Przejdź do zawartości

Steffi Graf

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Steffi Graf
Ilustracja
Steffi Graf, 2010
Pełne imię i nazwisko

Stefanie Maria Graf

Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1969
Mannheim

Wzrost

176 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

18 października 1982

Zakończenie kariery

13 sierpnia 1999

Trener

Heinz Gunthardt

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

107

Najwyżej w rankingu

1 (17 sierpnia 1987)

Australian Open

W (1988–1990, 1994)

Roland Garros

W (1987, 1988, 1993, 1995, 1996, 1999)

Wimbledon

W (1988, 1989, 1991–1993, 1995, 1996)

US Open

W (1988, 1989, 1993, 1995, 1996)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

5 (21 listopada 1988)

Australian Open

SF (1988, 1989)

Roland Garros

F (1986, 1987, 1989)

Wimbledon

W (1988)

US Open

SF (1986–1989)

podpis
Dorobek medalowy
Reprezentacja  RFN
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
brąz Seul 1988 tenis ziemny
(gra podwójna)
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
srebro Barcelona 1992 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RFN Order Zasługi Badenii-Wirtembergii Złoty Order Olimpijski
Strona internetowa

Stefanie Maria Graf, lub krócej Steffi Graf (ur. 14 czerwca 1969 w Mannheim) – niemiecka tenisistka, występująca na światowych kortach od 1982 do 1999 roku, jedna z najwybitniejszych zawodniczek w historii tej dyscypliny, mistrzyni dwudziestu dwóch turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej, mistrzyni Wimbledonu 1988 w grze podwójnej, półfinalistka Wimbledonu 1999 w grze mieszanej, pięciokrotna triumfatorka Mistrzostw WTA w grze pojedynczej i trzykrotna półfinalistka w grze podwójnej, mistrzyni olimpijska w grze pojedynczej z Seulu (1988), zdobywczyni Złotego Wielkiego Szlema (1988), klasyfikowana w rankingu WTA na 1. miejscu w grze pojedynczej (1987) przez rekordową liczbę 377 tygodni i na 3. miejscu w grze podwójnej (1987); dwukrotna zdobywczyni Pucharu Federacji wraz z drużyną Niemiec (1987, 1992), zdobywczyni Pucharu Hopmana 1993 w barwach Niemiec. Żona Andre Agassiego. Tenisistka praworęczna z jednoręcznym backhandem i niezwykle silnym uderzeniem forehandowym. W 2004 roku została uhonorowana członkostwem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Steffi Graf posiadała niezwykle skuteczne uderzenie forhendowe, które przyniosło jej przydomek Fräulein Forehand; ze względu na zdecydowaną dominację strony forhendowej grę bekhendem ograniczała przede wszystkim do podcinanego slajsu, jednak i to uderzenie opanowała do perfekcji, zmuszana konsekwentną przez lata taktyką przeciwniczek, kierujących większość piłek na lewą stronę kortu.

Karierę zawodową rozpoczęła z dniem 18 października 1982 roku. Tydzień później wystąpiła w swoim pierwszym turnieju w niemieckim Stuttgarcie. Odpadła w pierwszej rundzie z Tracy Austin. W czerwcu 1983 zadebiutowała w imprezie wielkoszlemowej. Miało to miejsce na kortach Rolanda Garrosa. Przegrała wtedy w drugim spotkaniu. Po raz pierwszy dała o sobie znać w maju 1984, kiedy to w Berlinie wyeliminowała rozstawioną z najwyższym numerem Bonnie Gadusek. Potem nie poradziła sobie ze znaną rodaczką, Claudią Kohde-Kilsch. Wkrótce Graf osiągnęła czwartą rundę Wimbledonu i pierwszy zawodowy finał w Stuttgarcie. Uległa w nim Szwedce Catarinie Lindqvist.

W lutym 1985 odniosła imponującą serię zwycięstw nad wyżej klasyfikowanymi koleżankami po fachu podczas rozgrywek w Miami. Pokonała tam między innymi Sylvię Hanikę, Virginię Wade i Andreę Temesvári. Zatrzymana została w półfinale przez Chris Evert. W ciągu najbliższych miesięcy Amerykanka notorycznie odbierała jej możliwość dalszej gry w turnieju. Tymczasem Graf zdobyła powszechne uznanie, znajdując się w półfinale wielkoszlemowego US Open, gdzie pokonała Pam Shriver. Awans do finału przegrała z Martiną Navrátilovą.

Sezon 1986 zaczęła niekorzystnie od dwóch porażek z Evert (wszystkie w finałach). W kwietniu nastąpił jednak przełom, niemiecka tenisistka wyeliminowała Magdalenę Maleewą, Hanę Mandlíkovą i właśnie amerykańską rywalkę w Hilton Head, zostając zwyciężczynią tych zawodów. To pierwszy profesjonalny turniej, który Graf zakończyła jako niepokonana. Triumfalną passę kontynuowała przez kilka tygodni, dorzucając do swojej kolekcji następne tytuły. Momentalnie Niemka z Mannheim wyrosła na faworytkę French Open. W Paryżu przytrafiła się jej jednak porażka z Mandlikovą w ćwierćfinałach. Do końca sezonu wygrała wszystkie swoje starty, ale poza Wielkim Szlemem i Masters. Tam rywalki przeważnie brały odwet za wcześniejsze przegrane.

