj 1919 | 141 ditë | |
| (3) | Cevat Çobanlı (1870–1938) | 14 maj 1919 | 2 gusht 1919 | 80 ditë | |
| 5 | Hadi Pasha | 2 gusht 1919 | 12 shtator 1919 | 41 ditë | |
| 6 | Ali Fuat Cebesoy (1882–1968) | 12 shtator 1919 | 9 tetor 1919 | 27 ditë | |
| (3) | Cevat Çobanlı (1870–1938) | 9 tetor 1919 | 16 shkurt 1920 | 130 ditë | |
| 7 | Shevket Turgut Pasha (1857–1924) | 16 shkurt 1920 | 19 prill 1920 | 63 ditë | |
| 8 | Nazif Pasha | 19 prill 1920 | 2 maj 1920 | 13 ditë | |
| (5) | Hadi Pasha | 2 maj 1920 | 19 maj 1920 | 17 ditë |
Misioni Detar Britanik
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Misioni Detar Britanik u drejtua nga:[1]
- Admiral Douglas Gamble (shkurt 1909 – mars 1910)
- Admiral Hugh Pigot Williams (prill 1910 – prill 1912)
- Admiral Arthur Limpus (prill 1912 – shtator 1914)
Misioni i Xhandarmërisë Franceze
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Misioni i Xhandarmërisë Franceze drejtohej nga General Moujen.
Misioni i Ushtrisë Gjermane
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Që nga përpjekjet e para të Sulltan Selimit III për të modernizuar ushtrinë osmane, Prusia i ka dhënë asaj njohuri ushtarake.[2][3] Koloneli von Götze, negociator sekret i mbretit prusian dhe atasheut ushtarak, erdhi tashmë në 1798 me ftesë nga Sulltani për të inspektuar njësitë turke.[2][3] Pasi Sulltan Mahmud II (1808-1839), për të njëjtin qëllim, shfuqizoi trupat e jeniçerëve të modës së vjetër në vitin 1826, ishte përsëri Prusia ajo që ndihmoi në reformimin e ushtrisë: Marshalli i flotës sëë ardhshëm Helmuth von Moltke, në atë kohë kapiten i shtabit të përgjithshëm prusian, dhe togeri von Berg nga Regjimenti i Parë Special, u shkëputën në Stamboll në 1835, ku Moltke qëndroi deri në vitin 1839.[2][3] Fama e Moltke çoi në krijimin e një miti rreth rolit të tij në vendosjen e një marrëdhënieje historike midis Turqisë në Gjermani, ku në fakt roli i tij ishte shumë i vogël, vlera e tij kryesore ishte në kujtimet që shkroi dhe që u bë ligjërata kryesore për të gjithë. Oficerët prusianë dhe gjermanë që e ndoqën atë në Perandorinë Osmane.[2] Në 1844, koloneli prusian Kuczkonski [ndoshta një gabim shtypi në burim, në fakt kolonel Fritz von Kuczkowski] mbërriti në Stamboll, ku ai ndihmoi në zbatimin e planeve sekrete të hartuara nga Sulltani dhe që synonin reformimin e policisë në kryeqytetin turk.[3] Sulltanët Abdylmexhiti I (1839-1861) dhe Abdulaziz (1861-1876) vazhduan reformimin e ushtrisë me ndihmën e njohurive prusiane, por ata preferuan të punësonin oficerë në pension që stërvitnin dhe komandonin njësitë turke, kryesisht gjatë Luftës së Krimesë (1853-1856).[2] Më në fund, Sulltan Abdul Hamid II (1876-1908) prezantoi komitetet zyrtare ushtarake prusiane (gjermane) në Perandorinë Osmane.[2] Në kohën e tij dhe të Bismarkut, Gjermania dukej të ishte e vetmja fuqi evropiane që nuk ishte e interesuar të zgjerohej në territorin osman.[2] Pas vitit 1880, Abdulhamidi filloi një politikë të qëndrueshme të sjelljes së oficerëve ushtarakë dhe civilë gjermanë në mbretërinë e tij, dhe për t'i vënë ata në një pozitë udhëheqëse në përpjekjet për reformimin e Ushtrisë.