Przejdź do zawartości

Radek Štěpánek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radek Štěpánek
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1978
Karwina

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1996

Zakończenie kariery

listopad 2017

Trener

Petr Korda

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

8 (10 lipca 2006)

Australian Open

3R (2003, 2005, 2007, 2009, 2013)

Roland Garros

4R (2008)

Wimbledon

QF (2006)

US Open

4R (2009)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

18

Najwyżej w rankingu

4 (12 listopada 2012)

Australian Open

W (2012)

Roland Garros

SF (2007)

Wimbledon

SF (2013, 2014)

US Open

W (2013)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy
Igrzyska olimpijskie
brąz Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny
(gra mieszana)

Radek Štěpánek (ur. 27 listopada 1978 w Karwinie) – czeski tenisista, zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa w latach 20122013, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro (2016) w grze mieszanej.

Prywatnie w grudniu 2006 roku Štěpánek zaręczył się z Martiną Hingis, jednak 12 sierpnia 2007 roku para się rozstała. Obecnie jest mężem czeskiej tenisistki, Nicole Vaidišovej. Para pobrała się 17 lipca 2010 roku w Pradze[1]. W 2013 małżeństwo rozpadło się, po czym w 2018 nastąpił ich ponowny ślub[2].

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę tenisową Štěpánek rozpoczął w roku 1996. Pierwsze sukcesy szczebla ATP World Tour Czech zaczął odnosić od roku 1999, kiedy to dotarł do finału rozgrywek deblowych wspólnie z Martinem Dammem w Pradze. W finale czeski debel pokonał parę Mark Keil i Nicolás Lapentti. W 2000 roku nie odniósł większych sukcesów, dopiero w 2001 roku zanotował lepsze rezultaty; awansował do pięciu finałów w grze podwójnej, z których trzy wygrał, najpierw Estoril (w parze z Michalem Tabarą), potem w Monachium (z Petrem Luxą) i w Wiedniu (z Martinem Dammem).

W roku 2002 Štěpánek osiągnął kolejne finały turniejowe w deblu, wygrywając w Monachium z Petrem Luxą. Dodatkowo awansował do finału wielkoszlemowego US Open. Partnerem deblowym Czecha był Jiří Novák, jednak finałowe spotkanie przegrali z Maheshem Bhupathim i Maksem Mirnym.

Rok 2003 Czech zakończył mając w swoim dorobku zwycięstwo deblowe Petrem Luxą w Mediolanie. W finale pokonali innych Czechów, Tomáša Cibuleca oraz Pavela Víznera.

Sezon 2004 Štěpánek rozpoczął od finału gry podwójnej w Rotterdamie, gdzie razem z Paulem Hanleyem wygrali cały turniej. Następnie partnerując Jiříemu Novákowi odniósł zwycięstwo w Stuttgarcie. Trzeci w sezonie turniej Štěpánek wygrał w Delray Beach. Ponadto osiągnął również z Jonasem Björkmanem finał zawodów w Lyonie oraz awansował do pierwszego w karierze finału w grze pojedynczej, na kortach w Paryżu, podczas rozgrywek ATP Masters Series. Mecz finałowy Czech przegrał jednak z Maratem Safinem.

Kolejny rok, 2005, Štěpánek rozpoczął od wygranych w deblu w Marsylii i Dubaju. W obu turniejach grał w parze z Martinem Dammem. Do końca sezonu awansował również do finału singla w Ho Chi Minh, gdzie w finale nie sprostał Jonasowi Björkmanowi oraz Mediolanie, przegrywając decydującą rundę z Robinem Söderlingiem.

W 2006 roku, na początku sezonu, Štěpánek wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Novaka Đokovicia, Nikołaja Dawydienkę, a w finale Belga Christophe Rochusa. Wspólnie z Dammem triumfował też w rozgrywkach deblowych w Marsylii oraz awansował do finału singla w Hamburgu, gdzie przegrał z Tommym Robredo.