Zdominowała rozgrywki w roku 1987, przegrywając zaledwie dwa z siedemdziesięciu sześciu meczów! Zdobyła pierwszy tytuł wielkoszlemowy na kortach paryskich, wygrywając z Navrátilovą 6:4, 4:6, 8:6. Jednak na Wimbledonie i US Open uległa starszej koleżance, zadowalając się jedynie tytułem wicemistrzyni. 17 sierpnia została pierwszy raz w karierze numerem jeden światowych klasyfikacji. Sezon 1988 w wykonaniu Steffi Graf uznać można za najważniejszy w dziejach tenisa. Niemka rozpoczęła od występu w Australian Open. Melbourne opuściła z pucharem imienia Daphne Akhurst, wywalczonym bez straty seta (finał z Evert). Następnie obroniła tytuł na Roland Garros, pokonując tam Natallę Zwierawą. Jej kolejnym startem był dopiero Wimbledon. Publiczność na całym świecie oniemiała, gdy Graf zdetronizowała dotychczasową królową londyńskich kortów – Martinę Navrátilovą, niepokonaną tam od 1982 roku! W tenisie zaczęto z dużym prawdopodobieństwem myśleć o Wielkim Szlemie, który stał przed Graf na wyciągnięcie ręki. Tenisistka zapewniła sobie miejsce w historii w wieku dziewiętnastu lat, wygrywając z Gabrielą Sabatini w finale w Nowym Jorku. Wkrótce pojawiła się w Seulu w ramach igrzysk olimpijskich. Steffi zdobyła złoty medal, podnosząc rangę swojego sukcesu do Złotego Wielkiego Szlema – pierwszego w historii (Klasycznego Szlema zdobyła wcześniej Maureen Connolly w 1953 oraz Margaret Smith Court w 1970). W roku 1988 Steffi zeszła z kortu pokonana zaledwie trzy razy.

Wysoki poziom swojej gry utrzymała także w roku następnym. Po raz kolejny bliska była zagarnięcia Wielkiego Szlema. Przegrała tylko dwa mecze, ale jeden z nich był finałem French Open (nieoczekiwanie z Arantxą Sánchez Vicario). Zwycięstwo w Australian Open zapisało na jej koncie pierwszego Niekalendarzowego Wielkiego Szlema (od French Open 1988 do Australian Open 1989). Drugi przegrany mecz to finał w Amelia Island z Sabatini. Jako trzecia kobieta w historii (po raz czwarty, Navrátilova dokonała tego dwukrotnie) zaliczyła finały wszystkich turniejów wielkoszlemowych w jednym sezonie. Jej wynik powtórzyła trzy lata później Monica Seles.

To właśnie ta tenisistka miała wkrótce pokrzyżować plany mistrzyni. Graf bez problemów wygrała kilka imprez w pierwszej połowie roku 1990, będąc niepokonaną aż do maja. Wtedy to przed niemiecką publicznością w Berlinie Steffi uległa Seles w fazie półfinałów, tracąc do niej wyraźnie. Sytuacja powtórzyła się w finale French Open. Do końca roku nie grały już ze sobą, a Niemka wciąż dominowała w rozgrywkach światowych.

Rok 1991 nie rozpoczął się po myśli Graf, która przegrała szybko w Melbourne z Janą Novotną. Następnie odpadła w drugim meczu w Tokio z Sabatini. Na Argentynkę trafiła w dwóch kolejnych finałach i również nie poradziła sobie z nią. W pozostałych Wielkich Szlemach przytrafiły się Niemce niespodzianki typu przegrana z Martiną Navrátilovą czy z Arantxą Sánchez Vicario. Ostatecznie wygrała jeden turniej z tej serii, Wimbledon (trzy pozostałe padły łupem Moniki Seles). Steffi straciła pozycję liderki rankingu tenisowego. W roku 1992 Graf stała się tłem dla wyśmienicie grającej Jugosłowianki, która to czterokrotnie awansowała do finałów imprez wielkoszlemowych. Tradycyjnie już zawodniczce z Mannheim przypadła w udziale korona Wimbledonu, poza tym wicemistrzostwo French Open (8:10 z Seles w trzecim secie). Zdobyła srebrny medal igrzysk olimpijskich w Barcelonie, nie dając rady Jennifer Capriati.

Powróciła do gry w roku 1993, choć porażka w finale Australian Open zapowiadała kontynuację dominacji Seles. Pamiętne zdarzenie z Hamburga, w którym napadnięto na tenisistkę z Nowego Sadu, wykluczyło ją na długie lata z rozgrywek i przerwało karierę. Należy dodać, że na Monicę napadł kibic Graf, nie mogący pogodzić się z porażkami swojej ulubionej zawodniczki. Tak czy inaczej, od French Open 1993 do Australian Open 1994 Niemka ustanowiła drugiego swojego Niekalendarzowego Wielkiego Szlema. Po Roland Garros powróciła na pierwsze miejsce w rankingu. Tymczasem sezon 1994 wyłonił nowe twarze w światowym tenisie, wśród których prym wiodły Hiszpanki Conchita Martínez i Arantxa Sánchez Vicario. Obecne były we wszystkich finałach prestiżowych turniejów w roku, podczas gdy Graf triumfowała jedynie w Melbourne. W półfinałach w Paryżu przegrała z pupilką kibiców, Mary Pierce. Na Wimbledonie sensacyjnie odpadła już w pierwszej rundzie z Lori McNeil, a w walce o mistrzostwo US Open uległa Arantxy Sánchez Vicario.

