Somewhere on Tour
Wykonawca trasy koncertowej | ||||
Iron Maiden | ||||
Promowane albumy | ||||
---|---|---|---|---|
Lokalizacje | ||||
Data rozpoczęcia | ||||
Data zakończenia | ||||
Liczba koncertów |
159 | |||
Widownia |
3,0 mln | |||
Iron Maiden | ||||
|
Somewhere on Tour – trasa koncertowa promująca album Somewhere in Time, heavymetalowego zespołu Iron Maiden. Koncertom towarzyszyła futurystyczna oprawa. Tournee trwało 253 dni, rozpoczęło się koncertem w Belgradzie 10 września 1986 roku (gdzie po raz pierwszy i ostatni zagrano „The Loneliness of the Long Distance Runner”), a zakończyła 21 maja 1987 roku koncertem w Osace. Muzycy zagrali 159 koncertów, z których 6 odbyło się w Polsce: Zabrze (Hala Makoszowy), Wrocław (Hala Ludowa), Poznań (Arena Poznań), Gdańsk (Hala Olivia), Łódź (Hala Sportowa), Warszawa (Torwar Arena). Grupa wystąpiła na trzech kontynentach, w 21 krajach świata[1]. Formacja cieszyła się wówczas reputacją największej grupy heavymetalowej świata, zaś w USA i Kanadzie mieli pozycję koncertowej maga gwiazdy, porównywalną z Van Halen, Scorpions czy KISS. Jednym ze sponsorów grupy została wówczas firma „PUMA”[2].
Dwunastolecie istnienia grupa podsumowała dokumentalnym VHS 12 Wasted Years, które podobnie jak kilka poprzednio wydanych filmów, cieszyło się dużym powodzeniem (złoty i platynowy certyfikat w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie). Zespół na tym etapie miał na koncie około 20 mln sprzedanych płyt, ponad tysiąc zagranych koncertów oraz ponad sto złotych i platynowych płyt[1].
W Londynie salę Hammersmith Odeon sprzedano na siedem wieczorów z rzędu (pierwotnie na sześć), znów kilkukrotnie zapełnili Long Beach Arena, w Europie grali w kilkunastotysięcznych salach, zaś sześć koncertów w Polsce zostało wówczas zapamiętane jako najlepsza trasa zachodniego zespołu w tym kraju[3]. 80 koncertów w USA i Kanadzie, odbywających się zazwyczaj w arenach o pojemności 20 tys. widzów oraz na takich stadionach, jak Oakland Alameda Coliseum czy Spartan Stadium, przyciągały rzesze widzów. 159 występów „Somewhere on Tour 1986/87” zobaczyło około 3 mln widzów[2].
Supporty
[edytuj | edytuj kod]- W.A.S.P. – koncerty w Europie Zachodniej, oprócz Drammen[4].
- Yngwie Malmsteen – koncerty w Ameryce Północnej[4].
- T&T – Oakland, San Jose[4].
- Waysted – pierwszych sześć koncertów trasy, koncerty w USA i Kanadzie[4].
- Marillion – Londyn, 5 listopada 1987 rok[4].
- Vinnie Vincent Invasion – USA, Kanada[4].
- Tesla – Oakland, San Jose[4].
- Bad News – Hammersmith Odeon[4].
- Vulcain – Bercy Arena[4].
- Paul Samson’s Empire – trasa po Wielka Brytania[4].
Setlista
[edytuj | edytuj kod]- Introdukcja: Utwór Vangelisa użyty także w filmie „Blade Runner”, na wszystkich koncertach trasy[5].
- „Caught Somewhere in Time” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „2 Minutes to Midnight” (z albumu Powerslave, 1984)
- „Sea of Madness” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „Children of The Damned” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
- „Stranger in a Strange Land” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „Wasted Years” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „Rime of the Ancient Mariner” (z albumu Powerslave, 1984)
- „Guitar Solo (Walking On The Air)”
- „Where Eagles Dare” (z albumu Piece of Mind, 1983)
- „Heaven Can Wait” (z albumu Somewhere in Time, 1986)
- „Phantom of the Opera” (z albumu Iron Maiden, 1980)
- „Hallowed Be Thy Name” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
- „Iron Maiden” (z albumu Iron Maiden, 1980)
Bisy:
- „The Number of the Beast” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
- „Run to the Hills” (z albumu The Number of the Beast, 1982)
- „Running Free” (z albumu Iron Maiden, 1980)
- „Sanctuary” (z albumu Iron Maiden, 1980)
Uwagi:
- „Flight of Icarus” (z albumu Piece of Mind, 1983) został zagrany podczas pierwszych pięciu koncertów trasy po Europie (Belgrad, Ljublijana, Wiedeń, Graz, Budapeszt)[5].
