kuc
kuc (język polski)
[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) pot. mężczyzna ze spiętymi z tyłu włosami
- (2.2) pot. inform. początkujący programista, słaby informatyk
- (2.3) pot. pogard. polit. korwinista, zwykle małoletni sympatyk Janusza Korwin-Mikkego[1]
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kuc kuce dopełniacz kuca kuców celownik kucowi kucom biernik kuca kuce narzędnik kucem kucami miejscownik kucu kucach wołacz kucu kuce - (2.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kuc kuce dopełniacz kuca kuców / kucy celownik kucowi kucom biernik kuca kuców / kucy narzędnik kucem kucami miejscownik kucu kucach wołacz kucu kuce - (3.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kuc kuce dopełniacz kuca kuców celownik kucowi kucom biernik kuc kuce narzędnik kucem kucami miejscownik kucu kucach wołacz kucu kuce
- przykłady:
- (1.1) Trzymamy też kilka kucy do pracy z dziećmi z pobliskiego ośrodka.
- (2.1) Lidka chodzi teraz z jakimś kucem z IV c.
- (2.2) Zatrudnili jakiegoś kuca i on ma być odpowiedzialny za serwery?
- (2.3) Z ulotkami pod galerią stały kuce z UPR-u.
- (3.1) Kilku studentów nosi kuce, nie jest to niczym nadzwyczajnym.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kuc islandzki • kuc szetlandzki • kuc walijski • zaprząc kuca
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) koń
- (2.1) mężczyzna
- (2.2) programista
- (2.3) libertarianin
- (3.1) fryzura
- hiponimy:
- (1.1) falabella
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- białor.
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pony; (3.1) pony
- czeski: (1.1) pony m
- duński: (1.1) pony w
- francuski: (1.1) poney m
- hiszpański: (1.1) pony m, caballito m
- łaciński: (1.1) mannus m
- niemiecki: (1.1) Pony n, Kleinpferd n
- portugalski: (1.1) pônei m
- słowacki: (1.1) pony m
- węgierski: (1.1) póni
- włoski: (1.1) pony m
- źródła:
