Nicolas Bal
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
US Autrans | ||||||||||||||||||
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
6.12 1995, Steamboat Springs (22. miejsce – Gundersen) | ||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
6.12 1995, Steamboat Springs | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
Nicolas Bal (ur. 2 czerwca 1978 w Saint-Martin-d’Hères) – francuski narciarz oraz trener, specjalista kombinacji norweskiej, brązowy medalista olimpijski oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Nicolas Bal pojawił się 6 grudnia 1995 roku w zawodach Pucharu Świata w Steamboat Springs. Zajął wtedy 22. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena i tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1995/1996 pojawił się jeszcze jedenastokrotnie i za każdym razem zdobywał punkty. Najlepiej wypadł 16 marca 1996 roku w Oslo, gdzie był szósty w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 29. miejsce. W styczniu 1996 roku wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, gdzie wspólnie z kolegami z reprezentacji zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych. Rok później, podczas mistrzostw świata juniorów w Canmore Francuzi z Balem w składzie zwyciężyli w sztafecie.
Najlepszym sezonem w Pucharze Świata był dla Bala sezon 1998/1999, który ukończył na dwudziestej pozycji. Francuz nigdy jednak nie stanął na podium zawodów pucharowych, najbliżej tego był w 1996 roku w Oslo. Nicolas startował także w zawodach cyklu Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny), w którym najlepiej prezentował się w sezonie 1996/1997. W klasyfikacji generalnej zajął wtedy siódme miejsce. Na podium zawodów tego cyklu stawał siedmiokrotnie, przy czym 9 grudnia 2001 roku w Bardu odniósł swoje jedyne zwycięstwo, wygrywając rywalizację w sprincie.
Pierwszą seniorską imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Trondheim w 1997 roku. Indywidualnie zajął tam 31. miejsce, a wraz z kolegami był ósmy w sztafecie. Ze wszystkich imprez mistrzowskich indywidualnie najlepiej zaprezentował się podczas mistrzostw świata w Ramsau w 1999 roku. W zawodach metodą Gundersena zajął tam czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Dmitrijem Sinicynem z Rosji. W sprincie był jedenasty, a w sztafecie ponownie czwarty. W walce o podium zawodów drużynowych Francuzi przegrali z reprezentantami Rosji o zaledwie 0,1 sekundy. Na późniejszych mistrzostwach Bal plasował się w drugiej dziesiątce, a w sztafetach zajmował siódme miejsca.
Startował ponadto na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku, gdzie wraz z Fabrice’em Guyem, Sylvainem Guillaume’em i Ludovikiem Roux zdobył brązowy medal w sztafecie. Po konkursie skoków Francuzi znajdowali się na szóstym miejscu ze stratą nieco ponad jednej minuty do prowadzących reprezentantów Finlandii. Na trasie biegu należeli do najszybszych i zdołali przesunąć się aż na trzecią pozycję, wyprzedzając Czechów i Austriaków. Mimo dobrej postawy biegowej na mecie do zwycięskich Norwegów stracili ponad półtorej minuty. W konkursie indywidualnym awansował z jedenastej pozycji po skokach na siódme miejsce na mecie biegu. Wziął także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku oraz cztery lata później w igrzyskach w Turynie, ale indywidualnie osiągał słabsze wyniki. W 2006 roku był jednak piąty w sztafecie.
W latach 2002–2006 Bal startował ponadto w Letnim Grand Prix w kombinacji norweskiej. Najlepsze wyniki w tym cyklu osiągnął w 2003 roku, podczas jego szóstej edycji. Zajął wtedy 20. miejsce w klasyfikacji generalnej, a 29 sierpnia 2003 roku w Klingenthal był szósty w Gundersenie. Ostatni oficjalny występ Nicolas Bal zanotował 18 marca 2007 roku w Oslo, gdzie był trzydziesty w Gundersenie. W 2007 roku zakończył karierę.
W sezonach 2018/2019-2019/2020 był głównym trenerem kadry męskiej reprezentacji Francji w skokach narciarskich[1][2].