- „The Loneliness of a Long Distance Runner” (z albumu Somewhere in Time, 1986) wykonano tylko raz, podczas koncertu w Belgradzie[5].
- „Wrathchild” (z albumu Killers, 1981) wykonywano podczas drugiego koncertu w Edynburgu, Birmingham oraz podczas koncertów w Japonii[5].
- „Sea of Madness” (z albumu Somewhere in Time, 1986) i „Sanctuary” (z albumu Iron Maiden, 1980) wyłączono z programu koncertów w Ameryce Północnej i Japonii[5].
Oprawa trasy
[edytuj | edytuj kod]Tradycyjnie zespół udał się w wielką trasę, która znów imponowała rozmachem oraz wyszukanymi efektami specjalnymi. „Somewhere on Tour 1986/87” jest powszechnie uważana za jedno z najefektowniejszych przedsięwzięć w historii grupy. Widownia zobaczyła specjalnie zaprojektowaną estradę, przypominającą fragment kosmicznego miasta, zwieńczonego podświetlanymi podestami i schodami. W głębi estrady błyskały neony z symboliką i inskrypcjami, znanymi z okładki płyty. Podczas „Rime of the Ancient Mariner” estrada zamieniała się w okręt widmo. System oświetleniowy tworzyły symetrycznie zorientowane, poruszające się w wielu kierunkach, kaskadowe rampy ze światłami, obudowane tworzywem z symbolami stacji kosmicznej. Podobny układ świateł zastosowano podczas trasy „Somewhere Back in Time World Tour”[2][6].
Zmieniające się za sceną backdropy nawiązywały do grafik znanych z okładki albumu Somewhere in Time, wykorzystano imponującą pirotechnikę, pneumatycznie wdmuchiwane opary suchego lodu, działo laserowe, stroboskopy, rzutniki, halogeny. Muzycy występowali w specjalnie zaprojektowanych, „kosmicznych” uniformach. Bruce Dickinson nosił specjalną kurtkę z podświetlanymi przewodami i „bijącym” sercem na zewnątrz. Publiczność mogła oglądać kilkumetrowego „Eddiego – Cyborga”, strzelającego z pistoletu, ale największe wrażenie na widzach wywierał gigantyczny, pneumatycznie nadmuchiwany Eddie, unoszący na głowie perkusję oraz dźwigający na ogromnych dłoniach Steve’a Harrisa i Bruce’a Dickinsona[2][6].
W USA uczestnicy spektakli mogli oglądać latające w powietrzu, nadmuchiwane statki kosmiczne, olbrzymiego astronautę, balony z ilustracją albumu, a pracę muzyków można było podziwiać na ogromnym telebimie, zamontowanym nad górną rampą świateł[6]. Trasa była jedną z pierwszych na świecie, na potrzeby której wykorzystano szereg elementów nadmuchiwanych, co wiązało się ze sporym ryzykiem. Zespół używał nagłośnienia o mocy 180 tys. wat (wówczas największego na świecie jakiego wykorzystano w zamkniętych obiektach) oświetlenia zbudowanego ze 1200 żarówek, trzech podnośników hydraulicznych oraz kilku własnych agregatów prądotwórczych[6]. Sprzęt należący do Iron Maiden ważył ponad 100 ton zaś do jego transportu potrzebnych było siedem lub osiem ogromnych ciężarówek[6]. Muzycy po latach bardzo żałowali, iż żaden z niezwykłych spektakli trasy nie został w całości sfilmowany. Na potrzeby dokumentalne wykorzystano jedynie kadry z koncertów w Sheffield, Long Beach i Tokio[7].
Daty trasy
[edytuj | edytuj kod]UWAGA! w wyniku aktualizacji danych, nazwy obiektów nie muszą się pokrywać ze stanem pierwotnym, znanym z materiałów prasowych grupy.
Data | Miasto | Kraj | Obiekt |
---|---|---|---|
Europa | |||
10 września 1986 | Belgrad | Jugosławia | Hala Pionir |
11 września 1986 | Zagrzeb | Dom Sportova | |
12 września 1986 | Lublana | Hala Tivoli | |
14 września 1986[a] | Wiedeń | Austria | Donauinsel |
15 września 1986 | Graz | Eisstadion Liebenau | |
17 września 1986 | Budapeszt | Węgry | MTK Football Stadium |
19 września 1986 | Zabrze | Polska | Zabrze Makoszowy |
20 września 1986 | Wrocław | Hala Ludowa | |
21 września 1986 | Poznań | Hala Arena | |
23 września 1986 | Gdańsk | Hala Olivia | |
24 września 1986 | Łódź | Hala Sportowa | |
25 września 1986 | Warszawa | Hala Torwar | |
3 października 1986 | Oksford | Anglia | Apollo Theatre Oxford |
4 października 1986 | St Austell | Cornwall Coliseum | |
6 października 1986 | Cardiff | Walia | St David’s Hall |
7 października 1986 | |||
8 października 1986 | Bristol | Anglia | Colston Hall |
10 października 1986 | Manchester | Manchester Apollo | |
11 października 1986 | |||
12 października 1986 | Liverpool | Liverpool Empire | |
14 października 1986 | Leicester | De Montfort Hall | |
15 października 1986 | Sheffield | Sheffield City Hall | |
16 października 1986 | |||
18 października 1986 | Ipswich | Gaumont Theatre | |
20 października 1986 | Nottingham | Royal Concert Hall | |
21 października 1986 | Bradford | St. George’s Hall | |
22 października 1986 | Hanley | Victoria Hall | |
24 października 1986 | Newcastle | Newcastle City Hall | |
25 października 1986 | |||
27 października 1986 | Edynburg | Szkocja | Edinburgh Playhouse |
28 października 1986 | |||
30 października 1986 | Birmingham | Anglia | Birmingham Odeon |
31 października 1986 | |||
1 listopada 1986 | |||
3 listopada 1986 | Londyn | Hammersmith Odeon | |
4 listopada 1986 | |||
5 listopada 1986 | |||
7 listopada 1986 | |||
8 listopada 1986 | |||
9 listopada 1986 | |||
10 listopada 1986 | |||
12 listopada 1986 | Helsinki | Finlandia | Helsinki Ice Hall |
14 listopada 1986 | Sztokholm | Szwecja | Isstadion |
15 listopada 1986 | Göteborg | Scandinavium | |
17 listopada 1986 | Drammen | Norwegia | Drammenshallen |
18 listopada 1986 | Malmö | Szwecja | Malmö Isstadion |
20 listopada 1986 | Frankfurt | Niemcy | Festhalle |
21 listopada 1986 | Böblingen | Sporthalle | |
22 listopada 1986 | Hanower | Hallenstadion | |
23 listopada 1986 | Lejda | Holandia | Groenoordhallen |
25 listopada 1986 | Essen | Niemcy | Grugahalle |
26 listopada 1986 | Monachium | Olympiahalle | |
28 listopada 1986 | Bruksela | Belgia | Forest National |
29 listopada 1986 | Paryż | Francja | Palais Omnisports Bercy |
1 grudnia 1986 | Barcelona | Hiszpania | Palau dels Esports |
2 grudnia 1986 | Madrid | Barclaycard Arena | |
3 grudnia 1986 | |||
5 grudnia 1986 | Lizbona | Portugalia | Pavilhão de Cascais |
7 grudnia 1986 | Tuluza | Francja | Petit Palais des Sports |
8 grudnia 1986 | Montpellier | Le Zénith | |
9 grudnia 1986 | Lyon | Palais des Sports | |
11 grudnia 1986 | Norymberga | Niemcy | Hemmerleinhalle |
12 grudnia 1986 | Ludwigshafen | Friedrich-Ebert-Halle | |
13 grudnia 1986 | Lozanna | Szwajcaria | Sport Arena |
15 grudnia 1986 | Turyn | Włochy | Teatro Tenda |
16 grudnia 1986 | Mediolan | Palatrussardi | |
17 grudnia 1986 | Florencja | Palasport | |
18 grudnia 1986 | Neapol | Teatro Tenda | |
