Przejdź do zawartości

Petro Tyszczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Petro Tyszczenko
Pełne imię i nazwisko

Petro Hryhorowycz Tyszczenko

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1925
Zaporoże

Data i miejsce śmierci

27 lipca 2012
Zaporoże

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1939–1941 Stal Zaporoże
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1947–1949 Łokomotyw Zaporoże 14+ (0+)
1950 Dynamo Kijów 1 (0)
1951 Torpedo Gorki 28 (0)
1952–1954 Dynamo Kijów 22 (0)
1955 Metałurh Zaporoże 13 (0)
W sumie: 78 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1956–1957 Metałurh Zaporoże (asystent)
1958–1959 Metałurh Zaporoże
1960–1964 Burewisnyk Melitopol
1966 Spartak Melitopol
1967–1970 Metałurh Zaporoże (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Petro Tyszczenko
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1925
Zaporoże

Data śmierci

27 lipca 2012

Przebieg służby
Lata służby

1941–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

464. Zaporoski Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

piłkarz

Odznaczenia
Order Wojny Ojczyźnianej I klasyOrder Wojny Ojczyźnianej II klasyMedal „Za Odwagę” (ZSRR)Medal „Za zasługi bojowe”

Petro Hryhorowycz Tyszczenko, ukr. Петро Григорович Тищенко, ros. Пётр Григорьевич Тищенко, Piotr Grigorjewicz Tiszczienko (ur. 10 stycznia 1925 w Zaporożu, Ukraińska SRR, zm. 27 lipca 2012 w Zaporożu, Ukraina) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Po ataku Niemiec na ZSRR zgłosił się jako ochotnik do Armii Radzieckiej. Wiele razy był ranny, odznaczony 15 bojowymi nagrodami. Walcząc na froncie doszedł do Bułgarii, gdzie został zdemobilizowany w 1946 roku. W 1947 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie Bilszowyk Zaporoże, który potem zmienił nazwę na Łokomotyw. W 1950 został zaproszony do Dynama Kijów. W 1951 bronił barw Torpedo Gorki, ale w następnym roku powrócił do Dynama Kijów. W 1955 przeszedł do Metałurha Zaporoże, w którym zakończył karierę piłkarza.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej w rozpoczął pracę szkoleniowca. Od 1956 do 1957 pomagał trenować Metałurh Zaporoże, a od lipca 1958 do czerwca 1959 prowadził zaporoski klub. Trenował studencką reprezentację ZSRR. W 1960 stał na czele Burewisnyka Melitopol, którym kierował do 1966 (od 1965 nazywał się Spartak).[1] W latach 1967–1970 ponownie pomagał trenować piłkarzy Metałurha. Przez wiele lat pracował z dziećmi w Szkole Sportowej Metałurh Zaporoże.[2]

27 lipca 2012 zmarł w Zaporożu w wieku 87 lat.[3]

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy piłkarskie

[edytuj | edytuj kod]
Dynamo Kijów
  • wicemistrz ZSRR: 1952

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]
Metałurh Zaporoże (juniorzy)
  • mistrz ZSRR: 1957
studencka reprezentacja obwodu zaporoskiego
  • mistrz ZSRR: 1960
studencka reprezentacja ZSRR
  • brązowy medalista Mistrzostw Europy: 1962
Burewisnyk Melitopol
Metałurh Zaporoże (jako asystent)

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]