W 1995 znów została potrójną mistrzynią Wielkiego Szlema, oddając pole w Australii, gdzie nie wystartowała. W Nowym Jorku ograła Seles, powracającą do rozgrywek. Wyniki powtórzyła w roku 1996, który rozpoczęła z opóźnieniem (od zawodów w Miami). Wówczas to na kortach pojawiła się nowa groźna postać – Szwajcarka Martina Hingis. Początkowo nie czyniąca Niemce poważniejszych problemów, pokonała ją w ćwierćfinale Italian Open. W finale turnieju Masters rozegrały pasjonujące pięciosetowe spotkanie, zakończone wynikiem 6:3, 4:6, 6:0, 4:6, 6:0 na korzyść Graf.

W styczniu 1997 Steffi odpadła w czwartej rundzie Australian Open, okazując się słabszą od Amandy Coetzer, reprezentantki Republiki Południowej Afryki. Tenisistka ta wygrała z nią również w Berlinie. 30 marca Graf po raz ostatni opuściła fotel liderki światowej klasyfikacji na rzecz Hingis. Nigdy później nie udało się jej powrócić na szczyt. Problemy zdrowotne spowodowały, że turniej French Open był ostatnim, w jakim wzięła udział w sezonie 1997. Wypadła wtedy poza czołową dziesiątkę klasyfikacji WTA.

Powróciła w lutym 1998 w Hanowerze, gdzie uległa w jednej czwartej finału Belgijce Sabine Appelmans. W marcu skreczowała w półfinale w Indian Wells przeciwko Lindsay Davenport. Uraz leczyła do czerwca. Jednak jej występy na trawie oraz w amerykańskich turniejach poprzedzających US Open nie były najlepsze. Wówczas Graf pozwoliła się ograć Magüi Sernie, Natalli Zwierawej, Annie Kurnikowej czy Ai Sugiyamie. Zwyciężyła dopiero w New Haven, w finale z Janą Novotną. Na US Open pokonana w czwartej rundzie przez Patty Schnyder.

Jako dziesiąta tenisistka świata rozpoczęła rok 1999 występem w Sydney. Po zwycięstwie nad obiema siostrami Williams uległa Davenport. Wkrótce Seles wyeliminowała ją w ćwierćfinałach Australian Open. W kilku kolejnych startach przegrywała drugi lub trzeci mecz, m.in. z Sereną Williams, Venus Williams czy Julie Halard-Decugis. Nikt nie dawał jej szans na kortach Rolanda Garrosa. Graf udowodniła jednak swoją klasę, pokonując wszystkie rywalki, w tym trzy potencjalnie najtrudniejsze: Hingis, Davenport i Seles. Pamiętny finał z Hingis, podczas którego nastoletnia Szwajcarka zgotowała istne przedstawienie, rozstrzygnęła na swoją korzyść wynikiem 4:6, 7:5, 6:2. A Martina już do zakończenia kariery nie została posiadaczką trofeum imienia Suzanne Lenglen.

To był ostatni wielkoszlemowy tytuł wybitnej Niemki, która osiągnęła jeszcze wicemistrzostwo Wimbledonu, w finale z Davenport. Po dłuższej przerwie wystąpiła na początku sierpnia w San Diego. Tam skreczowała w meczu drugiej rundy przeciwko Amy Frazier, przegrywając w trzecim secie 1:2. 13 sierpnia 1999 Steffi Graf ogłosiła zakończenie kariery tenisowej. Była wówczas trzecią tenisistką na świecie.

Graf ma na koncie dwadzieścia dwa zwycięstwa wielkoszlemowe w grze pojedynczej (dodatkowo przegrała dziewięć finałów); łącznie wygrała sto siedem turniejów w singlu i jedenaście w deblu. Rekordem jest długość przebywania przez nią na szczycie listy rankingowej; była liderką przez 377 tygodni, w tym 186 z rzędu (17 sierpnia 1987 – 10 maja 1991). Jest jedyną zawodniczką, która wygrywała każdy z turniejów wielkoszlemowych przynajmniej cztery razy. W 2004 została wpisana do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Działalność po zakończeniu kariery

[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2007 roku podczas pokazowego turnieju w Houston została niechcący uderzona przez męża rakietą tenisową. Z rozciętymi ustami trafiła do szpitala. 27 października wzięła udział w pokazowym meczu gry mieszanej, którego dochód przeznaczony został na konto jej fundacji Children for Tomorrow. Steffi grała w parze z mężem, Andre, natomiast po drugiej stroni siatki stanęli Belgijka Justine Henin i Chorwat Goran Ivanišević. Graf i Agassi przegrali 5:7, 2:6.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jej rodzice noszą imiona Heidi i Peter. Graf ma młodszego brata, Michaela. 22 października 2001 roku spodziewająca się narodzin dziecka Steffi poślubiła amerykańskiego tenisistę, Andre Agassiego. Pięć dni później na świat przyszedł ich syn, Jaden Gil. W październiku 2003 urodziła córkę, Jaz. Założyła własną fundację, wspierającą chore dzieci. Organizacja nosi nazwę Children for Tomorrow.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 Tytuły Z-P
Australian Open 1R 3R A NH A W W W QF A F W A A 4R A QF 4 / 10 47 – 6
French Open 2R 3R 4R QF W W F F SF F W SF W W QF A W 6 / 16 84 – 10
Wimbledon A 4R 4R A F W W SF W W W 1R W W A 3R F 7 / 14 74 – 7
US Open A 1R SF SF F W W F SF QF W F W W A 4R A 5 / 14 73 – 9
Ranking na koniec roku 93 22 6 3 1 1 1 1 2 2 1 1 1 1 28 9 22 / 54 278 – 32

