Przejdź do zawartości

syn

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: SYN • Syn • syn- • synn

syn (język polski)

[edytuj]
syn (1.1) i ojciec
syn (1.1) i ojciec
wymowa:
​?/i, IPA: [sɨ̃n], AS: [sỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) dziecko płci męskiej (w stosunku do rodziców); zob. też syn w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniksynsynowie
dopełniaczsynasynów
celowniksynowisynom
bierniksynasynów
narzędniksynemsynami
miejscowniksynusynach
wołaczsynusynowie
przykłady:
(1.1) Matka spojrzała na syna z troską.
składnia:
kolokacje:
(1.1) syn pierworodny / ślubny / nieślubny / adoptowany / przybrany • syn epoki • syn chrzestny
synonimy:
(1.1) przest. ojczyc
antonimy:
(1.1) córka
hiperonimy:
(1.1) zstępny, potomek, dziecko
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. synowa ż, synowiec m, usynowienie n, usynawianie n, synczyzna ż, synowizna ż
zdrobn. synalek m, synek m, syneczek m, synulek m, synuś m, syncio m
czas. usynawiać ndk., usynowić dk.
przym. synowski, synowy
związki frazeologiczne:
syn marnotrawny • jaki ojciec, taki syn • psi syn • syn pułku
zobacz też: przysłowia o synu
etymologia:
prasł. *synъ < praindoeur. *sūnŭs[1]
por. białor. сын, bułg. син, chorw. sin, czes. syn, dłuż. syn, głuż. syn, ros. сын, scs. сꙑнъ, słc. syn słń. sin, ukr. син
por. ang. son, duń. søn, isl. sonur, litew. sūnus, niem. Sohn, szw. son
uwagi:
zob. też syn w Wikicytatach
Forma „synie” w miejscowniku liczby pojedynczej jest niepoprawna.
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Skąd wywodzi się słowo syn? w: Poradnia językowa UŚ.

syn (język czeski)

[edytuj]
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) syn
odmiana:
(1.1)
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianowniksynsynové
dopełniaczsynasynů
celowniksynovi / synusynům
bierniksynasyny
wołaczsynusynové
miejscowniksynovi / synusynech
narzędniksynemsyny
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. synek, synáček
przym. synovský, synův
związki frazeologiczne:
jaký otec, takový syn • marnotratný syn
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Czeski - Rodzina
źródła:

syn (język dolnołużycki)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) syn
odmiana:
(1.1) lp syn, syna, synoju, syn, synom, synje; du syna, synowu, synoma, syna, synowu, synoma, synoma; lm syny, synow, synam, syny, synow, synami, synach
przykłady:
(1.1) To běšo jogo staršy syn. → To był jego starszy syn.
składnia:
kolokacje:
(1.1) syna syn → wnuk
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zdrobn. synašk, synk
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Dolnołużycki - Rodzina
źródła:

syn (język duński)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wzrok
(1.2) pogląd, opinia
(1.3) widok
(1.4) techn. przegląd

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) = syne → wyglądać, dokonywać przeglądu
odmiana:
(1) et syn, synet, syn, synene
przykłady:
(1.1) Vi tilbyder den billigste undersøgelse af synet. → Oferujemy najtańsze badanie wzroku.
(1.4) Dette vrag gik i stykker på motorvejen bare tre måneder efter synet. → Ten wrak rozpadł się na kawałki na autostradzie zaledwie trzy miesiące po przeglądzie.
składnia:
kolokacje:
(1.1) miste synet → stracić wzrok • tabe af synet → stracić z oczu
(1.2) synspunkt/synsvinkel → punkt widzenia
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. syne
związki frazeologiczne:
etymologia:
st.nord. sýn
uwagi:
źródła:

syn (język górnołużycki)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) syn
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Górnołużycki - Rodzina
źródła:

syn (język kaszubski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) syn[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) òtrok
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Kaszubski - Rodzina
źródła:
  1. ↑ Roman Drzeżdżon, Grzegorz J. Schramke, Słowniczek polsko-kaszubski, Region, Gdynia 2003-2012, ISBN 978-83-7591-191-6.

syn (język słowacki)

[edytuj]
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) syn
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) prvorodený syn • vlastný / nevlastný / adoptovaný syn
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. synček m, synátor m
przym. synovský
związki frazeologiczne:
aký otec, taký syn • márnotratný syn
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Słowacki - Rodzina
źródła:

syn (język szwedzki)

[edytuj]
wymowa:
[sy:n] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) wzrok[1]
(1.2) widok[1]
(1.3) twarz[1]
(1.4) przegląd, kontrola[1]
(1.5) pogląd, opinia[1]
(1.6) widzenie, wizja[1]
odmiana:
(1) en syn, synen, syner, synerna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.6) synpunkt • synvinkel
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. syna
tem. słow. -synt
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 472.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=syn&oldid=8499104”