Przejdź do zawartości

Juozas Tūbelis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juozas Tūbelis
Ilustracja
W październiku 1929
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1882
Ilgalaukis k. Rakiszek

Data i miejsce śmierci

30 września 1939
Kowno

minister rolnictwa
Okres

od 11 listopada 1918
do 12 marca 1919

Przynależność polityczna

Partia Postępu Narodowego

Poprzednik

powołanie funkcji

Następca

Povilas Matulionis

minister edukacji
Okres

od 12 kwietnia 1919
do 19 czerwca 1920

Przynależność polityczna

Partia Postępu Narodowego

Poprzednik

Jonas Yčas

Następca

Kazys Bizauskas

minister finansów
Okres

od 3 maja 1927
do 24 marca 1938

Przynależność polityczna

Związek Litewskich Narodowców

Poprzednik

Petras Karvelis

Następca

Julius Indrišiūnas

premier Litwy
Okres

od 23 września 1929
do 24 marca 1938

Przynależność polityczna

Związek Litewskich Narodowców

Poprzednik

Augustinas Voldemaras

Następca

Vladas Mironas

minister rolnictwa
Okres

od 24 marca 1938
do 5 grudnia 1938

Przynależność polityczna

Związek Litewskich Narodowców

Poprzednik

Stasys Putvinskis

Następca

Juozas Skaisgiris

Juozas Tūbelis (ur. 9 kwietnia 1882 w Ilgalaukis k. Rakiszek, zm. 30 września 1939 w Kownie) - litewski polityk dwudziestolecia międzywojennego, wieloletni premier i lider partii tautininków, szwagier prezydenta Smetony.

W 1908 roku ukończył agronomię na uniwersytecie w Rydze, po czym pracował jako nauczyciel. W 1915 roku wcielono go do rosyjskiej armii, w 1918 roku powrócił na Litwę, gdzie został członkiem Taryby - odpowiadał za politykę edukacyjną.

11 listopada 1918 roku został mianowany ministrem rolnictwa, a od marca 1919 do czerwca 1920 roku stał na czele resortu oświaty. Powrócił do władzy po wojskowym przewrocie z 17 grudnia 1926 roku, zostając w maju 1927 roku ministrem finansów (będzie nim do marca 1938 roku).

23 września 1929 roku prezydent Smetona powołał go na premiera Litwy, którym pozostał do marca 1938 roku, sprawując ten urząd najdłużej w historii niezależnego państwa litewskiego. Od marca do grudnia 1938 roku kierował ministerstwem rolnictwa, po czym przeniesiono go na stanowisko dyrektora Narodowego Banku Litwy, które piastował do września 1939 roku.

Oprócz polityki zaangażowany w działalność społeczną i gospodarczą: przyczynił się do powstania licznych przedsiębiorstw na Litwie, m.in. Lietukis (1923), Maistas (1925), Lietuvos cukrus, Parama i Pienocentras (1926).

Został odznaczony m.in. estońskim Orderem Krzyża Orła I klasy (1932).