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 Tytuły Z-P
Australian Open A 1R A A A SF SF 2R A A A 2R A A A A 2R 0 / 6 11 – 5
French Open A 2R 1R F F SF F A A SF A A A A A A A 0 / 7 24 – 7
Wimbledon A 1R 1R A 3R W QF QF 1R A A A A A A A A 1 / 7 14 – 6
US Open A 2R 2R SF SF SF SF QF A A A A A A A A A 0 / 7 21 – 6
Ranking na koniec roku 4 13 5 11 96 22 245 191 1 / 27 70 – 24

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 Tytuły Z-P
Australian Open A A A NH A A A A 2R A A A A A A A A 0 / 1 1 – 1
French Open A A A A A A A A A A A 2R A A A A A 0 / 1 1 – 1
Wimbledon A A A A A 2R A A 3R 1R A A A 2R A A SF 0 / 5 8 – 5
US Open A 1R A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 1 0 – 1
0 / 8 10 – 8

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1971

1987
Virginia Slims Circuit
Grand Prix Series
Colgate Series
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V

Gra pojedyncza 138 (107–31)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 14 października 1984 Filderstadt Dywanowa (hala) Szwecja Catarina Lindqvist 1:6, 4:6
Finalistka 2. 19 maja 1985 Berlin Ceglana Stany Zjednoczone Chris Evert-Lloyd 4:6, 5:7
Finalistka 3. 18 sierpnia 1985 Mahwah Twarda Stany Zjednoczone Kathy Rinaldi 4:6, 6:3, 4:6
Finalistka 4. 6 października 1985 Fort Lauderdale Twarda Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 3:6, 1:6
Finalistka 5. 2 lutego 1986 Key Bicayne Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert-Lloyd 3:6, 1:6
Finalistka 6. 23 lutego 1986 Miami Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert-Lloyd 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 1. 13 kwietnia 1986 Hilton Head Ceglana Stany Zjednoczone Chris Evert-Lloyd 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 2. 20 kwietnia 1986 Amelia Island Ceglana Claudia Kohde-Kilsch 6:4, 5:7, 7:6(3)
Zwyciężczyni 3. 3 maja 1986 Indianapolis Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini 2:6, 7:6(5), 6:4
Zwyciężczyni 4. 18 maja 1986 Berlin Ceglana Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 5. 24 sierpnia 1986 Mahwah Twarda Stany Zjednoczone Molly Van Nostrand 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 6. 14 września 1986 Tokio Dywanowa (hala) Bułgaria Manuela Maleewa 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 7. 12 października 1986 Zurich Dywanowa (hala) Czechosłowacja Helena Suková 4:6, 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 8. 26 października 1986 Brighton Dywanowa (hala) Szwecja Catarina Lindqvist 6:3, 6:3
Finalistka 7. 23 listopada 1986 Nowy Jork Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:7(6), 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 9. 22 lutego 1987 Boca Ranton Twarda Czechosłowacja Helena Suková 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 10. 8 marca 1987 Miami Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert-Lloyd 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 11. 12 kwietnia 1987 Hilton Head Ceglana Bułgaria Manuela Maleewa 6:2, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni 12. 19 kwietnia 1987 Amelia Island Ceglana Czechosłowacja Hana Mandlíková 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 13. 10 maja 1987 Rzym Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini 7:5, 4:6, 6:0
Zwyciężczyni 14. 17 maja 1987 Berlin Ceglana Claudia Kohde-Kilsch 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 15. 6 czerwca 1987 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:4, 4:6, 8:6
Finalistka 8. 4 lipca 1987 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 5:7, 3:6
Zwyciężczyni 16. 16 sierpnia 1987 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert 6:3, 6:4
Finalistka 9. 12 września 1987 US Open Twarda Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:7(4), 1:6
Zwyciężczyni 17. 27 września 1987 Hamburg Ceglana Isabel Cueto 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 18. 1 listopada 1987 Zurich Dywanowa (hala) Czechosłowacja Hana Mandlíková 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 19. 23 listopada 1987 Virginia Slims Championships Dywanowa (hala) Argentyna Gabriela Sabatini 4:6, 6:4, 6:0, 6:4
Zwyciężczyni 20. 24 stycznia 1988 Australian Open Trawiasta Stany Zjednoczone Chris Evert 6:1, 7:6(3)
Zwyciężczyni 21. 6 marca 1988 San Antonio Twarda Bułgaria Katerina Maleewa 6:4, 6:1
Finalistka 10. 13 marca 1988 Boca Raton Twarda Argentyna Gabriela Sabatini 6:2, 3:6, 1:6
Zwyciężczyni 22. 27 marca 1988 Miami Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 23. 15 maja 1988 Berlin Ceglana Czechosłowacja Helena Suková 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 24. 4 czerwca 1988 French Open Ceglana Natalla Zwierawa 6:0, 6:0
Zwyciężczyni 25. 2 lipca 1988 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 5:7, 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 26. 31 lipca 1988 Hamburg Ceglana Bułgaria Katerina Maleewa 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 27. 28 sierpnia 1988 Mahwah Twarda Francja Nathalie Tauziat 6:0, 6:1
Zwyciężczyni 28. 11 września 1988 US Open Twarda Argentyna Gabriela Sabatini 6:3, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni 29. 1 października 1988 Igrzyska Olimpijskie, Seul Twarda Argentyna Gabriela Sabatini 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 30. 30 października 1988 Brighton Dywanowa (hala) Bułgaria Manuela Maleewa 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 31. 29 stycznia 1989 Australian Open Twarda Czechosłowacja Helena Suková 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 32. 19 lutego 1989 Waszyngton Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Zina Garrison 6:1, 7:5
Zwyciężczyni 33. 5 marca 1989 San Antonio Twarda Stany Zjednoczone Ann Henricksson 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 34. 19 marca 1989 Boca Raton Twarda Stany Zjednoczone Chris Evert 4:6, 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 35. 9 kwietnia 1989 Hilton Head Ceglana Natalla Zwierawa 6:1, 6:1
Finalistka 11. 16 kwietnia 1989 Amelia Island Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini 6:3, 3:6, 5:7
Zwyciężczyni 36. 7 maja 1989 Hamburg Ceglana Czechosłowacja Jana Novotná walkower
Zwyciężczyni 37. 21 maja 1989 Berlin Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini 6:3, 6:1
Finalistka 12. 11 czerwca 1989 French Open Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:7(6), 6:3, 5:7
Zwyciężczyni 38. 8 lipca 1989 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:2, 6:7(1), 6:1
Zwyciężczyni 39. 6 sierpnia 1989 San Diego Twarda Stany Zjednoczone Zina Garrison 6:4, 7:5
Zwyciężczyni 40. 20 sierpnia 1989 Mahwah Twarda Węgry Andrea Temesvári 7:5, 6:2
Zwyciężczyni 41. 9 września 1989 US Open Twarda Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 3:6, 7:5, 6:1
Zwyciężczyni 42. 22 października 1989 Zurich Dywanowa (hala) Czechosłowacja Jana Novotná 6:1, 7:6(6)
Zwyciężczyni 43. 29 października 1989 Brighton Dywanowa (hala) Monica Seles 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 44. 19 listopada 1989 Virginia Slims Championships Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:4, 7:5, 2:6, 6:2
Zwyciężczyni 45. 27 stycznia 1990 Australian Open Twarda Stany Zjednoczone Mary Joe Fernández 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 46. 4 lutego 1990 Tokio Dywanowa (hala) Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:1, 6:2
Zwyciężczyni 47. 15 kwietnia 1990 Amelia Island Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:1, 6:0
Zwyciężczyni 48. 6 maja 1990 Hamburg Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 5:7, 6:0, 6:1
Finalistka 13. 20 maja 1990 Berlin Ceglana Monica Seles 4:6, 3:6
Finalistka 14. 9 czerwca 1990 French Open Ceglana Monica Seles 6:7(6), 4:6
Zwyciężczyni 49. 5 sierpnia 1990 Montreal Twarda Bułgaria Katerina Maleewa 6:1, 6:7(6), 6:3
