Przejdź do zawartości

Yves Allegro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yves Allegro
Państwo

 Szwajcaria

Data i miejsce urodzenia

24 sierpnia 1978
Grône

Wzrost

182 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1997

Zakończenie kariery

2011

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

210 (16 czerwca 2003)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

32 (4 października 2004)

Australian Open

3R (2003)

Roland Garros

3R (2004, 2006)

Wimbledon

2R (2006)

US Open

2R (2003–2008)

Yves Allegro (ur. 24 sierpnia 1978 w Grône) – szwajcarski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Aten (2004).

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1997 zadebiutował w zawodowym gronie tenisistów. Swój pierwszy triumf deblowy odniósł w roku 2000, podczas zawodów rangi ATP Challenger Tour w Jokohamie, pokonując w finale wspólnie z Julianem Knowlem parę Tim CrichtonAshley Fisher 6:3, 7:6(2).

Drugie zwycięstwo kategorii ATP Challenger Tour osiągnął w czerwcu 2001 roku na ceglanych kortach w Eisenach. W parze z Gabrielem Trifu wygrali w meczu o tytuł z zespołem Tomas BehrendFranz Stauder 7:6(8), 6:4, a we wrześniu wygrał rozgrywki rangi ITF Men's Circuit we Francji (F16) (w parze z Franzem Stauderem).

W sezonie 2002, na początku lutego, zwyciężył w turnieju ITF Men's Circuit w Wielkiej Brytanii (F2), a w marcu zdobył tytuł ATP Challenger Tour w australijskim Gosfordzie w parze z Justinem Bowerem. We wrześniu wygrał rozgrywki w Bucharze tworząc parę z Markiem Chiudinellim, a w listopadzie wywalczył wspólnie z Lovro Zovkiem mistrzostwo w Eckental.

Rok 2003 zainaugurował od występu w wielkoszlemowym Australian Open, dochodząc razem z Rogerem Federerem do III rundy. W marcu zwyciężył w zawodach ITF Men's Circuit, w parze z Danielem Braccialim, rozgrywanych we Francji (F7). W październiku tenisista szwajcarski wygrał pierwszy turniej z cyklu ATP World Tour, na kortach w Wiedniu. Razem z Rogerem Federerem pokonali w finale 7:6(7), 7:5 Mahesha Bhupathiego i Maksa Mirnego.

W roku 2004 wygrał, partnerując Jeanowi-François Bachelotowi, w lutym imprezę ATP Challenger Tour w Andrézieux. W maju awansował do kolejnego finału ATP World Tour, w Casablance, jednak w meczu o mistrzostwo uległ z Michaelem Kohlmannem parze Enzo ArtoniFernando Vicente 6:3, 0:6, 4:6. W sierpniu osiągnął z Kohlmannem finał imprezy w Long Island (porażka z Antonym Dupuisem i Michaëlem Llodrą). Na początku października awansował do finału w Bangkoku, ponosząc porażkę razem z Rogerem Federerem w spotkaniu o tytuł z parą Justin GimelstobGraydon Oliver 7:5, 4:6, 4:6. W październiku Allegro był sklasyfikowany w światowym rankingu deblistów na 32. miejscu, najwyższym w karierze. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atenach, partnerując Rogerowi Federerowi. Szwajcarzy odpadli z rywalizacji w 2 rundzie pokonani przez Hindusów Mahesha Bhupathiego i Leandera Paesa.

Sezon 2005 rozpoczął od triumfu w Auckland, pokonując w finale razem z Michaelem Kohlmannem parę Simon Aspelin i Todd Perry 6:4, 7:6(4). Na początku lutego doszedł do finału turnieju w San José, gdzie w meczu o tytuł przegrał z zespołem Wayne ArthursPaul Hanley 6:7(4), 4:6. Partnerem deblowym Szwajcara w zawodach był Kohlmann. Kolejny w sezonie finał osiągnął na nawierzchni trawiastej w Halle, będąc w parze z Rogerem Federerem. Przeciwnikami Szwajcarów byli Joachim Johansson i Marat Safin, których ostatecznie pokonali 7:5, 6:7(6), 6:3. Na koniec roku Szwajcar wygrał turniej ATP Challenger Tour w Helsinkach, wspólnie z Michaelem Kohlmannem.

W maju 2006 roku Allegro zwyciężył w dwóch zawodach ATP Challenger Tour, w Dreźnie oraz Zagrzebiu, będąc w parze z Michalem Mertiňákiem. W lipcu, podczas rozgrywek w Stuttgarcie, turnieju rangi ATP International Series Gold, awansował do finału, w którym wraz z Robertem Lindstedtem nie sprostali argentyńskiej parze Gastón GaudioJosé Acasuso.

