Przejdź do zawartości

Lubowidz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lubowidz
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Fragment centrum miasta
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

żuromiński

Gmina

Lubowidz

Prawa miejskie

1521–1660 i od 2019

Burmistrz

Jarosław Czapliński

Powierzchnia

5,67[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


1564[1]
276[1] os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 23

Kod pocztowy

09-304

Tablice rejestracyjne

WZU

Położenie na mapie gminy Lubowidz
Mapa konturowa gminy Lubowidz, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Lubowidz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Lubowidz”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Lubowidz”
Położenie na mapie powiatu żuromińskiego
Mapa konturowa powiatu żuromińskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Lubowidz”
Ziemia53°07′20″N 19°50′35″E/53,122222 19,843056
TERC (TERYT)

1437034[2]

SIMC

0118606

Urząd miejski
Zielona 10
09-304 Lubowidz
Strona internetowa

Lubowidzmiasto w Polsce położone w województwie mazowieckim, w powiecie żuromińskim, w gminie Lubowidz. Położony jest nad rzeką Wkrą, na drodze z Lidzbarka Welskiego do Żuromina, 10 km od Żuromina.

Lubowidz uzyskał lokację miejską w 1521 roku, zdegradowany w 1660 roku, po wojnach szwedzkich[3]. Status miasta odzyskał z dniem 1 stycznia 2019[4].

Miejscowość jest siedzibą gminy Lubowidz oraz rzymskokatolickiej parafii św. Andrzeja Apostoła.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miasto położone jest nad rzeką Wkrą, na drodze z Lidzbarka Welskiego do Żuromina, 10 km od Żuromina, na skraju Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa miasta pochodzi od staropolskiego imienia Lubowid[5].

Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1345 r., kiedy to książę płocki, Bolesław III, nadając wieś Wojciechowi i Mikołajowi Nagórkom przeniósł ją na prawo niemieckie. „(...) W 1531 r. król Zygmunt I Stary nadał wsi prawa miejskie. Właściciele miasta Jan i Wojciech Lubowidzcy piastowali na jego dworze urzędy pisarzy królewskich”. Po wojnach szwedzkich Lubowidz utracił prawa miejskie. Parafię w Lubowidzu erygował prawdopodobnie bp Klemens w II poł. XV w. Do 1908 Żuromin należał do tej parafii.

Po drugiej wojnie światowej roku siedziba wiejskiej gminy Rozwozin[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.

10 lipca 1968 roku Lubowidz spłonął prawie w całości. Spłonęło 301 budynków, w tym 74 mieszkalne spośród 418 w całej miejscowości[7]. Zginęła 1 osoba, a 2 zostały poparzone[8]. Do dnia dzisiejszego zachowało się niewiele drewnianych domów. Na uwagę zasługuje dom, który przed II wojną światową pełnił rolę szkoły.

Konsultacje lokalne w sprawie nadania statusu miasta (2018)

[edytuj | edytuj kod]
Remiza OSP

16 stycznia 2018 radni gminy Lubowidz podjęli uchwałę w sprawie przeprowadzenia konsultacji społecznych dotyczących nadania statusu miasta Lubowidzowi[9]; konsultacje przeprowadzone zostały w terminie od 15 lutego do 15 marca 2018; do granic administracyjnych ewentualnego miasta planowane było włączenie Galumina, Pątek oraz Dziw[10]. Uchwałą 306/LV/2018 z dnia 28.03.2018 r. Rada Gminy wystąpiła z wnioskiem o nadanie Lubowidzowi statusu miasta[11].

W pierwszym projekcie rozporządzenia MSWiA z 4 lipca 2018 negatywnie zaopiniowany Lubowidz nie miał się znaleźć w gronie przyszłych miast. Jednak 17 lipca 2018 Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego zajmowała się rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania niektórym miejscowościom statusu miasta. Resort spraw wewnętrznych i administracji wniósł zatem o poprawkę do rozporządzenia by w wśród miejscowości, które otrzymają status miasta, znalazł się także Lubowidz[12]. Pokierowano się kryteriami takimi jak: wysokie poparcie zarówno mieszkańców Lubowidza (80,7%) jak i pozostałej części gminy (84, 6%) przy bardzo wysokiej frekwencji w konsultacjach (ponad 60%); poparcie wojewody mazowieckiego; prawa miejskie od 1531 roku (a ponieważ był miastem prywatnym, stąd w zabudowie nie wykształcił się rynek); wyraźnie wykształcone centrum (urząd gminy, szkoła, kościół); zwarty obszar zurbanizowany[13]. Zgodnie z zarzutami w ostatecznej formie dokumentu znalazł się Lubowidz[4] 1 stycznia 2019 status miasta został przywrócony[4].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

W mieście znajduje się stary młyn nad rzeką Wkrą (przerobiony na elektrownię wodną), cmentarz ze starą kaplicą oraz okoliczne lasy (z licznymi figurkami), łąki i starorzecze Wkry.