19 grudnia 1986 | Rzym | Lottoarena | |
20 grudnia 1986 | Bolonia | Unipol Arena | |
21 grudnia 1986 | Padwa | Teatro Tenda | |
Ameryka Północna | |||
7 stycznia 1987 | Hampton, Wirginia | Stany Zjednoczone | Hampton Coliseum |
8 stycznia 1987 | Landover, Maryland | Capital Centre | |
9 stycznia 1987 | Pittsburgh, Pensylwania | Pittsburgh Arena | |
11 stycznia 1987 | Troy, Nowy Jork | RPI Field House | |
12 stycznia 1987 | New Haven, Connecticut | New Haven Coliseum | |
13 stycznia 1987 | Filadelfia, Pensylwania | Spectrum Arena | |
16 stycznia 1987 | Jacksonville, Floryda | Jacksonville Coliseum | |
17 stycznia 1987 | Miami, Floryda | Hollywood Sportatorium | |
18 stycznia 1987 | Lakeland, Floryda | Lakeland Arena | |
20 stycznia 1987 | Atlanta, Georgia | Omni Coliseum | |
22 stycznia 1987 | Dallas, Teksas | Reunion Arena | |
23 stycznia 1987 | Austin, Teksas | Frank Erwin Center | |
24 stycznia 1987 | |||
26 stycznia 1987 | Lubbock, Teksas | City Bank Coliseum | |
27 stycznia 1987 | Norman, Oklahoma | Lloyd Noble Center | |
28 stycznia 1987 | Tulsa, Oklahoma | Tulsa Arena | |
30 stycznia 1987 | Houston, Teksas | The Summit | |
31 stycznia 1987 | San Antonio, Teksas | Convention Center Arena | |
1 lutego 1987 | Corpus Christi, Teksas | Memorial Coliseum | |
3 lutego 1987 | Amarillo, Teksas | Amarillo Center | |
4 lutego 1987 | Wichita, Kansas | Kansas Coliseum | |
6 lutego 1987 | Denver, Kolorado | McNichols Sports Arena | |
8 lutego 1987 | Salt Lake City, Utah | Salt Palace | |
10 lutego 1987 | Tacoma, Washington | Tacoma Dome | |
11 lutego 1987 | Portland, Oregon | Veterans Memorial Coliseum | |
13 lutego 1987 | Sacramento, Kalifornia | ARCO Arena | |
14 lutego 1987 | San Bernardino, Kalifornia | San Bernardino Arena | |
16 lutego 1987 | Long Beach, Kalifornia | Long Beach Arena | |
17 lutego 1987 | |||
18 lutego 1987 | |||
19 lutego 1987 | |||
21 lutego 1987 | Oakland, Kalifornia | Oakland Alameda Coliseum | |
23 lutego 1987 | Fresno, Kalifornia | Selland Arena | |
24 lutego 1987 | San Diego, Kalifornia | Sports Arena | |
25 lutego 1987 | Phoenix, Arizona | Arizona Memorial Coliseum | |
26 lutego 1987 | Tucson, Arizona | Tucson Arena | |
27 lutego 1987 | El Paso, Teksas | El Paso Coliseum | |
28 lutego 1987 | |||
1 marca 1987 | Fort Worth, Teksas | Fort Worth Coliseum | |
3 marca 1987 | Albuquerque, Nowy Meksyk | Tingley Coliseum | |
5 marca 1987 | Omaha, Nebraska | Omaha Arena | |
6 marca 1987 | Kansas City, Missouri | Municipal Auditorium | |
7 marca 1987 | St. Louis, Missouri | Kiel Auditorium | |
8 marca 1987 | Milwaukee, Wisconsin | MECCA Arena | |
9 marca 1987 | Madison, Wisconsin | Dane County Coliseum | |
11 marca 1987 | Rosemont, Illinois | Rosemont Horizon | |
13 marca 1987 | Cincinnati, Ohio | Cincinnati Gardens | |
14 marca 1987 | Richfield, Ohio | Richfield Coliseum | |
15 marca 1987 | Battle Creek, Michigan | Kellogg Arena | |
17 marca 1987 | Saginaw, Michigan | Saginaw Amphitheater | |
18 marca 1987 | Detroit, Michigan | Joe Louis Arena | |
19 marca 1987 | Indianapolis, Indiana | Market Square Arena | |
21 marca 1987 | Toronto, Ontario | Kanada | Maple Leaf Gardens |
22 marca 1987 | |||
24 marca 1987 | Montreal, Quebec | Montreal Forum | |
25 marca 1987 | Quebec, Quebec | Colisée Pepsi | |
27 marca 1987 | Allentown, Pensylwania | Stany Zjednoczone | Frank Stabler Arena |
28 marca 1987 | East Rutherford, New Jersey | Brendan Byrne Arena | |
30 marca 1987 | Providence, Rhode Island | Providence Center | |
31 marca 1987 | Worcester, Massachusetts | The Centrum | |
2 kwietnia 1987 | Nowy Jork | Madison Square Garden | |
4 kwietnia 1987 | Charlotte, Karolina Północna | Charlotte Coliseum | |
5 kwietnia1987 | Greensboro, Karolina Północna | Greensboro Coliseum | |
7 kwietnia 1987 | Baltimore, Maryland | Baltimore Arena | |
9 kwietnia 1987 | Trotwood, Ohio | Hara Arena | |
10 kwietnia 1987 | Buffalo, Nowy Jork | Buffalo Memorial Auditorium | |
11 kwietnia 1987 | Johnstown, Pensylwania | War Memorial Arena | |
13 kwietnia 1987 | Rochester, Nowy Jork | Rochester War Memorial | |
14 kwietnia 1987 | Toledo, Ohio | Toledo Sports Arena | |
15 kwietnia 1987 | Columbus, Ohio | Columbus Amphitheater | |
17 kwietnia 1987 | Bloomington, Minnesota | Met Center | |
20 kwietnia 1987 | Winnipeg, Manitoba | Kanada | Winnipeg Arena |
21 kwietnia 1987 | Regina, Saskatchewan | Agridome | |
22 kwietnia 1987 | Edmonton, Alberta | Northlands Coliseum | |
24 kwietnia 1987 | Calgary, Alberta | Olympic Saddledome | |
26 kwietnia 1987 | Vancouver, B.C. | Pacific Coliseum | |
28 kwietnia 1987 | Reno, Nevada | Stany Zjednoczone | Lawlor Events Center |
29 kwietnia 1987 | Paradise, Nevada | Thomas & Mack Center | |
30 kwietnia 1987 | Daly City, Kalifornia | Cow Palace | |
1 maja 1987[b] | San Jose, Kalifornia | Spartan Stadium | |
2 maja 1987 | Irvine, Kalifornia | Irvine Meadows Amphitheater | |
3 maja 1987 | |||
Azja | |||
11 maja 1987 | Nagoja | Japonia | Nagoya-shi Kōkaidō |
13 maja 1987 | Tokio | Budokan | |
15 maja 1987 | NHK Hall | ||
16 maja 1987 | Kioto | Kyoto Arena | |
18 maja 1987 | Hiroszima | Kōsei Nenkin Kaikan | |
20 maja 1987 | Osaka | Festival Hall | |
21 maja 1987 | |||
Europa | |||
5 listopada 1987[c] | Londyn | Anglia | Wembley Arena |
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- Wszystkie koncerty tournee zostały wyprzedane. Koncerty w miastach tj. Ipswich, Londyn (Hammersmith Odeon siódmy wieczór), Rzym, Bolonia, Padwa, Long Beach (ostatni wieczór) oraz Austin (drugi wieczór), zostały odwołane ze względu na kłopoty zdrowotne muzyków[8].
- Trzy koncerty w Jugosławii obejrzało łącznie około 30 tys. widzów, co stanowiło rekord frekwencji na każdym z obiektów[8].
- Sześć koncertów w Polsce (ówczesnym PRL) przyciągnęły nadkomplety fanów, co przełożyło się na obecność około 90 tys. bezpośrednich uczestników koncertów i obserwatorów (5 – 8 tys. każdorazowo)[9][8][10].
- O wejściówki na warszawskie show zabiegali nawet pracownicy Ambasady ZSRR[6].
- Podczas koncertu w łódzkiej Hali Sportowej na skutek potężnego ciśnienia akustycznego trwałemu odkształceniu uległ dach obiektu. Halę wyłączono z użytku na dwa lata[6].
- Koncert na węgierskim stadionie „MTK” oglądało blisko 40 tys. fanów, co było rekordem w historii obiektu[8].
- Dziesięć koncertów zagranych w trzech państwach Bloku Wschodniego zobaczyło 170 tys. widzów, co potwierdziło status zespołu jako mega gwiazdy gatunku[9][8].
- 30 koncertów w Wlk. Brytanii zobaczyło około 120 tys. fanów. Była to wówczas największa trasa brytyjska, jaką zorganizował zespół hardrockowy[8].
- Podczas drugiego koncertu w Sheffield, Bruce Dickinson był mocno przeziębiony, mimo to kontynuował show[8].