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
7. | 14 lutego | 1998 | Nagano | Gundersen K-90/15 km | 41:21,1 | +1:25,7 | Bjarte Engen Vik |
3. | 20 lutego | 1998 | Nagano | Sztafeta K-90/4x5 km[3] | 54:11,5 | +1:41,9 | Norwegia |
10. | 9 lutego | 2002 | Salt Lake City | Gundersen K-90/15 km | 39:11,7 | +2:31,6 | Samppa Lajunen |
6. | 14 lutego | 2002 | Salt Lake City | Sztafeta K-90/4x5 km[4] | 48:42,2 | +2:53,3 | Finlandia |
18. | 21 lutego | 2002 | Salt Lake City | Sprint K-120/7,5 km | 16:40,1 | +1:24,7 | Samppa Lajunen |
31. | 11 lutego | 2006 | Pragelato | Gundersen HS106/15 km | 39:44,6 | +4:44,3 | Georg Hettich |
5. | 15 lutego | 2006 | Pragelato | Sztafeta HS134/4x5 km[5] | 49:52,6 | +1:32,0 | Austria |
27. | 21 lutego | 2006 | Pragelato | Sprint HS134/7,5 km | 18:29,0 | +1:37,7 | Felix Gottwald |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
31. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Gundersen K-90/15 km | 43:43,1 | +5:41,7 | Kenji Ogiwara |
8. | 23 lutego | 1997 | Trondheim | Sztafeta K-90/4x5 km[6] | 52:18,0 | +3:50,9 | Norwegia |
4. | 20 lutego | 1999 | Ramsau | Gundersen K-90/15 km | 37:04,8 | +2:20,1 | Bjarte Engen Vik |
4. | 25 lutego | 1999 | Ramsau | Sztafeta K-90/4x5 km[7] | 49:34,2 | +1:53,3 | Finlandia |
11. | 27 lutego | 1999 | Ramsau | Sprint K-90/7,5 km | 17:48,4 | +1:11,8 | Bjarte Engen Vik |
16. | 21 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Gundersen K-95/15 km | 37:54,2 | +3:21,5 | Ronny Ackermann |
7. | 24 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Sztafeta K-95/4x5 km[8] | 47:23,9 | +4:57,7 | Austria |
12. | 28 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Sprint K-120/7,5 km | 18:47,8 | +52,8 | Johnny Spillane |
13. | 18 lutego | 2005 | Oberstdorf | Gundersen HS100/15 km | 38:56,2 | +1:03,8 | Ronny Ackermann |
7. | 23 lutego | 2005 | Oberstdorf | Sztafeta HS137/4x5 km[9] | 49:45,5 | +3:12,9 | Norwegia |
15. | 27 lutego | 2005 | Oberstdorf | Sprint HS137/7,5 km | 20:15,6 | +1:36,1 | Ronny Ackermann |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 30 stycznia | 1996 | Asiago | Sztafeta K-90/3x5 km[10] | ? | ? | Norwegia |
1. | 14 lutego | 1997 | Canmore | Sztafeta K-90/3x5 km[11] | ? | - | - |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 1995/1996: 29.
- sezon 1996/1997: 40.
- sezon 1998/1999: 20.
- sezon 1999/2000: 33.
- sezon 2000/2001: 62.
- sezon 2001/2002: 34.
- sezon 2002/2003: 22.
- sezon 2003/2004: 49.
- sezon 2004/2005: 21.
- sezon 2005/2006: 53.
- sezon 2006/2007: 39.
Miejsca na podium chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]Bal nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata.
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 1996/1997: 8.
- sezon 1997/1998: 7.
- sezon 2000/2001: 12.
- sezon 2003/2004: 14.
- sezon 2005/2006: 15.
Miejsca na podium chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]Nr | Data | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Pozycja | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 11 marca 2001 | Taivalkoski | Gundersen K90/15 km | ? | 2. | ? | Marcel Höhlig |
2. | 1 grudnia 2001 | Vuokatti | Gundersen K90/15 km | ? | 3. | +27.9 s | Espen Rian |
3. | 9 grudnia 2001 | Bardu | Sprint K90/7.5 km | ? | 1. | - | - |
4. | 16 grudnia 2004 | Lake Placid | Gundersen HS100/15 km | ? | 2. | +1:19.3 min | Bill Demong |
5. | 15 grudnia 2006 | Park City | Sprint HS134/7.5 km | 17:32.8 min | 3. | +13.6 s | Tino Edelmann |
6. | 16 grudnia 2006 | Park City | Sprint huraganowy HS134/7.5 km | 18:16.9 min | 2. | +8.9 s | Tino Edelmann |
7. | 20 grudnia 2006 | Lake Placid | Start masowy HS100/10 km | 250.0 pkt | 3. | -23.8 pkt | Tomaž Druml |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]Miejsca na podium chronologicznie
[edytuj | edytuj kod]Bal nigdy nie stał na podium indywidualnych zawodów LGP.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-02)]. (ang.)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dominik Formela: Descombes Sevoie poza francuskimi kadrami, Bal nowym trenerem. skijumping.pl, 2018-06-01. [dostęp 2018-07-15].
- ↑ Skoki narciarskie. Francuzi opublikowali kadry, Kuttin trenerem niemieckich kombinatorów [online], Skijumping.pl [dostęp 2021-03-30] (pol.).
- ↑ Skład drużyny: Sylvain Guillaume, Nicolas Bal, Ludovic Roux, Fabrice Guy
- ↑ Skład drużyny: Ludovic Roux, Frédéric Baud, Nicolas Bal, Kevin Arnould
- ↑ Skład drużyny: François Braud, Nicolas Bal, Ludovic Roux, Jason Lamy Chappuis
- ↑ Skład drużyny: Ludovic Roux, Nicolas Bal, Sylvain Guillaume, Fabrice Guy
- ↑ Skład drużyny: Fabrice Guy, Frédéric Baud, Sylvain Guillaume, Nicolas Bal
- ↑ Skład drużyny: Ludovic Roux, Mathieu Martinez, Kevin Arnould, Nicolas Bal
- ↑ Skład drużyny: Nicolas Bal, Jason Lamy Chappuis, Ludovic Roux, Kevin Arnould
- ↑ Skład drużyny: Ludovic Roux, Jean-Marc Mougel, Nicolas Bal
- ↑ Skład drużyny: Ludovic Roux, Remy Trachsel, Nicolas Bal
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nicolas Bal w bazie FIS (ang.)
- Nicolas Bal w bazie Olympedia.org (ang.)
- Nicolas Bal. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-18)]. w bazie Sport-Reference.com (ang.)