Zwyciężczyni 50. 12 sierpnia 1990 San Diego Twarda Szwajcaria Manuela Maleewa-Fragniere 6:3, 6:2
Finalistka 15. 9 września 1990 US Open Twarda Argentyna Gabriela Sabatini 2:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni 51. 30 września 1990 Lipsk Dywanowa (hala) Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 52. 14 października 1990 Zurich Dywanowa (hala) Argentyna Gabriela Sabatini 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 53. 28 października 1990 Brighton Dywanowa (hala) Czechosłowacja Helena Suková 7:5, 6:3
Zwyciężczyni 54. 11 listopada 1990 Worcester Dywanowa (hala) Argentyna Gabriela Sabatini 7:6(5), 6:3
Finalistka 16. 10 marca 1991 Boca Raton Twarda Argentyna Gabriela Sabatini 4:6, 6:7(6)
Zwyciężczyni 55. 31 marca 1991 San Antonio Twarda Monica Seles 6:4, 6:3
Finalistka 17. 14 kwietnia 1991 Amelia Island Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini 5:7, 6:7(3)
Zwyciężczyni 56. 5 maja 1991 Hamburg Ceglana Monica Seles 7:5, 6:7(4), 6:3
Zwyciężczyni 57. 20 maja 1991 Berlin Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:3, 4:6, 7:6(6)
Zwyciężczyni 58. 7 lipca 1991 Wimbledon Trawiasta Argentyna Gabriela Sabatini 6:4, 3:6, 8:6
Zwyciężczyni 59. 6 października 1991 Lipsk Dywanowa (hala) Czechosłowacja Jana Novotná 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 60. 13 października 1991 Zurich Dywanowa (hala) Francja Nathalie Tauziat 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 61. 27 października 1991 Brighton Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Zina Garrison 5:7, 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 62. 8 marca 1992 Boca Raton Twarda Hiszpania Conchita Martínez 3:6, 6:2, 6:0
Finalistka 18. 12 kwietnia 1992 Amelia Island Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini 2:6, 6:1, 3:6
Zwyciężczyni 63. 3 maja 1992 Hamburg Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 7:6(5), 6:2
Zwyciężczyni 64. 17 maja 1992 Berlin Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 4:6, 7:5, 6:2
Finalistka 19. 6 czerwca 1992 French Open Ceglana Monica Seles 2:6, 6:3, 8:10
Zwyciężczyni 65. 4 lipca 1992 Wimbledon Trawiasta Monica Seles 6:2, 6:1
Finalistka 20. 2 sierpnia 1992 Igrzyska Olimpijskie, Barcelona Ceglana Stany Zjednoczone Jennifer Capriati 6:3, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 66. 4 października 1992 Lipsk Dywanowa (hala) Czechosłowacja Jana Novotná 6:3, 1:6, 6:4
Zwyciężczyni 67. 11 października 1992 Zurich Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 2:6, 7:5, 7:5
Zwyciężczyni 68. 25 października 1992 Brighton Dywanowa (hala) Czechosłowacja Jana Novotná 4:6, 6:4, 7:6(3)
Zwyciężczyni 69. 15 listopada 1992 Filadelfia Dywanowa (hala) Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:3, 3:6, 6:1
Finalistka 21. 31 stycznia 1993 Australian Open Twarda Monica Seles 6:4, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 70. 7 marca 1993 Delray Beach Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:4, 6:3
Finalistka 22. 21 marca 1993 Miami Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 4:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 71. 4 kwietnia 1993 Hilton Head Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 7:6(8), 6:1
Finalistka 23. 2 maja 1993 Hamburg Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 72. 16 maja 1993 Berlin Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini 7:6(3), 2:6, 6:4
Zwyciężczyni 73. 5 czerwca 1993 French Open Ceglana Stany Zjednoczone Mary Joe Fernández 4:6, 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 74. 2 lipca 1993 Wimbledon Trawiasta Czechy Jana Novotná 7:6(6), 1:6, 6:4
Zwyciężczyni 75. 8 sierpnia 1993 San Diego Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:4, 4:6, 6:1
Zwyciężczyni 76. 22 sierpnia 1993 Toronto Twarda Stany Zjednoczone Jennifer Capriati 6:1, 0:6, 6:3
Zwyciężczyni 77. 13 września 1993 US Open Twarda Czechy Helena Suková 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 78. 3 października 1993 Lipsk Dywanowa (hala) Czechy Jana Novotná 6:2, 6:0
Finalistka 24. 14 listopada 1993 Filadelfia Twarda Hiszpania Conchita Martínez 3:6, 3:6
Zwyciężczyni 79. 21 listopada 1993 Virginia Slims Championships Dywanowa (hala) Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:1, 6:4, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni 80. 25 stycznia 1994 Australian Open Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:0, 6:2
Zwyciężczyni 81. 6 lutego 1994 Tokio Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 82. 27 lutego 1994 Indian Wells Twarda Amanda Coetzer 6:0, 6:4
Zwyciężczyni 83. 6 marca 1994 Delray Beach Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:3, 7:5
Zwyciężczyni 84. 20 marca 1994 Miami Twarda Białoruś Natalla Zwierawa 4:6, 6:1, 6:2
Finalistka 25. 1 maja 1994 Hamburg Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:4, 6:7(3), 6:7(6)
Zwyciężczyni 85. 15 maja 1994 Berlin Ceglana Holandia Brenda Schultz 7:6(6), 6:4
Zwyciężczyni 86. 7 sierpnia 1994 San Diego Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:2, 6:1
Finalistka 26. 21 sierpnia 1994 Montreal Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 5:7, 6:1, 6:7(4)
Finalistka 27. 11 września 1994 US Open Twarda Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:1, 6:7(3), 4:6
Zwyciężczyni 87. 19 lutego 1995 Paryż Dywanowa (hala) Francja Mary Pierce 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 88. 12 marca 1995 Delray Beach Twarda Hiszpania Conchita Martínez 6:2, 6:4
Zwyciężczyni 89. 26 marca 1995 Miami Twarda Japonia Kimiko Date 6:1, 6:4
Zwyciężczyni 90. 16 kwietnia 1995 Huston Ceglana Szwecja Åsa Svensson 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 91. 11 czerwca 1995 French Open Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 7:5, 4:6, 6:0
Zwyciężczyni 92. 9 lipca 1995 Wimbledon Trawiasta Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 4:6, 6:1, 7:5
Zwyciężczyni 93. 9 września 1995 US Open Twarda Stany Zjednoczone Monica Seles 7:6(6), 0:6, 6:3
Zwyciężczyni 94. 11 listopada 1995 Filadelfia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Lori McNeil 6:1, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni 95. 19 listopada 1995 WTA Tour Championships Dywanowa (hala) Niemcy Anke Huber 6:1, 2:6, 6:1, 4:6, 6:3
Zwyciężczyni 96. 16 marca 1996 Indian Wells Twarda Hiszpania Conchita Martínez 7:6(5), 7:6(5)
Zwyciężczyni 97. 31 marca 1996 Miami Twarda Stany Zjednoczone Chanda Rubin 6:1, 6:3
Zwyciężczyni 98. 19 maja 1996 Berlin Ceglana Słowacja Karina Habšudová 4:6, 6:2, 7:5
Zwyciężczyni 99. 9 czerwca 1996 French Open Ceglana Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:3, 6:7(4), 10:8
Zwyciężczyni 100. 7 lipca 1996 Wimbledon Trawiasta Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:3, 7:5
Zwyciężczyni 101. 7 września 1996 US Open Twarda Stany Zjednoczone Monica Seles 7:5, 6:4
Finalistka 28. 17 listopada 1996 Filadelfia Dywanowa (hala) Czechy Jana Novotná 4:6, krecz
Zwyciężczyni 102. 24 listopada 1996 Chase Championships Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis 6:3, 4:6, 6:0, 4:6, 6:0
Finalistka 29. 2 lutego 1997 Tokio Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis walkower
Zwyciężczyni 103. 24 maja 1997 Strasburg Ceglana Chorwacja Mirjana Lučić 6:2, 7:5
Zwyciężczyni 104. 30 sierpnia 1998 New Haven Twarda Czechy Jana Novotná 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 105. 8 listopada 1998 Lipsk Dywanowa (hala) Francja Nathalie Tauziat 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 106. 15 listopada 1998 Filadelfia Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 4:6, 6:3, 6:4
Finalistka 30. 13 marca 1999 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 3:6, 6:3, 5:7
Zwyciężczyni 107. 5 czerwca 1999 French Open Ceglana Szwajcaria Martina Hingis 4:6, 7:5, 6:2
Finalistka 31. 4 lipca 1999 Wimbledon Trawiasta Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 4:6, 5:7

Gra podwójna 18 (11–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 19 maja 1985 Berlin Ceglana Francja Catherine Tanvier Claudia Kohde-Kilsch
Czechosłowacja Helena Suková
4:6, 1:6
Finalistka 2. 13 kwietnia 1986 Hilton Head Ceglana Francja Catherine Tanvier Stany Zjednoczone Chris Evert-Lloyd
Stany Zjednoczone Anne White
3:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 3 maja 1986 Indianapolis Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini Stany Zjednoczone Gigi Fernández
Stany Zjednoczone Robin White
6:2, 6:0
Zwyciężczyni 2. 18 maja 1986 Berlin Ceglana Czechosłowacja Helena Suková Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Węgry Andrea Temesvári
7:5, 6:2
Finalistka 3. 8 czerwca 1986 French Open Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Węgry Andrea Temesvári
1:6, 2:6
Finalistka 4. 24 sierpnia 1986 Mahwah Twarda Czechosłowacja Helena Suková Stany Zjednoczone Betsy Nagelsen
Australia Elizabeth Smylie
6:7(4), 3:6
Zwyciężczyni 3. 14 września 1986 Tokio Dywanowa (hala) Bettina Bunge Bułgaria Katerina Maleewa
Bułgaria Manuela Maleewa
6:1, 6:7(4), 6:2
Zwyciężczyni 4. 12 października 1986 Zurich Dywanowa (hala) Argentyna Gabriela Sabatini Stany Zjednoczone Lori McNeil
Stany Zjednoczone Alycia Moulton
1:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 5. 26 października 1986 Brighton Dywanowa (hala) Czechosłowacja Helena Suková Dania Tine Scheuer-Larsen
Francja Catherine Tanvier
6:4, 6:4
Finalistka 5. 16 listopada 1986 Chicago Dywanowa (hala) Argentyna Gabriela Sabatini Claudia Kohde-Kilsch
Czechosłowacja Helena Suková
7:6(5), 6:7(5), 3:6
Zwyciężczyni 6. 19 kwietnia 1987 Amelia Island Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini Czechosłowacja Hana Mandlíková
Australia Wendy Turnbull
3:6, 6:3, 7:5
Finalistka 6. 7 czerwca 1987 French Open Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Stany Zjednoczone Pam Shriver
2:6, 1:6
Zwyciężczyni 7. 27 marca 1988 Miami Twarda Argentyna Gabriela Sabatini Stany Zjednoczone Gigi Fernández
Stany Zjednoczone Zina Garrison
7:6(6), 6:3
Zwyciężczyni 8. 4 lipca 1988 Wimbledon Trawiasta Argentyna Gabriela Sabatini Łarysa Sawczenko
Natalla Zwierawa
6:3, 1:6, 12:10
Finalistka 7. 11 czerwca 1989 French Open Ceglana Argentyna Gabriela Sabatini Łarysa Sawczenko
Natalla Zwierawa
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 9. 20 sierpnia 1989 Mahwah Twarda Stany Zjednoczone Pam Shriver Stany Zjednoczone Louise Allen
Peru Laura Arraya
6:2, 6:4
Zwyciężczyni 10. 3 maja 1992 Hamburg Ceglana Australia Rennae Stubbs Holandia Manon Bollegraf
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
4:6, 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 11. 2 maja 1993 Hamburg Ceglana Australia Rennae Stubbs Łotwa Łarysa Neiland
Czechy Jana Novotná
6:4, 7:6(5)

