Przejdź do zawartości

Zygmunt Muchniewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Muchniewski
Data urodzenia

30 lipca 1896

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1979
Londyn

Premier Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
Okres

od 16 lipca 1970
do 14 lipca 1972

Przynależność polityczna

Stronnictwo Pracy

Poprzednik

Aleksander Zawisza

Następca

Alfred Urbański

Odznaczenia
Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski

Zygmunt Muchniewski (ur. 30 lipca 1896, zm. 5 stycznia 1979 w Londynie) – polski polityk, premier rządu RP na uchodźstwie w latach 1970–1972.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W dwudziestoleciu międzywojennym służył w wywiadzie Korpusu Ochrony Pogranicza, następnie był radcą wojewódzkim w Brześciu nad Bugiem, w latach 1932–1938 starostą w Tczewie, a do wybuchu II wojny światowej naczelnikiem wydziału społeczno-politycznego Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie.

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się we Francji, gdzie walczył w szeregach Wojska Polskiego, a po kapitulacji tego kraju w ruchu oporu. Od 1948 mieszkał w Wielkiej Brytanii. Angażował się w życie polityczne emigracji, jako członek emigracyjnego Stronnictwa Pracy. 11 listopada 1958 został powołany na podsekretarza stanu w Prezydium Rady Ministrów w drugim rządzie Antoniego Pająka. W praktyce kierował Ministerstwem Wyznań Religijnych, Kultury i Oświaty w miejsce chorego Stanisława Dołęgi-Modrzewskiego i następnie, aż do powołania kolejnego kierownika ministerstwa w dniu 8 września 1959. Od 8 września 1959 był ministrem zagadnień polskiej emigracji politycznej w tym rządzie, a od 4 stycznia 1961 równocześnie ponownie kierował ministerstwem wyznań religijnych, oświaty i kultury. Ministrem zagadnień polskiej emigracji politycznej był także w trzecim rządzie Antoniego Pająka (1963–1965) oraz w rządzie Aleksandra Zawiszy. Od 16 lipca 1970 do 14 lipca 1972 był premierem Rządu RP na uchodźstwie, dążył do zjednoczenia ośrodków władzy polskiej emigracji.

Był członkiem I (1954–1957), II (1958–1963), III (1963–1968) i IV Rady Rzeczypospolitej Polskiej, a także V (1973–1977) i VI (od 1978 do śmierci w 1979) Rady Narodowej RP.

Odznaczony Wielką Wstęgą (1972)[1] i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (1970)[2] Orderu Odrodzenia Polski.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 3 maja 1972 Dz.U.R.P. z 1972 r. Nr 8. s. 4.
  2. 15 lipca 1970 „za zasługi położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w długoletniej ofiarnej służbie w Rządzie R.P.” Dz.U.R.P. z 1971 r. Nr 1. s. 5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]