Kościół parafialny w Lubowidzu od frontu
Kościół parafialny w Lubowidzu

W Lubowidzu znajduje się drewniany kościół z 1802 roku otoczony lipami (pomnikami przyrody). Jest to drugi kościół w tej miejscowości. Pierwszy zbudowany zapewne w poł. XIV w. dzięki fundatorom – braciom Nagórkom – spłonął 30 maja 1798 roku Fundatorem nowego kościoła był K. Sierakowski – właściciel Lubowidza. Poświęcenie odbyło się 10 maja 1804 roku. Wnętrze kościoła podzielone jest na trzy nawy pięcioma parami słupów o toskańskich głowicach. W kościele znajdują się trzy ołtarze: ołtarz główny z pocz. XIX w., w którym znajdują się obrazy: w dolnej kondygnacji nastawy Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus przekazującej różaniec św. Dominikowi Guzmanowi, zaś na zasuwie św. Andrzeja Apostoła a po bokach rzeźby Ewangelistów. W górnej kondygnacji retabulum obraz św. Józefa Oblubieńca N.M.P. z Dzieciątkiem Jezus, oraz po bokach rzeźby świętych Apostołów Piotra i Pawła; ołtarze boczne: lewy Najświętszego Serca Jezusowego zaś na zasuwie Matka Boża z Dzieciątkiem, w górnej kondygnacji św. Antoni z Padwy z Dzieciątkiem Jezus; prawy św. Walentemu, w górnej kondygnacji św. Roch. Polichromię (1966 rok) i witraż (1968 rok) wykonał H. Domurat. Na szczególną uwagę w kościele zasługują m.in.: ambona z 1825 roku, organy z XVIII w. z rzeźbami muzykantów grających na trąbce, bębnie i skrzypcach, feretron z poł. XIX w., dwa krucyfiksy z XVIII–XIX w., relikwiarz w formie krzyża św. Klemensa, trzy ornaty z tkanin: brokatu aksamitnego, tkaniny francuskiej, adamaszku z XVIII–XIX w. oraz witraże. W kościele znajduje się klasycystyczna chrzcielnica z około 1825 roku Tu przyjęli sakrament chrztu świętego: błogosławiony biskup Leon Wetmański – męczennik II wojny światowej i błogosławiona Ludwika Szczęsna (Matka Klara), współzałożycielka żeńskiego Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (siostry Sercanki).

Ludzie związani z Lubowidzem‎

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Lubowidzem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08].
  2. Rejestr TERYT [online], Główny Urząd Statystyczny [dostęp 2022-10-18].
  3. 10 nowych miast w Polsce od 2019 roku
  4. a b c Dz.U. z 2018 r. poz. 1456
  5. M. Karaś, O staropolskich imionach dwuczłonowych zachowanych w nazwach miejscowych, [w:] Onomastica, r. II, z. 2, Wrocław 1956
  6. Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
  7. Pomoc dla pogorzelców z Lubowidza, „Dziennik Polski” (165), 12 lipca 1968, s. 1.
  8. Spłonęło 300 budynków, „Dziennik Polski” (164), 11 lipca 1968, s. 2.
  9. Lubowidz ponownie będzie miastem?. [dostęp 2018-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-16)].
  10. https://web.archive.org/web/20180616204205/http://kurierzurominski.pl/491046,Konsultacje-rozpoczna-sie-w-lutym.html#axzz55Xv16Ix3 Konsultacje rozpoczną się w lutym]
  11. Biuletyn Informacji Publicznej [online].
  12. Nowych miast będzie więcej niż chciał rząd? Komisja wprowadziła poprawkę
  13. Stanowisko Zarządu Związku Miast Polskich w sprawie datowanego 4 lipca br. projektu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie ustalenia granic niektórych gmin i miast oraz nadania niektórym miejscowościom statusu miasta

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]