Przejdź do zawartości

Ray Parker Jr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ray Parker Jr.
Ilustracja
Parker na ceremonii otrzymania gwiazdy w Alei Gwiazd w Los Angeles (2013)
Imię i nazwisko

Ray Erskine Parker Jr.

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1954
Detroit, Michigan, USA

Instrumenty

gitara, śpiew

Gatunki

R&B, pop

Zawód

muzyk, piosenkarz, autor tekstów, producent muzyczny, aktor

Aktywność

Od 1963

Wydawnictwo

Arista, Geffen, MCA, Atlantic

Powiązania

Raydio, Jerry Knight, Stevie Wonder, Barry White, Cheryl Lynn, Michael Henderson

Strona internetowa

Ray Erskine Parker Jr. (ur. 1 maja 1954 w Detroit) – amerykański muzyk, piosenkarz, autor tekstów, producent muzyczny i aktor. W swojej karierze solowej skomponował utwór tytułowy do filmu komediowego Ghostbusters (1984) o tej samej nazwie. Był też głównym wokalistą w zespole Raydio oraz współpracował z Barrym White’em[1][2].

Dzieciństwo

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Detroit (stan Michigan) jako syn Venolii Parker i Ray Parkera Sr. Miał dwójkę rodzeństwa: brata Opeltona i siostrę Barbarę[3][4].

W Angel Elementary School nauczyciel muzyki, Alfred T. Kirby, zainspirował go, by został w przyszłości muzykiem – w wieku 6 lat zaczął grać na klarnecie. Poszedł dlatego też do 10. klasy w Cass Tech High School. W 1971 ukończył Northwestern High School, znajdującą się w Detroit. Przystąpił później do Lawrence Technological University.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Początki i Raydio

[edytuj | edytuj kod]

W 1974 Parker wystąpił w filmie „Uptown Saturday Night” (pol. „Sobotnia noc”) jako gitarzysta[5].

W połowie lat 70. był sidemanem w grupie muzycznej The Love Unlimited Orchestra Barry’ego White’a, przed założeniem swojego zespołu Raydio w 1977[5]. Pisał piosenki i pracował dla The Carpenters, Rufus & Chaka Khan, Arethy Franklin, Stevie’a Wondera, Leona Haywooda, Temptations, The Spinners, Boza Scaggsa, Rhythm Heritage, Gladys Knight i The Pips[5].

Kariera solowa

[edytuj | edytuj kod]

Po rozwiązaniu grupy Raydio w 1981, Parker rozpoczął swoją karierę solową, w trakcie której jego 40 utworów zdobyło znaczną popularność, m.in. singel „The Other Woman” (4. miejsce w kategorii pop w 1982) oraz (szczególnie) utwór „Ghostbusters” z 1984[5].

„Ghostbusters” jest utworem tytułowym filmu Pogromcy duchów, w którym główne role zagrali Bill Murray i Dan Aykroyd. Singel utrzymywał 1. miejsce w Billboard Hot 100 przez pierwsze trzy tygodnie oraz także 1. miejsce w liście Black Singles. Kawałek został nominowany do nagrody Akademii za najlepszą piosenkę oryginalną w 1984, jednakże przegrał z utworem autorstwa Stevie’a WonderaI Just Called to Say I Love You”, który znalazł się w filmie Kobieta w czerwieni[5].

W latach 80. wystąpił jako gość specjalny w sitcomie Gimme a Break!, w którym rolę główną grała Nell Carter.

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

Parker został oskarżony o plagiat melodii z utworu „I Want a New Drug” (zdobył 6. miejsce w Billboard Hot 100) grupy Huey Lewis & the News, wydanego 6 miesięcy wcześniej od kawałka „Ghostbusters”. Ugoda sądowa nastąpiła w 1995, która zakazała im ostatecznie ujawniać jakichkolwiek informacji, jakie nie zostały uwzględnione w komunikacie prasowym[5][6]. Powrócono do sprawy w 2001, kiedy Parker pozwał Lewisa za jego komentarze (dot. sprawy sądowej ugodzonej w 1995) w programie „Behind The Music”. Ostatecznie nie są znane wyniki tego procesu[7].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
Ray Parker Jr. na festiwalu Montreux Jazz w 2009.

Raydio

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja w liście przebojów Certyfikat
US[8] US R&B[9] AUS[10] CAN[11] SWE[12]
1978 Raydio 27 45 43 29 USA: złota płyta[13]
1979 Rock On 45 4 65 42 USA: złota płyta[13]
1980 Two Places at the Same Time 33 6 40 USA: złota płyta[13]
1981 A Woman Needs Love 13 1 USA: złota płyta[13]
„–” oznacza, że album nie był notowany.

Kariera solowa

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Pozycja w liście przebojów
US[14] Top R&B/Hip-Hop Albums[15]
1982 „The Other Woman” 11 1
1983 „Woman Out of Control” 45 18
1985 „Sex and The Single Man” 65 48
1987 „After Dark” 86 27
1991 „I Love You Like You Are” 97
2006 „I’m Free”
„–” oznacza, że singel nie był notowany.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dale Kawashima, Special Interview with Ray Parker Jr., Renowned Artist/Writer/Producer of “Ghostbusters” And Many Other Classic Hit Songs [online], Songwriter Universe, 18 grudnia 2016 (ang.).
  2. Meredith Alloway, Past and Present Combine at the Tribeca Film Fest’s Salute to Clive Davis [online], Vanity Fair, 20 kwietnia 2017 (ang.).
  3. Ray Parker Jr. Net Worth [online], Hot Celebs Wiki, 24 kwietnia 2019 (ang.).
  4. Ray Parker [online], Los Angeles Music Awards (ang.).
  5. a b c d e f Keith Jones, Ray Parker Jr. – Biography [online], last.fm, 11 listopada 2011 (ang.).
  6. Teri Vanhorn, Ray Parker Jr. suing Huey Lewis over ‘Ghostbusters’ comment [online], MTV News, 23 marca 2001 (ang.).
  7. Stacy Conradt, Was the Ghostbusters Theme Stolen from Huey Lewis? [online], Mental Floss, 31 października 2013 (ang.).
  8. Raydio Chart History – Billboard 200 [online], Billboard (ang.).
  9. Raydio Chart History – Top R&B/Hip-Hop Albums [online], Billboard (ang.).
  10. David Kent: Australian Charts Book 1970–1992. Turramurra: Australian Chart Book, 1993. ISBN 0-646-11917-6.
  11. RPM Weekly – Raydio [online], Library and Archives Canada, 22 lipca 2014 (ang.).
  12. Swedishcharts – Raydio [online], Swedish Charts Portal (ang.).
  13. a b c d Gold & Platinum [online], Recording Industry Association of America (ang.).
  14. Ray Parker Jr. – Billboard 200 [online], Billboard (ang.).
  15. Ray Parker Jr. – Top R&B/Hip-Hop Albums [online], Billboard (ang.).