rzeźbiarz

rzeźbiarz (język polski)

rzeźbiarz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʒɛʑbʲjaʃ], AS: [žeźbʹi ̯aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) szt. artysta tworzący przestrzenne dzieła sztuki

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	rzeźbiarz	rzeźbiarze
dopełniacz	rzeźbiarza	rzeźbiarzy / rzad. rzeźbiarzów
celownik	rzeźbiarzowi	rzeźbiarzom
biernik	rzeźbiarza	rzeźbiarzy / rzad. rzeźbiarzów
narzędnik	rzeźbiarzem	rzeźbiarzami
miejscownik	rzeźbiarzu	rzeźbiarzach
wołacz	rzeźbiarzu	rzeźbiarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) plastyk

hiponimy:

(1.1) świątkarz, snycerz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rzeźba ż, rzeźbiarstwo n, rzeźbienie n, wyrzeźbienie n

forma żeńska rzeźbiarka ż

czas. rzeźbić ndk., wyrzeźbić dk.

przym. rzeźbiarski

przysł. rzeźbiarsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sculptor
• arabski: (1.1) نحات, مثال
• baskijski: (1.1) eskultore, zizelkari
• białoruski: (1.1) скульптар m
• bułgarski: (1.1) ваятел m
• czeski: (1.1) sochař m
• duński: (1.1) skulptør w, billedhugger w
• francuski: (1.1) sculpteur m
• franko-prowansalski: (1.1) scultor m
• gruziński: (1.1) მოქანდაკე
• hiszpański: (1.1) escultor m
• kaszubski: (1.1) kùmkôrz m, żłobiôrz m, rzezbiôrz m
• kataloński: (1.1) escultor m
• kazachski: (1.1) мүсінші
• litewski: (1.1) skulptorius m
• niemiecki: (1.1) Bildhauer m
• nowogrecki: (1.1) γλύπτης m
• rosyjski: (1.1) скульптор m
• rumuński: (1.1) sculptor m
• szwedzki: (1.1) skulptör
• turecki: (1.1) heykeltıraş
• ukraiński: (1.1) скульптор m
• węgierski: (1.1) szobrász
• wilamowski: (1.1) šnycer m, śnycer m
• włoski: (1.1) scultore m

źródła: