Przejdź do zawartości

Samogłoska średnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Samogłoska średnia – typ samogłoski występujący w niektórych językach. Charakteryzuje się tym, że w trakcie wymawiania język jest ułożony dokładnie w połowie wysokości między pozycjami, w których wymawia się samogłoski otwarte i samogłoski przymknięte. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA tylko jedna samogłoska średnia posiada odrębny symbol:

Istnieją też cztery samogłoski średnie, które nie posiadają odrębnych symboli w IPA. Z reguły zapisywane są one przy pomocy symboli samogłosek półprzymkniętych [e, ø, ɤ, o]:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. ISBN 978-0-521-65236-0. (ang.).