Rok 2007 Czech zainaugurował od finału debla w Adelaide (w parze z Novakiem Đokoviciem), lecz w finale przegrali z Wesleyem Moodiem i Toddem Perrym. W marcu zagrał w finale debla z Maheshem Bhupathim w Dubaju (porażka z parą Fabrice’a Santoro-Nenad Zimonjić) oraz w lipcu zwyciężył w grze pojedynczej, na twardych kortach w Los Angeles, eliminując po drodze m.in. Mardy'ego Fisha i w finale Jamesa Blake’a.

W 2008 roku Štěpánek osiągnął jeden turniejowy finał, w San José. Mecz o tytuł przegrał z Amerykaninem Andym Roddickiem. Latem zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, z których odpadł w I rundach zawodów singlowych i deblowych.

Sezon 2009 Czech rozpoczął od wygranej w Brisbane w grze pojedynczej. W drodze po zwycięstwo wyeliminował m.in. Robina Söderlinga, Richarda Gasqueta oraz w finale Hiszpana Fernando Verdasco. W lutym, podczas zawodów w San José, Štěpánek zdobył tytuł mistrzowski zarówno w grze pojedynczej, jak i podwójnej. W singlu pokonał m.in. w półfinale Andy’ego Roddicka, a w finale Mardy'ego Fisha, natomiast w deblu razem z Tommym Haasem pokonali w finale parę Rohan Bopanna-Jarkko Nieminen. Ostatni finał jaki Czech rozegrał w sezonie miał miejsce w Memphis, jednak w finale tym razem przegrał z Roddickiem.

Rok 2010 Štěpánek rozpoczął od finału w Brisbane, gdzie w finale ponownie pokonał go Roddick. Na początku sierpnia awansował z Tomášem Berdychem do finału debla w Waszyngtonie, jednak w finale czeski duet nie sprostał Mardy'emu Fishowi oraz Markowi Knowlesowi.

Na początku sierpnia 2011 roku Czech wygrał swój piąty singlowy turniej, podczas rywalizacji w Waszyngtonie. W pojedynku finałowym pokonał 6:4, 6:4 Gaëla Monfilsa.

W sezonie 2012 Czech wygrał pierwszy finał wielkoszlemowego turnieju deblowego, którym był Australian Open. W finale, w parze z Leanderem Paesem pokonali Boba i Mike’a Bryanów wynikiem 7:6(1), 6:2[3]. Kolejny tytuł para zdobyła w Miami zwyciężając w finale z Maksem Mirnym oraz Danielem Nestorem[4]. We wrześniu Paes ze Štěpánkiem awansowali do finału gry podwójnej na US Open ponosząc jednak porażkę w finałowym pojedynku z braćmi Bryanami. W październiku debel wystąpił w finale turnieju w Tokio, gdzie zawodnicy przegrali z Alexanderem Peyą i Bruno Soaresem. W następnym tygodniu para zwyciężyła w rozgrywkach deblowych w Szanghaju, gdzie w finale zawodnicy pokonali Mahesha Bhupathiego i Rohana Bopannę. Štěpánek w sezonie 2012 wystąpił również na igrzyskach olimpijckich w Londynie. Wziął udział we wszystkich konkurencjach najdalej dochodząc do II rundy zawodów gry podwójnej.

Pierwszy finał do jakiego Czech awansował w sezonie 2013 miał miejsce na początku sierpnia, w Waszyngtonie w grze podwójnej. Startował w parze z Mardym Fishem, jednak finałowe spotkanie przegrali z Julienem Benneteau i Nenadem Zimonjiciem. Na początku września Štěpánek wspólnie z Leanderem Paesem triumfowali w US Open. Para czesko-hinduska wyeliminowała po drodze bliźniaków Boba i Mike’a Bryanów, a w finale Alexandera Peyę i Bruno Soaresa.

W lipcu 2015 roku Štěpánek osiągnął pierwszy deblowy finał od prawie dwóch lat. Razem z Édouardem Rogerem-Vasselinem pokonali w meczu mistrzowskim w Bogocie Mate Pavicia i Michaela Venusa wynikiem 7:5, 6:3.

