Przejdź do zawartości

Niezależny Kościół Filipiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niezależny Kościół Filipiński
Iglesia Filipina Independiente
Ilustracja
Dewiza: Pismo Święte, Miłość, Wiedza, Prawo
(Niezależny Kościół Filipiński)
Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo
 └ Katolicyzm
   └ Starokatolicyzm
Ustrój kościelny

Ustrój Episkopalno-Synodalny

Obrządek

liturgia trydencka w języku hiszpańskim

Siedziba

Manila

Zwierzchnik
• tytuł zwierzchnika

Joel Porlares y Ocop
bp najwyższy

Organ ustawodawczy

Rada Biskupów Niezależnego Kościoła Filipińskiego

Zasięg geograficzny

Filipiny, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Kanada

Członkostwo

Światowa Rada Kościołów, Konferencja Chrześcijańska w Azji, Narodowa Rada Kościołów na Filipinach

Strona internetowa

Niezależny Kościół Filipiński (hiszp. Iglesia Filipina Independiente) – Kościół starokatolicki, działający prawnie na terenie Filipin, USA i Kanady, będący członkiem Światowej Rady Kościołów, Konferencji Chrześcijańskiej w Azji oraz Narodowej Rady Kościołów na Filipinach. Jest drugim co do wielkości (po Kościele rzymskokatolickim) związkiem wyznaniowym na Filipinach (2,6% ogółu ludności Filipin). Organem prasowym wspólnoty jest Ang Tagapunla („Siewca”). Zwierzchnikiem kościoła jest bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Biskup Gregori Aglipay y Labayon

W roku 1521 portugalski odkrywca Ferdynand Magellan przybył na Filipiny i przyłączył je do Królestwa Hiszpanii. Kościół katolicki rozpoczął pracę misyjną na Filipinach w 1565 roku, kiedy augustiańscy misjonarze przybyli wraz z armią hiszpańską. W ciągu kilku lat większość ludności została ochrzczona. W XVII wieku na ziemie filipińskie przybyli także franciszkanie i jezuici. Kościół szybko stał się integralną częścią rządu kolonialnego. W roku 1898 na Filipinach wybuchło powstanie przeciwko Hiszpanom. W okresie rewolucji rozpoczęła się także walka z kolonialistycznym Kościołem. W konflikcie uczestniczyły Stany Zjednoczone, w efekcie czego przejęły one kontrolę nad krajem.

Po przegranej rewolucji misjonarze hiszpańscy musieli opuścić kraj, nieliczni katolicy filipińscy zostali osamotnieni, pozbawieni kierownictwa duchowego z powodu niewielkiej grupy rodzimych kapłanów, którzy nie byli w stanie zapewnić sobie szacunku wśród własnej ludności ze względu na przywiązanie do Kościoła reżimowego. W wyniku tego ksiądz katolicki Gregorio Aglipay y Labayon postanowił zorganizować krajowy i niezależny Kościół katolicki, który do dnia dzisiejszego opiera się na połączeniu katolicyzmu z nacjonalizmem filipińskim.

Dialog ekumeniczny

[edytuj | edytuj kod]

Silne związki zostały wypracowane ze Wspólnotą anglikańską i Unią Utrechcką Kościołów Starokatolickich, które ostatecznie doprowadziły do pełnej komunii. W 1999 roku zawiązano interkomunię z Wielkim Kościołem Chrystusa na Filipinach.

Nauka Niezależnego Kościoła Filipińskiego

[edytuj | edytuj kod]

W sprawowaniu świętych czynności posługuje się kalendarzem liturgicznym roku kościelnego i językiem hiszpańskim. Najwyższą cześć Kościół oddaje Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu. Kościół oddaje cześć aniołom, apostołom, męczennikom i świętym, a wśród nich w szczególny sposób Maryi Pannie. Kościół uznaje tradycyjne 7 sakramentów, zgodnie z nauką Kościoła katolickiego. Eucharystia sprawowana jest pod dwiema postaciami: Ciała i Krwi Pańskiej. Wierni wierzą jednak, że chleb i wino, pozostają tylko symbolami podczas Mszy Świętej i nie zmieniają się w rzeczywiste Ciało i Krew Jezusa Chrystusa. W Kościele są sprawowane dwie formy spowiedzi: indywidualna (uszna w konfesjonale) oraz ogólna (sprawowana bądź jako odrębny obrzęd przed ołtarzem, bądź w połączeniu z Mszą Świętą w części zwanej Spowiedzią Powszechną). Do spowiedzi indywidualnej są zobowiązane przystępować dzieci oraz młodzież do sakramentu bierzmowania. Kościół nie uznaje dogmatu o nieomylności papieża oraz odrzuca celibat duchownych. Kościół uznaje trójstopniową władzę święceń kapłańskich: diakonat, kapłaństwo i biskupstwo. Posługa kapłaństwa kobiet jest dopuszczona, chociaż nie jest powszechnie praktykowana. W kwestii moralnej Kościół charakteryzuje się liberalnymi poglądami, nie zabrania swoim wiernym antykoncepcji, a w określonych przypadkach nie potępia również aborcji.

