Przejdź do zawartości

Kur bankiwa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kur bankiwa
Gallus gallus[1]
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Gallini

Rodzaj

Gallus

Gatunek

kur bankiwa

Synonimy
  • Phasianus Gallus Linnaeus, 1758[2]
Podgatunki
  • G. g. murghi Robinson & Kloss, 1920
  • G. g. spadiceus (Bonnaterre, 1792)
  • G. g. jabouillei Delacour & Kinnear, 1928
  • G. g. gallus (Linnaeus, 1758)
  • G. g. bankiva Temminck, 1813
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Jaja

Kur bankiwa[4], bankiwa[4] (Gallus gallus) – gatunek ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), uważany za dzikiego przodka kury domowej. Udomowiony został ok. 8000 lat temu[5]. Występuje w północno-wschodnich Indiach i południowo-wschodniej Azji.

Podgatunki i zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżniono kilka podgatunków G. gallus[6][2]:

Forma udomowiona:

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samca 65–75 cm, z czego na ogon przypada 26–28 cm. Samica mierzy 42–46 cm, z czego ogon zajmuje 14–16 cm. Masa ciała samca wynosi około 1 kg, samicy – 0,8 kg. Z kur domowych najbardziej kura bankiwa przypominają zielononóżka kuropatwiana i niektóre kury liliputki[7].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Kur bankiwa zamieszkuje dżunglę i gęste lasy o zwartym podszycie. Wczesnym rankiem ptaki wychodzą z gąszczu, by żerować w otwartych miejscach w lesie lub na śródleśnych polanach. Przebywają w grupach z jednym samcem i kilkoma lub kilkunastoma kurami. Pożywienie stanowią nasiona, owoce i owady[7].

Gniazdo to kupka listowia i trawy. Samica składa 8–12 jaj. Inkubacja trwa około 19 dni. Podobnie jak u kury domowej samiec nie zajmuje się ani inkubacją, ani opieką nad młodymi[7].

Status

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kura bankiwę za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gallus gallus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Red Junglefowl (Gallus gallus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ang.).
  3. a b Gallus gallus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: PHASIANIDAE Horsfield, 1821 - KUROWATE - PARTRIDGES, PHEASANTS, GROUSE (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-29].
  5. Raman Akinyanju Lawal i inni, The wild species genome ancestry of domestic chickens, „BMC Biology”, 18, 2020, DOI10.1186/s12915-020-0738-1, ISSN 1741-7007, PMID32050971, PMCIDPMC7014787 [dostęp 2020-08-04].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-29]. (ang.).
  7. a b c Albin Łącki: Wśród zwierząt. Ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 94. ISBN 83-09-01320-5.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]