Przejdź do zawartości

Witold Maliszewski (kompozytor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Maliszewski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1873
Mohylów Podolski

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

18 lipca 1939
Zalesie Dolne

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Witold Maliszewski, ros. Ви́тольд Малише́вский (ur. 20 sierpnia 1873 w Mohylowie na Podolu, zm. 18 lipca 1939 w Zalesiu pod Warszawą) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Józefa, urzędnika, i Leoni z Kryńskich. Ukończył gimnazjum i szkołę muzyczną przy Cesarskim Towarzystwie Muzycznym w Tyflisie. Po maturze w 1891 wyjechał do Petersburga, gdzie studiował matematykę na uniwersytecie (1891–1892) i medycynę w Wojskowej Akademii Medycznej (1892–1897). Podjął też studia muzyczne w Konserwatorium Petersburskim w latach 1898–1902 u Auguste'a Bernharda (teoria) i Nikołaja Rimskiego-Korsakowa (kompozycja).

Był założycielem, wykładowcą (1908–1921) i dyrektorem (1913–1921) Konserwatorium w Odessie, które wykształciło wielu muzyków światowej klasy. Terror bolszewicki zmusił kompozytora do opuszczenia Odessy w 1921 r. i przyjazdu do Warszawy. Zasługi Maliszewskiego były w Związku Radzieckim przemilczane, a Konserwatorium Odeskie, którego był założycielem otrzymało imię nie swego twórcy, a śpiewaczki operowej Antoniny Nieżdanowej, która nie była w żaden sposób związana z tą instytucją[1].

W Warszawie Maliszewski był dyrektorem Państwowego Konserwatorium Muzycznego, przemianowanego na Wyższą Szkołę Muzyczną im. Fryderyka Chopina (1922–1927) oraz prezesem Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego (1925–1928)[2]. W roku 1927 Maliszewski pełnił funkcję przewodniczącego jury I Konkursu Chopinowskiego.

W latach 1927–1934 pełnił funkcję naczelnika wydziału muzyki w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

10 listopada 1933 „za zasługi na polu twórczości i pedagogiki muzycznej” został odznaczony przez Prezydenta RP Ignacego Mościckiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3]

Kompozytor zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. F. Schuberta w Genewie w 1928 r. za dokończenie Symfonii VIII Franza Schuberta.

U Maliszewskiego pobierali nauki: Witold Lutosławski, Feliks Łabuński, Bolesław Woytowicz, Feliks Rybicki, Mykoła Wiliński(inne języki) i inni.

Od 1901 był mężem Natali z Makarewiczów (1882–1974). Mieli trzy córki: Helenę, Marię Magdalenę i Walerię. Maria Magdalena Halfter (1907–1984), była śpiewaczką, pedagogiem.

Zmarł w lipcu 1939 w Zalesiu, spoczywa obok żony na cmentarzu parafialnym w Piasecznie[4][5].

Dzieła (wybór)

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość: 4 symfonie, 3 kwartety smyczkowe, balety Boruta i Syrena, Requiem (1930), Missa Pontificalis (1930), Koncert b-moll na fortepian i orkiestrę (1938), Kwintet smyczkowy d-moll oraz Wielka kantata biblijna.

Utwory sceniczne

[edytuj | edytuj kod]

Utwory orkiestrowe

[edytuj | edytuj kod]
  • I Symfonia g-moll op. 8
  • Uwertura radosna (Ouverture Joyeuse; Ouverture Fröhliche) D-dur op. 11
  • II Symfonia A-dur op. 12 (1903)
  • III Symfonia nr 3 c-moll op. 14
  • IV Symfonia in D major (1925)

Utwory na instrument solowy z orkiestrą

[edytuj | edytuj kod]
  • Fantazja koncertująca Kujawska na fortepian i orkiestrę (1928)
  • Koncert b-moll na fortepian i orkiestrę op. 29 (1938)

Utwory kameralne

[edytuj | edytuj kod]
  • Sonata na skrzypce i fortepian op. 1
  • I Kwartet smyczkowy F-dur op. 2
  • Kwintet d-moll na 2 skrzypiec, altówkę i 2 wiolonczele op. 3
  • II Kwartet smyczkowy C-dur op. 6
  • III Kwartet smyczkowy Es-dur op. 15

Chóralne

[edytuj | edytuj kod]
  • Requiem (1930)
  • Missa Pontificalis (1930)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]