Najwyższy biskup

[edytuj | edytuj kod]

Zwierzchnicy Kościoła (noszący tytuł: Najwyższego biskupa) na przestrzeni lat:

  • 1902–1940 – bp Gregorio Aglipay y Labayan (ur. 1860, zm. 1940)
  • 1940–1946 – bp Santiago Antonio Fonacier y Suguitan (ur. 1885, zm. 1977)
  • 1946 – bp Gerardo Bayaca y Medina
  • 1946–1971 – bp Isabelo de los Reyes
  • 1971–1981 – bp Macario Ga y Vilches (ur. 1900, zm. 1971)
  • 1981–1987 – bp Abdias dela Cruz y Rebantad
  • 1987–1989 – bp Soliman Ganno y Flores
  • 1989–1993 – bp Tito Pasco y Esquillo
  • 1993–1999 – bp Alberto Ramento y Baldovino (ur. 1936, zm. 2006)
  • 1999–2005 – bp Tomas Millamena y Amabran
  • 2005–2011 – bp Godofredo David y Juico
  • 2011–2017 – bp Ephraim Fajutagana y Servanez
  • 2017–2023 – bp Rhee Timbang y Millena
  • od 2023 – bp Joel Porlares y Ocop

Administracja

[edytuj | edytuj kod]

Kościół podzielony jest na 40 diecezji, w skład których wchodzą 726 parafie, obsługujące 2218 kaplic i kościołów. Niezależny Kościół Filipiński ma 44 biskupów, 688 kapłanów i 50 diakonów oraz ok. 3 mln wiernych (najwięcej z nich mieszka na wyspie Luzon), będąc uznanym za największy Kościół starokatolicki na świecie. Kościół w swoim zarządzaniu podzielony jest na Radę Biskupów, Radę Kapłanów i Radę Świeckich. Niezależny Kościół Filipiński prowadzi również trzy seminaria duchowne. Siedzibą zwierzchnich władz Kościoła jest Manila.

Diecezje

[edytuj | edytuj kod]
Diecezja Ordynariusz
Agusans bp Denny D. Dapitan
Agusuri bp Denny D. Dapitan
Aklan i Capiz bp Abdias R. dela Cruz
Antique bp Leon T. Estrella
Bataan i Bulacan bp Joel C. Porlares
Batac bp Rosario S. Acoba
Bilessa bp Vic A. Esclamado
Cavite bp Pedro C. Ojascastro
Cebu City i Bohol bp dr Vic Esclamado
Dagupan bp Hermogenes M. Ranche
Diganat bp Rhee M. Timbang
Guimaras bp Tito Vilches
Iloilo bp Tomas A. Millamena
Isabela bp Joshua U. Cuarteros
Koronadal bp Delfin Callao Jr.
Laguna bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez
Laog bp Emiliano Domingo
Libertad bp Rudy Juliada
Luisa bp Vermilion C. Tagalog
Manila bp Bartolome Espartero
Masbate bp Alger Loyao
Maquebaca bp Rowel Arevalo
Mobuca bp Felixberto L. Calang
Negros Occidental bp Felomino N. Ang
Negros Oriental i Siquijor bp David M. Ga
Nueva Ecija bp Warlito Baldomero
Nueva Vizcaya i Quirino bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez
Oroquieta bp Noel B. Lorente
Ozamis bp Pablito Jarantilla
Pagadian bp Antonio N. Ablon
Palawan bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez
Południowe Mindanao bp Delfin Callao Jr.
Romblon i Mindoros bp Ronelio V. Fabriquier
Rizal i Pampanga bp Godofredo David y Juico
Romblon i Mindoro bp Ronelio V. Fabriquer
Santiango bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez
Siagro bp Romeo Tagud
Wschodnie Stany Zjednoczone i Kanada bp Robert D. Ilay
Zachodnie Stany Zjednoczone i Kanada bp Raul C. Tobias
Surigao bp Rhee M. Timbang
Tuguegarao bp Ernesto M. Tamayo
Wschodni Pangasinan bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez
Tarlac bp Emmanuel Sampayan
Zachodnie Mindanao bp Pablito M. Jarantilla
Zambales bp Joselito T. Cruz
Katedra Narodowa bp najwyższy Ephraim Fajutagana y Servanez

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]