- Gościem zespołu podczas ostatniego koncertu z Hammersmith Odeon, był nastoletni fan – Dominic Lawson, obecnie redaktor brytyjskiej edycji magazyny „Metal Hammer”. Chłopiec opowiadał o spotkaniu z muzykami w jednym z brytyjskich programów TV oraz otrzymał jako pamiątkę, specjalnie dedykowany egzemplarz „Złotej Płyty” za album Somewhere in Time[8].
- Jednym ze sponsorów grupy została wówczas firma „PUMA”[8].
- Trzy koncert w szwedzkich arenach sportowych zobaczyło około 30 tys. fanów[8].
- Norweski koncert grupy W.A.S.P., poprzedzającej Brytyjczyków na trasie europejskiej, odwołano ze względu na obsceniczne zachowanie artystów i zły wpływ na młodych odbiorców[8].
- Koncert na Bercy Arena (pierwszy w historii grupy) zobaczyło około 18 tys. fanów[8].
- 31 koncertów zagranych w Europie Zachodniej zobaczyło ponad 280 tys. fanów[6].
- 80 koncertów w USA i Kanadzie zobaczyło ponad 1,7 mln fanów. Średnia sięgała około 20 tys. fanów co wieczór[8].
- Po koncercie w East Rutherford doszło do starcia z widzów lokalną policją[8].
- Dwa koncerty w Toronto przyciągnęły około 37 tys. fanów[8].
- Podczas koncertu w Madison Square Garden jeden z fanów wystrzelił w kierunku sceny racę. Na szczęście nikt nie ucierpiał[8].
- 4 koncerty w Long Beach wyprzedano natychmiastowo (54 tys. fanów)[8].
- Koncert na Oakland Alameda Coliseum oglądało 80 tys. fanów[8].
- Koncert na Spartan Stadium przyciągnął około 50 tys. fanów[8].
- Koncerty na Irvine Meadows Amphitheater oglądało około 37 tys. fanów[8].
- 13 koncertów w Kalifornii przyciągnęło 300 tys. fanów[8].
- 11 koncertów w stanie Teksas przyciągnęło 200 tys. fanów[8].
- 9 koncertów w Kanadzie przyciągnęło 170 tys. fanów[8].
- Koncert na Budokan został częściowo sfilmowany na potrzeby dokumentu 12 Wasted Years[8].
- W charytatywnym koncercie wspierającym "The Prince of Wales’s Charitable Foundation", zorganizowanym 5 listopada 1987 r. na Wembley Arena, uczestniczyli muzycy Iron Maiden oraz Marillion[8].
- Trasa była jedną z pierwszych na świecie, na potrzeby której wykorzystano szereg elementów nadmuchiwanych, co niejednokrotnie wiązało się ze sporym ryzykiem[8].
- Potężne nagłośnienie o mocy ponad 180 tys. wat było największym na świecie jakiego użyto w zamkniętych obiektach[6].
- Zbudowany ze 1120 punktów świetlnych system oświetleniowy również należał do największych na świecie[6].
- Według lidera grupy, Steve'a Harrisa, tournee było najbardziej spektakularnym jakie Iron Maiden zagrali w tamtym czasie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c 12 WY. ironmaidencommentary.com. [dostęp 2014-12-19]. (ang.).
- ↑ a b c d SiT Tour 1987. sanktuariumfc.org. [dostęp 2014-12-19]. (ang.).
- ↑ Polska 1986. sanktuariumfc.org. [dostęp 2014-12-19].
- ↑ a b c d e f g h i j Supports. maidenfrance.fr, 2 września 2005. (fr.).
- ↑ a b c d e Setlist 1987. maidenfrance.fr, 12 lipca 2011. (fr.).
- ↑ a b c d e f g h i j Somewhere on Tour [online], facebook.com [dostęp 2021-05-04] .
- ↑ Tour 1986. ironmaidencommentary.com. [dostęp 2014-12-19]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z EMI: Iron Maiden – Somewhere on Tour, Japan 1987. London, 1987. [dostęp 2017-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ a b Iron Maiden & Clive Burr - Tribute [online], Iron Maiden [dostęp 2020-11-08] (pol.).
- ↑ Mateusz Lipiński , 40 lat minęło... Czyli Iron Maiden we Wrocławiu [REPORTAŻ] [online], Radio Wrocław [dostęp 2024-05-30] (pol.).