Nachman Blumental
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater |
Nachman Blumental (ur. w 1905 w Borszczowie, zm. 8 listopada 1983 w Tel Awiwie) – żydowski historyk, w latach 1947–1949 dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego, działacz Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Przed II wojną światową ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, następnie pracował jako nauczyciel w Lublinie. Przeżył wojnę, ukrywając się. Następnie został członkiem Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej i pierwszym dyrektorem Żydowskiego Instytutu Historycznego (1947–1949). W 1950 wyemigrował do Izraela. Współpracował z Muzeum Bojowników Getta w kibucu Lochame ha-Geta’ot (wydawał pismo tej instytucji Dapim Le-Heker Ha-Sho'ah Veha-Mered) oraz Instytutem Jad Waszem (był członkiem redakcji pisma Jedjot Jad Waszem).
Zmarł 8 listopada 1983 roku i został pochowany na cmentarzu w Holonie[1].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- „Dokumenty i materiały do dziejów Żydów w Polsce” – tom I: Obozy (opracowanie), Łódź 1946
- „Słowa niewinne” - Kraków-Łódź-Warszawa 1947
- „Sefer Zikkaron Lublin” (redakcja), Tel-Awiw 1957
- „Ha-Meri ve-ba-Mered-be-getto Varsha” (wraz z Josephem Kermishem), Jerusalem 1965
- „Shmuesn vegn der Yidisher literatur unter der Daytsher okupatsye”, Buenos-Ayres, 1966
- „Verter un Vertlech fun der Khurbn-Tkufe”, Izrael 1981
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ נחמן בלומנטל [online], gravez.me [dostęp 2024-12-05].