[2] Si rezultat, disa oficerë gjermanë mbërritën midis viteve 1882-83, duke përfshirë kolonelin Kähler si Kryetar i Komisionit, i ndjekur në këtë pozicion midis 1883-1895 nga Major Baron Colmar von der Goltz, i cili do të qëndronte në Perandorinë Osmane pothuajse pa ndërprerje deri në vdekjen e tij në prill 1916 në Bagdad.[2] Kähler, si ndihmës i Sulltanit, si dhe gjermanët e tjerë u bënë oficerë osmanë shumë të paguar, por organi që paguante pagat e tyre kontrollohej nga bankierët evropianë dhe ata shërbyen pa ndërprerë lidhjet e tyre me ushtrinë gjermane.[2] Von der Goltz ishte më me ndikim duke riorganizuar arsimin dhe infrastrukturën ushtarake.[2] Ai ishte i vetmi oficer gjerman që arriti të ndikojë te gjeneralët turq, të cilët e panë me pakënaqësi qëndrimin e përmbajtur të grupit të Kähler.[2] Von der Goltz gjithashtu arriti të ndikojë në vendimet e osmanëve kur bëhej fjalë për marrëveshjet e armëve për blerjen e armëve gjermane dhe jo britanike.[2]
Kontakti fillestar u vendos gjatë Luftërave Ballkanike nga Veziri i Madh Said Halim Pasha dhe Ministri i Luftës Ahmed Izzet Pasha. Kaiser Wilhelm II dërgoi misionin e gjeneralit Colmar Freiherr von der Goltz, i cili shërbeu dy periudha në Turqi brenda dy viteve (gjithsej 8 muaj).
Misioni gjerman u akreditua nga 27 tetor 1913 deri në 1918. Gjenerali Otto Liman von Sanders, më parë komandant i Divizionit të 22-të, u caktua nga Kaiser Wilhelm II në Kostandinopojë.[4] Gjermania e konsideronte një luftë osmano-ruse si të afërt dhe Liman von Sanders ishte një gjeneral me njohuri të shkëlqyera për Ushtrinë Perandorake Ruse.
Perandoria Osmane ishte e pavendosur se cilën anë të merrte në një luftë të ardhshme që përfshin Perandorinë Gjermane, Perandorinë Britanike, Republikën e Tretë Franceze dhe Perandorinë Ruse, duke u bashkuar përfundimisht me Fuqitë Qendrore të udhëhequra nga Perandoria Gjermane.
Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ "The International Significance of British Naval Missions to the Ottoman Empire, 1908–1914" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 1 maj 2014. Marrë më 1 mars 2015.
- ^ a b c d e f g h i j k l Edip Öncü, The Beginnings of Ottoman-German Partnership: Arkivuar 10 shtator 2022 tek Wayback Machine Diplomatic and Military Relations Between Germany and the Ottoman Empire Before the First World War. A Master’s Thesis. Department of History, Bilkent University, Ankara.
- ^ a b c d Orientalismus, Kolonialismus und Moderne: Zum Bild des Orients in der deutschsprachigen Kultur 1900, Springer-Verlag, p. 59, footnote 30, M&P Schriftenreihe, 2016, ISBN 9783476042583.
- ^ "Von Sanders Dies. Famous Marshal. German Commander Defended Gallipoli For Turks Against The British. Vanquished In Palestine. Began Reorganization Of Sultan's Armies In 1913. Honored By Former Kaiser". The New York Times (në anglisht). Associated Press. 25 gusht 1929. Marrë më 2010-07-04.
Field Marshal Otto K.B. Liman von Sanders, who directed operations against the British in Gallipoli during the World War, died on Thursday in Munich at the age of 74. ...