W styczniu 2016 roku Czech został finalistą Australian Open, grając wspólnie z Danielem Nestorem. Para ta przegrała decydujący mecz z Jamiem Murrayem i Brunem Soaresem 6:2, 4:6, 5:7. W sierpniu zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro w grze mieszanej partnerując Lucie Hradeckiej. Czeska para spotkanie o finał przegrała z duetem Bethanie Mattek-SandsJack Sock, natomiast pojedynek o brązowy medal wygrała 6:1, 7:5 z Sanią Mirzą i Rohanem Bopanną.

W styczniu 2017 roku czeski tenisista został wspólnie z Vaskiem Pospisilem finalistą zawodów deblowych w Doha. W listopadzie ogłosił zakończenie kariery tenisowej.

Od roku 2003 Štěpánek reprezentował Czechy w Pucharze Davisa. W 2009 awansował wraz z drużyną do finału rozgrywek, eliminując po drodze Francję, Argentynę i Chorwację. W ćwierćfinale przeciwko Argentynie zdobył decydujący punkt przy stanie 2:2 w rywalizacji, pokonując Juana Mónaco. W finale jednak Czesi przegrali 0:5 z Hiszpanią. W 2012 roku razem z reprezentacją zwyciężył w rozgrywkach, pokonując we wcześniejszych rundach Włochy, Serbię, Argentynę oraz Hiszpanię wynikiem 3:2 w finale.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów Štěpánek był na 8. miejscu w połowie lipca 2006 roku, z kolei w zestawieniu deblistów w listopadzie 2012 roku zajmował 4. pozycję.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

1 grudnia 2017 dołączył do sztabu szkoleniowego serbskiego tenisisty Novaka Đokovicia[5]. Ich współpraca zakończyła się w kwietniu 2018[6].

Od maja 2019 razem z Andre Agassim trenuje bułgarskiego zawodnika, Grigora Dimitrowa[7].

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (5–7)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 7 listopada 2004 Paryż Dywanowa (hala) Rosja Marat Safin 3:6, 6:7, 3:6
Finalista 2. 6 lutego 2005 Mediolan Dywanowa (hala) Szwecja Robin Söderling 3:6, 7:6(2), 6:7(5)
Finalista 3. 2 października 2005 Ho Chi Minh Dywanowa (hala) Szwecja Jonas Björkman 3:6, 6:7(4)
Zwycięzca 1. 26 lutego 2006 Rotterdam Twarda (hala) Belgia Christophe Rochus 6:0, 6:3
Finalista 4. 21 maja 2006 Hamburg Ceglana Hiszpania Tommy Robredo 1:6, 3:6, 3:6
Zwycięzca 2. 22 lipca 2007 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone James Blake 7:6(7), 5:7, 6:2
Finalista 5. 24 lutego 2008 San Jose Twarda (hala) Stany Zjednoczone Andy Roddick 4:6, 5:7
Zwycięzca 3. 11 stycznia 2009 Brisbane Twarda Hiszpania Fernando Verdasco 3:6, 6:3, 6:4
Zwycięzca 4. 15 lutego 2009 San Jose Twarda (hala) Stany Zjednoczone Mardy Fish 3:6, 6:4, 6:2
Finalista 6. 22 lutego 2009 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Andy Roddick 5:7, 5:7
Finalista 7. 10 stycznia 2010 Brisbane Twarda Stany Zjednoczone Andy Roddick 6:7(2), 6:7(7)
Zwycięzca 5. 7 sierpnia 2011 Waszyngton Twarda Francja Gaël Monfils 6:4, 6:4

Gra podwójna (18–15)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 2 maja 1999 Praga Ceglana Czechy Martin Damm Stany Zjednoczone Mark Keil
Ekwador Nicolás Lapentti
6:0, 6:2
Zwycięzca 2. 15 kwietnia 2001 Estoril Ceglana Czechy Michal Tabara Stany Zjednoczone Donald Johnson
Serbia i Czarnogóra Nenad Zimonjić
6:4, 6:1
Zwycięzca 3. 6 maja 2001 Monachium Ceglana Czechy Petr Luxa Brazylia Jaime Oncins
Argentyna Daniel Orsanic
5:7, 6:2, 7:6(5)
Finalista 1. 6 sierpnia 2001 Long Island Twarda Czechy Leoš Friedl Niemcy Jonathan Stark
Zimbabwe Kevin Ullyett
1:6, 4:6
Finalista 2. 30 września 2001 Hongkong Twarda Czechy Petr Luxa Niemcy Karsten Braasch
Brazylia André Sá
0:6, 5:7
Zwycięzca 4. 14 października 2001 Wiedeń Twarda (hala) Czechy Martin Damm Czechy Jiří Novák
Czechy David Rikl
6:3, 6:2
Finalista 3. 17 lutego 2002 Kopenhaga Twarda (hala) Czechy Jiří Novák Austria Julian Knowle
Niemcy Michael Kohlmann
6:7(8), 5:7
Zwycięzca 5. 5 maja 2002 Monachium Ceglana Czechy Petr Luxa Czechy Petr Pála
Czechy Pavel Vízner
6:0, 6:7(4), 11–9
Finalista 4. 7 września 2002 US Open, Nowy Jork Twarda Czechy Jiří Novák Indie Mahesh Bhupathi
Białoruś Maks Mirny
3:6, 6:3, 4:6
Finalista 5. 13 października 2002 Wiedeń Twarda (hala) Czechy Jiří Novák Australia Joshua Eagle
Australia Sandon Stolle
4:6, 3:6
Zwycięzca 6. 2 lutego 2003 Mediolan Dywanowa (hala) Czechy Petr Luxa Czechy Tomáš Cibulec
Czechy Pavel Vízner
6:4, 7:6(4)
Finalista 6. 17 stycznia 2004 Auckland Twarda Czechy Jiří Novák Indie Mahesh Bhupathi
Francja Fabrice Santoro
6:4, 5:7, 3:6
Zwycięzca 7. 22 lutego 2004 Rotterdam Twarda (hala) Australia Paul Hanley Izrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
5:7, 7:6(5), 7:5
Zwycięzca 8. 18 lipca 2004 Stuttgart Ceglana Czechy Jiří Novák Szwecja Simon Aspelin
Australia Todd Perry
6:2, 6:4
Zwycięzca 9. 19 września 2004 Delray Beach Twarda Indie Leander Paes Argentyna Gastón Etlis
Argentyna Martín Rodríguez
6:0, 6:3
Finalista 7. 10 października 2004 Lyon Dywanowa (hala) Szwecja Jonas Björkman Izrael Jonatan Erlich
Izrael Andy Ram
6:7(2), 2:6
Zwycięzca 10. 13 lutego 2005 Marsylia Twarda (hala) Czechy Martin Damm Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
7:6(4), 7:6(5)
Zwycięzca 11. 27 lutego 2005 Dubaj Twarda Czechy Martin Damm Szwecja Jonas Björkman
Francja Fabrice Santoro
6:2, 6:4
Zwycięzca 12. 19 lutego 2006 Marsylia Twarda (hala) Czechy Martin Damm Bahamy Mark Knowles
Kanada Daniel Nestor
6:2, 6:7(4), 10–3
Finalista 8. 7 stycznia 2007 Adelaide Twarda Serbia Novak Đoković Południowa Afryka Wesley Moodie
Australia Todd Perry
4:6, 6:3, 13–15
Finalista 9. 3 marca 2007 Dubaj Twarda Indie Mahesh Bhupathi Francja Fabrice Santoro
Serbia Nenad Zimonjić
5:7, 7:6(3), 7–10
Zwycięzca 13. 15 lutego 2009 San Jose Twarda (hala) Niemcy Tommy Haas Indie Rohan Bopanna
Finlandia Jarkko Nieminen
6:2, 6:3
Finalista 10. 8 sierpnia 2010 Waszyngton Twarda Czechy Tomáš Berdych Stany Zjednoczone Mardy Fish
Bahamy Mark Knowles
6:4, 6:7(7), 7–10
Zwycięzca 14. 28 stycznia 2012 Australian Open, Melbourne Twarda Indie Leander Paes Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
7:6(1), 6:2
Zwycięzca 15. 31 marca 2012 Miami Twarda Indie Leander Paes Białoruś Maks Mirny
Kanada Daniel Nestor
3:6, 6:1, 10–8
Finalista 11. 7 września 2012 US Open, Nowy Jork Twarda Indie Leander Paes Stany Zjednoczone Bob Bryan
Stany Zjednoczone Mike Bryan
3:6, 4:6
Finalista 12. 7 października 2012 Tokio Twarda Indie Leander Paes Austria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
3:6, 6:7(5)
Zwycięzca 16. 14 października 2012 Szanghaj Twarda Indie Leander Paes Indie Mahesh Bhupathi
Indie Rohan Bopanna
6:7(7), 6:3, 10–5
Finalista 13. 4 sierpnia 2013 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Mardy Fish Francja Julien Benneteau
Serbia Nenad Zimonjić
6:7(5), 5:7
Zwycięzca 17. 8 września 2013 US Open, Nowy Jork Twarda Indie Leander Paes Austria Alexander Peya
Brazylia Bruno Soares
6:1, 6:3
Zwycięzca 18. 26 lipca 2015 Bogota Twarda Francja Édouard Roger-Vasselin Chorwacja Mate Pavić
Nowa Zelandia Michael Venus
7:5, 6:3
Finalista 14. 30 stycznia 2016 Australian Open, Melbourne Twarda Kanada Daniel Nestor Wielka Brytania Jamie Murray
Brazylia Bruno Soares
6:2, 4:6, 5:7
Finalista 15. 6 stycznia 2017 Doha Twarda Kanada Vasek Pospisil Francja Jérémy Chardy
Francja Fabrice Martin
4:6, 6:7(3)

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 3R 2R 3R 2R 3R 1R 3R 1R 2R 1R 3R 1R 2R 2R 0 / 14 15–14
French Open 2R 1R 3R 3R 2R 4R 3R 1R 1R 1R 3R 2R 1R 0 / 12 14–12
Wimbledon 3R 3R 2R 2R QF 1R 3R 4R 1R 3R 2R 2R 1R 1R 0 / 14 19–14
US Open 1R 3R 1R 2R 2R 3R 4R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 0 / 14 10–14
Wygrane turnieje 0 / 2 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 2 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 1 0 / 55 N/A
Bilans spotkań 2–2 7–4 2–4 6–4 7–3 4–4 7–4 10–4 0–2 2–4 2–4 3–4 3–4 1–3 1–4 1–1 N/A 58–55

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alberto Amalfi: Love Match: Radek Stepanek Marries Nicole Vaidisova. tennisnow.com, 18 lipca 2010. [dostęp 2017-04-12]. (ang.).
  2. Rafał Smoliński: Nicole Vaidisova i Radek Stepanek znów są małżeństwem. Wzięli ślub w Pradze. Sportowe Fakty, 2018-05-25. [dostęp 2018-05-25]. (pol.).
  3. Ian Ransom: Paes and Stepanek win Australian Open doubles title. reuters.com, 28 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-30]. (ang.).
  4. Paes clinches 50th doubles title. thehindu.com, 2012-03-31. [dostęp 2017-04-12]. (ang.).
  5. ATP Staff: Stepanek Joins Djokovic’s Coaching Team. atptour.com, 2017-12-01. [dostęp 2019-09-12]. (ang.).
  6. Press Association: Novak Djokovic parts with Radek Stepanek after Andre Agassi exit. The Guardian, 2018-04-04. [dostęp 2019-09-12]. (ang.).
  7. AFP: Radek Stepanek to coach Grigor Dimitrov ahead of French Open. Sportstar, 2019-05-12. [dostęp 2019-09-12]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]