Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych w Katowicach
| kościół parafialny | |||||||||||||
 Widok z północnego wschodu (2021) | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Adres |
al. W. Korfantego 121 | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Katowic  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |||||||||||||
 50°16′42,0″N 19°01′16,4″E/50,278333 19,021222
| |||||||||||||
Kościół Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych – rzymskokatolicki kościół parafialny parafii Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych, położony w Katowicach przy alei W. Korfantego, na obszarze dzielnicy Wełnowiec-Józefowiec. Świątynia powstała w budynku dawnej odlewni żelaza pochodzącej z początku XIX wieku. Została ona konsekrowana 4 października 1970 roku. W świątyni znajduje się XVIII-wieczny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, znajdujący się pierwotnie w starym kościele w Michałkowicach.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Obecna świątynia została wzniesiona na początku XIX wieku jako odlewnia żelaza. Następnie ten budynek był magazynem i sklepem, natomiast w czasie I wojny światowej w budynku znajdował się obóz dla rosyjskich jeńców wojennych. Budynek został przekazany przez zarząd Zakładów Hohenlohego pod kierownictwem dyrektora Zavelberga dla celów sakralnych, ponieważ mieszkańców Wełnowca dzieliła spora odległość od kościoła w Michałkowicach. Przebudowa została rozpoczęta jesienią 1919 roku. W dniu 18 kwietnia 1920 roku proboszcz parafii w Michałkowicach ksiądz Maksymilian Gerlich poświęcił tymczasową świątynię[1].
Po kilku latach podjęto decyzję o przebudowie tymczasowego obiektu z uwagi na fakt, iż nie może w najbliższy czasie powstać nowa świątynia. Z powodu niewystarczających środków finansowych, zarząd kościelny z ks. Janem Bujarą wystąpił z wnioskiem do zarządu gminy Wełnowiec i huty Hohenlohe o subwencję. W odpowiedzi gmina udzieliła pożyczki, a huta Hohenlohe przyznała wsparcie w postaci rzeczowej, tj. nieodpłatnie przekazała materiały budowlane[2]. Latem 1930 roku rozpoczęła się przebudowa tymczasowej świątyni według projektu profesora Buchkremera z Akwizgranu. W dniu 21 grudnia tego samego roku gruntownie przebudowana świątynia została poświęcona przez wikariusza generalnego diecezji katowickiej księdza infułata Wilhelma Kasperlika[3]. Wiosną 1931 roku powstały dwa boczne ołtarze. W dniu 4 października 1970 roku świątynia została konsekrowana przez księdza biskupa Czesława Domina. W 2002 roku dokonano przebudowy prezbiterium oraz powstało nowe tabernakulum – obydwa elementy zostały zaprojektowane przez Zygmunta Bachmańskiego[4].
Wyposażenie świątyni
[edytuj | edytuj kod]W świątyni został umieszczony odnowiony obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem pochodzący z ołtarza starej świątyni w Michałkowicach. Został namalowany prawdopodobnie w XVII wieku. Pierwsza renowacja obrazu została przeprowadzona przez malarza Kowalskiego z Katowic[5]. Obraz został wykonany techniką olejną na płótnie grubo tkanym[3]. Następnie został po raz pierwszy poddany gruntownej konserwacji w 1963 roku i w dniu 23 czerwca 2001 roku został do niej oddany po raz drugi do pracowni magistra Jana Gałuszki – konserwatora dzieł sztuki z Pszczyny. W czasie drugiej konserwacji okazało się, że pod dotychczasowym malowidłem obrazu jest umieszczona jego starsza wersja[2]. Za zgodą władz kościelnych postanowiono przywrócić pierwotną wersję obrazu która obecnie jest umieszczona w ołtarzu głównym[3].
W 1931 roku zostały zamontowane dwa boczne ołtarze: Serca Jezusowego oraz świętej Barbary. Pierwszy został ufundowany przez dyrektora Kirschnioka, z kolei drugi został podarowany przez urzędników i robotników kopalni Hohenlohe[3]. Organy kościelne powstały w 1920 roku w świdnickiej firmie Schlag & Söhne. Mają one 8 głosów i zostały one prawdopodobnie przeniesione z innego, mniejszego kościoła. W 1999 roku organy te zostały wyremontowane przez organmistrza Olgierda Nowakowskiego z Zabrza[4]. Kościół pierwotnie posiadał trzy dzwony z 1932 roku, poświęcone przez księdza biskupa Juliusza Bieńka, z których zachował się tylko jeden. Obecnie w kościele wisi siedem dzwonów odlanych w różnych latach. Trzy mniejsze to wyremontowane i zawieszone w 2020 roku sygnaturki, odnalezione podczas porządków[6]. W 2004 roku zostały one wyposażone w nowoczesny napęd, sterowany zegarem[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Według innego źródła – Grzegorek, Tabaczyński, 2014, s. 107 – poświęcenia dokonał proboszcz załęskiej parafii – ks. Józef Kubis.
- ↑ a b Grzegorek i Tabaczyński 2014 ↓, s. 107.
- ↑ a b c d Parafia... 2017 ↓, s. 17.
- ↑ a b Grzegorek i Tabaczyński 2014 ↓, s. 108.
- ↑ Grzegorek i Tabaczyński 2014 ↓, s. 106.
- ↑ ..::Parafia NMP Wspomożenia Wiernych w Katowicach-Wełnowcu::.. [online], www.nmpwelnowiec.katowice.opoka.org.pl [dostęp 2023-04-02].
- ↑ Grzegorek i Tabaczyński 2014 ↓, s. 109.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Grzegorek, Piotr Tabaczyński, Parafie i kościoły Katowic, Katowice: Wydawnictwo Prasa i Książka, 2014, ISBN 978-83-63780-06-7.
- Parafia NMP Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu, „Górnoślązak” (8 (27)), Katowice: Związek Górnośląski, 2017, s. 17, ISSN 2391-5331 (pol.).