W roku 2007 zawodnik szwajcarski doszedł do finału rozgrywek w Walencji, jednak w finale uległ duetowi Wesley Moodie–Todd Perry 5:7, 5:7 (partnerem Allegro był Sebastián Prieto). W następnym roku osiągnął finał turnieju w Marsylii wspólnie z Jeffem Coetzeem. W finale tenisiści nie sprostali Czechom Martinowi Dammowi i Pavlowi Víznerowi. W czerwcu 2008 roku Allegro wygrał rozgrywki ATP Challenger Tour w Mediolanie, grając razem z Horią Tecău, a miesiąc później zwyciężył w San Marino. Do końca roku wygrał jeszcze turniej ATP Challenger Tour w Eckental, tworząc parę ponownie z Horią Tecău.

W czerwcu 2009 roku triumfował w zmaganiach ATP Challenger Tour w Mediolanie, będąc w parze z Danielem Braccialim. Na początku lutego 2011 roku Szwajcar zwyciężył w zawodach ATP Challenger Tour w Kazaniu wspólnie z Andreasem Beckiem. W tym samym roku zakończył swoją karierę.

Puchar Davisa

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Szwajcarii w Pucharze Davisa Allegro zadebiutował w roku 2004 w I rundzie przeciwko Rumunii. Jego zespół przeszedł do dalszej fazy rozgrywek, a Szwajcar wygrał swój deblowy pojedynek, będąc w parze z Federerem. W ćwierćfinale rywalami Szwajcarów, byli Francuzi, którzy awansowali do półfinału, zwyciężając w całej rywalizacji 3:2. Allegro (z Federerem), tym razem przegrał swój mecz. W 2005 i 2006 roku Szwajcarzy odpadali z turnieju w I fazie, ale utrzymywali się w grupie światowej dzięki wygranym play-offom. W edycji z 2007 roku jego narodowy zespół również przegrał w I rundzie, ale fazę o utrzymanie na najwyższym szczeblu rozgrywek przegrał z Czechami 2:3. W 2009 roku jego reprezentacja powróciła do grupy światowej, lecz nie zdołała pokonać USA. Allegro uległ w swoim meczu wraz ze Stanislasem Wawrinką parze Bob BryanMike Bryan 3:6, 4:6, 6:3, 6:7(2). Ostatecznie Amerykanie wygrali 4:1.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Nazwa
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup
ATP Masters Series
ATP International Series Gold
ATP International Series

Gra podwójna (3–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 12 października 2003 Wiedeń Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer Indie Mahesh Bhupathi
Białoruś Maks Mirny
7:6(7), 7:5
Finalista 1. 23 maja 2004 Casablanca Ceglana Niemcy Michael Kohlmann Włochy Enzo Artoni
Hiszpania Fernando Vicente
6:3, 0:6, 4:6
Finalista 2. 29 sierpnia 2004 Long Island Twarda Niemcy Michael Kohlmann Francja Antony Dupuis
Francja Michaël Llodra
2:6, 4:6
Finalista 3. 3 października 2004 Bangkok Twarda (hala) Szwajcaria Roger Federer Stany Zjednoczone Justin Gimelstob
Stany Zjednoczone Graydon Oliver
7:5, 4:6, 4:6
Zwycięzca 2. 15 stycznia 2005 Auckland Twarda Niemcy Michael Kohlmann Szwecja Simon Aspelin
Australia Todd Perry
6:4, 7:6(4)
Finalista 4. 13 lutego 2005 San José Twarda (hala) Niemcy Michael Kohlmann Australia Wayne Arthurs
Australia Paul Hanley
6:7(4), 4:6
Zwycięzca 3. 12 czerwca 2005 Halle Trawiasta Szwajcaria Roger Federer Szwecja Joachim Johansson
Rosja Marat Safin
7:5, 6:7(6), 6:3
Finalista 5. 23 lipca 2006 Stuttgart Ceglana Szwecja Robert Lindstedt Argentyna Gastón Gaudio
Białoruś Maks Mirny
5:7, 7:6(4), 10–12
Finalista 6. 15 kwietnia 2007 Walencja Ceglana Argentyna Sebastián Prieto Południowa Afryka Wesley Moodie
Australia Todd Perry
5:7, 5:7
Finalista 7. 17 lutego 2008 Marsylia Twarda (hala) Południowa Afryka Jeff Coetzee Czechy Martin Damm
Czechy Pavel Vízner
6:7(0), 5:7

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]