Przejdź do zawartości

Rauno Miettinen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rauno Miettinen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 maja 1949
Kuopio

Klub

Suonenjoen Vasama

Wzrost

176 cm

Debiut w PŚ

17.12 1983, Seefeld (10. miejsce – Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

17.12 1983, Seefeld
(10. miejsce – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

24.02 1984, Falun
(1. miejsce – Gundersen)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
srebro Sapporo 1972 kombinacja norweska
(indywidualnie)
Mistrzostwa świata
srebro Lahti 1978 indywidualnie
srebro Oslo 1982 sztafeta
srebro Rovaniemi 1984 sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Morez 1968 Indywidualnie
złoto Bollnäs 1969 Indywidualnie
Inne nagrody
złoto Medal Holmenkollen
1972

Raunoo Martti Juhani Miettinen (ur. 25 maja 1949 w Kuopio) – fiński dwuboista klasyczny oraz skoczek narciarski, srebrny medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny mistrz świata juniorów w kombinacji.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1968, kiedy wywalczył indywidualnie złoty medali na mistrzostwach świata juniorów w Morez. Sukces ten powtórzył rok później, podczas mistrzostw w Bollnäs. W 1970 wystartował na mistrzostwach świata w Wysokich Tartach. Po skokach był siódmy, a w biegu uzyskał trzeci czas, co łącznie dało czwartą lokatę (brąz zdobył Wiaczesław Driagin).

W 1972 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Sapporo, gdzie zdobył srebrny medal w zawodach indywidualnych. Miettinena wyprzedził tylko Ulrich Wehling, a trzecie miejsce zajął Karl-Heinz Luck. Na japońskich igrzyskach Fin wystąpił także w obu konkursach skoków narciarskich, zajmując 32. pozycję na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie był siedemnasty. Dwa lata później, podczas mistrzostw świata w Falun był szósty. Blisko medalu był także na igrzyskach w Innsbrucku w 1976, gdzie zajął czwartą pozycję po tym, jak przegrał rywalizację o brązowy medal z Konradem Winklerem. Po skokach Miettinen zajmował drugą pozycję, lecz nie zdołał jej obronić na trasie biegu. Wystartował także w konkursie skoków na dużej skoczni, gdzie zajął 21. miejsce.

Na mistrzostwach świata w Lahti w 1978 po skokach Fin znalazł się na prowadzeniu, z kilkoma punktami przewagi nad Winklerem. W biegu osiągnął gorszy wynik od Niemca i ostatecznie zdobył srebrny medal. Trzecie miejsce zajął ówczesny mistrz olimpijski – Ulrich Wehling. Swój najsłabszy wynik w kombinacji norweskiej na imprezach mistrzowskich zanotował w 1980, podczas igrzysk olimpijskich w Lake Placid. Po skokach zajął dopiero 24. pozycję, przy czym w biegu zdołał awansować tylko o jedno miejsce.

Na mistrzostwach świata w Oslo w 1982 zdobył kolejny medal. Indywidualnie zajął tam 10. pozycję, lecz w zawodach drużynowych wspólnie z Jouko Karjalainenem i Jormą Etelälahtim wywalczył srebrny medal. Po skokach zajmowali trzecie miejsce, z niewielką stratą do zajmujących drugie miejsce Norwegów. W biegu zdołali ich wyprzedzić, jednak po podliczeniu punktów okazało się, że Norwegowie i Finowie uzyskali identyczny wynik punktowy (1243.60 pkt), wobec czego srebrne medale przyznano obu drużynom.

W Pucharze Świata zadebiutował 17 grudnia 1983 w Seefeld. Zajął wtedy dziesiąte miejsce, tym samym zdobywając pierwsze pucharowe punkty już w swoim debiucie. Wystartował w czterech z sześciu pozostałych konkursów sezonu 1983/1984 jeszcze dwukrotnie plasując się w czołowej dziesiątce. W jednym z tych startów, 24 lutego 1984 w Falun wywalczył swoje jedyne pucharowe podium zwyciężając w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie szóstą pozycję. W lutym 1984 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Sarajewie, gdzie po raz kolejny w karierze zajął czwarte miejsce. Miettinen był najstarszym uczestnikiem tego konkursu. Miesiąc później razem z Jukką Ylipullim i Jouko Karjalainenem zdobył kolejny srebrny medal podczas mistrzostw świata w Rovaniemi. Było to ostatnie trofeum w karierze Fina.

Ponadto wygrywał zawody w kombinacji podczas Holmenkollen Ski Festival w latach 1969, 1971, 1972, 1973 oraz 1978. Jest jednym z czterech sportowców, którzy wygrali te zawody pięciokrotnie. W latach 1976 i 1982 wygrał także fińskie zawody Salpausselän Kisat, a w latach 1974, 1975 i 1978 wygrywał niemiecki Schwarzwald Pokal. W 1972 otrzymał medal Holmenkollen wraz z norweskim biegaczem narciarskim Magne Myrmo.

Osiągnięcia w kombinacji

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
2. 5 lutego 1972 Japonia Sapporo Indywidualnie K-90/15 km 413.340 pkt -7.835 pkt Ulrich Wehling
4. 9 lutego 1976 Austria Innsbruck Indywidualnie K-90/15 km 423.39 pkt -12.09 pkt Ulrich Wehling
23. 19 lutego 1980 Stany Zjednoczone Lake Placid Indywidualnie K-90/15 km 432.200 pkt -64.66 pkt Ulrich Wehling
4. 12 lutego 1984 Sarajewo Indywidualnie K-90/15 km 422.595 pkt -19.625 pkt Norwegia Tom Sandberg
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
4. 14 lutego 1970 Czechosłowacja Wysokie Tatry Indywidualnie K-90/15 km 410.50 pkt -8.10 pkt Czechosłowacja Ladislav Rygl
6. 19 lutego 1974 Szwecja Falun Indywidualnie K-90/15 km 421.14 pkt -16.92 pkt Ulrich Wehling
2. 20 lutego 1978 Finlandia Lahti Indywidualnie K-90/15 km 435.24 pkt -3.58 pkt Konrad Winkler
6. 19 lutego 1982 Norwegia Oslo Gundersen K-90/15 km 426.600 pkt -19.090 pkt Norwegia Tom Sandberg
2. 26 lutego 1982 Norwegia Oslo Sztafeta K-90/3x5 km[1] 1295.92 pkt -52.32 pkt  NRD
2. 18 marca 1984 Finlandia Rovaniemi Sztafeta K-90/3x5 km[2] 1189.46 pkt -3.14 pkt  Norwegia
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1. 3 lutego 1968 Francja Morez Indywidualnie K-90/15 km ? - -
1. 28 lutego 1969 Szwecja Bollnäs Indywidualnie K-90/15 km ? - -

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 24 lutego 1984 Szwecja Falun Gundersen K90/15 km 411.935 pkt 1. - -

Osiągnięcia w skokach

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
17. 6 lutego 1972 Japonia Sapporo Skocznia normalna indywidualnie 244,2 pkt 32,2 pkt Yukio Kasaya
32. 11 lutego 1972 Japonia Sapporo Skocznia duża indywidualnie 219,9 pkt 49,2 pkt Wojciech Fortuna
21. 15 lutego 1976 Austria Innsbruck Skocznia duża indywidualnie 234,8 pkt 49,4 pkt Karl Schnabl

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Skład drużyny: Jouko Karjalainen, Rauno Miettinen, Jorma Etelälahti
  2. Skład drużyny: Rauno Miettinen, Jukka Ylipulli, Jouko Karjalainen

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]