Gra mieszana 1 (0–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 22 lutego 1986 Miami Twarda Hiszpania Emilio Sánchez Australia Elizabeth Smylie
Australia John Fitzgerald
4:6, 5:7

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
1986
(marzec)
Półfinał Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 2:6, 2:6
1986
(listopad)
Finał Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:7(3), 3:6, 2:6
1987 Zwycięstwo Argentyna Gabriela Sabatini 4:6, 6:4, 6:0, 6:4
1988 Półfinał Stany Zjednoczone Pam Shriver 3:6, 6:7(5)
1989 Zwycięstwo Stany Zjednoczone Martina Navrátilová 6:4, 7:5, 2:6, 6:2
1990 Półfinał Argentyna Gabriela Sabatini 4:6, 4:6
1991 Ćwierćfinał Czechosłowacja Jana Novotná 3:6, 6:3, 1:6
1992 I runda Stany Zjednoczone Lori McNeil 6:7(1), 4:6
1993 Zwycięstwo Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario 6:1, 6:4, 3:6, 6:1
1994 Ćwierćfinał Francja Mary Pierce 4:6, 4:6
1995 Zwycięstwo Niemcy Anke Huber 6:1, 2:6, 6:1, 4:6, 6:3
1996 Zwycięstwo Szwajcaria Martina Hingis 6:3, 4:6, 6:0, 4:6, 6:0
1998 Półfinał Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 1:6, 6:2, 3:6

W grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
1986
(listopad)
Półfinał Argentyna Gabriela Sabatini Claudia Kohde-Kilsch
Czechosłowacja Helena Suková
6:7(8), 6:3, 5:7
1987 Półfinał Argentyna Gabriela Sabatini Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Stany Zjednoczone Pam Shriver
6:3, 6:7(4), 1:6
1988 Półfinał Argentyna Gabriela Sabatini Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Stany Zjednoczone Pam Shriver
walkower

Występy w igrzyskach olimpijskich

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Seulu 1988, reprezentując państwo  RFN [1]
I runda wolny los
II runda  ZSRR: Leila Meschi 5:7, 1:6
III runda  Francja: Catherine Suire 6:3, 6:0
Ćwierćfinał  ZSRR: Łarysa Sawczenko [11] 7-5 6-3
Półfinał  Stany Zjednoczone: Zina Garrison [8] 6:2, 6:0
O złoty medal  Argentyna: Gabriela Sabatini [3] 6:3, 6:3
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo  Niemcy [1]
I runda  Meksyk: Lupita Novelo 6:1, 6:1
II runda  Holandia: Brenda Schultz 6:1, 6:0
III runda  Bułgaria: Magdalena Maleewa 6:3, 6:4
Ćwierćfinał  Belgia: Sabine Appelmans [16] 6:1, 6:0
Półfinał  Stany Zjednoczone: Mary Joe Fernández [4] 6:4, 6:2
O złoty medal  Stany Zjednoczone: Jennifer Capriati [3] 6:3, 3:6, 4:6

Gra podwójna

[edytuj | edytuj kod]
Runda Partnerka Przeciwniczki Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Seulu 1988, reprezentując państwo  RFN
I runda Claudia Kohde-Kilsch [2] wolny los
Ćwierćfinał  Kanada: Carling Bassett-Seguso / Jill Hetherington 6:3, 3:6, 6:2
Półfinał  Czechosłowacja: Jana Novotná / Helena Suková [3] 5:7, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo  Niemcy
I runda Niemcy Anke Huber  Indonezja: Yayuk Basuki, Suzanna Wibowo 6:2, 6:3
II runda  Stany Zjednoczone: Gigi Fernández, Mary Joe Fernández [2] 6:7(3), 4:6

Nietypowe rozstrzygnięcia meczów

[edytuj | edytuj kod]

Mecze wygrane bez utraty gema (wynikiem 6:0 6:0)

Rok Turniej Rywalka Runda Wynik
1987 Stany Zjednoczone Floryda Wielka Brytania Sara Gomer 3R 6:0, 6:0
1987 Wielka Brytania Wimbledon Dania Tine Scheuer-Larsen 2R 6:0, 6:0
1987 Stany Zjednoczone Los Angeles Francja Pascale Paradis 3R 6:0, 6:0
1988 Francja French Open Natalla Zwierawa F 6:0, 6:0
1988 Wielka Brytania Wimbledon Stany Zjednoczone Hu Na 1R 6:0, 6:0
1988 Niemcy Hamburg Włochy Rafaella Reggi QF 6:0, 6:0
1989 Australia Australian Open Kanada Rene Simpson 2R 6:0, 6:0
1989 Stany Zjednoczone Waszyngton Kanada Carling Bassett-Seguso 2R 6:0, 6:0
1989 Niemcy Berlin Brazylia Neige Dias 3R 6:0, 6:0
1989 Stany Zjednoczone San Diego Kanada Rene Simpson 1R 6:0, 6:0
1989 Stany Zjednoczone San Diego Niemcy Claudia Kohde-Kilsch QF 6:0, 6:0
1989 Stany Zjednoczone Mahwah Stany Zjednoczone Kimberly Kessaris 1R 6:0, 6:0
1989 Wielka Brytania Brighton Włochy Laura Garrone 1R 6:0, 6:0
1991 Stany Zjednoczone US Open Francja Catherine Mothes 2R 6:0, 6:0
1992 Stany Zjednoczone Chicago Japonia Rika Hiraki 2R 6:0, 6:0
1993 Wielka Brytania Wimbledon Australia Kirrily Sharpe 1R 6:0, 6:0
1993 Wielka Brytania Wimbledon Kanada Helen Kelesi 3R 6:0, 6:0
1994 Stany Zjednoczone Indian Wells Stany Zjednoczone Tracy Austin 2R 6:0, 6:0
1994 Niemcy Hamburg Niemcy Silke Frankl 1R 6:0, 6:0

Mecze wygrane poprzez krecz rywalki

Rok Turniej Rywalka Runda Wynik Przyczyna
1985 Stany Zjednoczone Miami Stany Zjednoczone Kathy Rinaldi 4R 6:1, 1:0 krecz
1985 Stany Zjednoczone Hilton Head Węgry Andrea Temesvári 3R 6:0, 1:0 krecz
1986 Stany Zjednoczone US Open Stany Zjednoczone Beverly Bowes-Hackney 3R 6:1, 1:0 krecz
1987 Stany Zjednoczone WTA Tour Championships Czechy Helena Suková QF 6:2, 2:0 krecz
1993 Australia Australian Open Niemcy Claudia Porwik 3R 6:1, krecz
1994 Australia Australian Open Stany Zjednoczone Kimberly Po 1R 6:1, 2:0 krecz
1996 Francja French Open Czechy Petra Langrová 3R 6:0, 1:0 krecz
1997 Australia Australian Open Słowacja Janette Husárová 1R 5:1 krecz

Mecze wygrane walkowerem

Rok Turniej Rywalka Runda Wynik
1986 Niemcy Berlin Czechy Hana Mandlíková SF walkower
1988 Stany Zjednoczone US Open Stany Zjednoczone Chris Evert SF walkower
1991 Stany Zjednoczone Floryda Szwecja Cecilia Dahlman 2R walkower
1995 Stany Zjednoczone Delray Niemcy Barbara Rittner QF walkower
1999 Stany Zjednoczone Miami Stany Zjednoczone Lindsay Davenport QF walkower

Mecze poddane

Rok Turniej Rywalka Runda Wynik Przyczyna
1983 Australia Australian Open Australia Elizabeth Smylie 1R 1:6, krecz
1996 Stany Zjednoczone Filadelfia Czechy Jana Novotná F 4:6, krecz
1998 Stany Zjednoczone Indian Wells Stany Zjednoczone Lindsay Davenport SF 4:6, 6:4, 2:4 krecz
1999 Stany Zjednoczone San Diego Stany Zjednoczone Amy Frazier 2R 6:4, 5:7, 1:2 krecz

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]