Przejdź do zawartości

Irena Degutienė

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Degutienė
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1949
Szawle

Minister pracy i opieki socjalnej Litwy
Okres

od 10 grudnia 1996
do 9 listopada 2000

Przynależność polityczna

TS

Poprzednik

Mindaugas Mikaila

Następca

Vilija Blinkevičiūtė

Premier Litwy (p.o.)
Okres

od 4 maja 1999
do 18 maja 1999

Przynależność polityczna

TS

Poprzednik

Gediminas Vagnorius

Następca

Rolandas Paksas

Premier Litwy (p.o.)
Okres

od 27 października 1999
do 3 listopada 1999

Przynależność polityczna

TS

Poprzednik

Rolandas Paksas

Następca

Andrius Kubilius

Przewodniczący Sejmu
Okres

od 17 września 2009
do 16 listopada 2012

Przynależność polityczna

TS

Poprzednik

Arūnas Valinskas

Następca

Vydas Gedvilas

Irena Degutienė (ur. 1 czerwca 1949 w Szawlach) – litewska polityk, lekarka, minister pracy i opieki socjalnej w latach 1996–2000, w 1999 dwukrotnie pełniąca obowiązki premiera, przewodnicząca Sejmu w latach 2009–2012.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1974 ukończyła studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Wileńskiego.

W latach 1974–1976 pracowała jako lekarz terapeuta w kombinacie bawełnianym w Olicie. Od 1976 zatrudniona w Wileńskim Szpitalu Klinicznym Czerwonego Krzyża na stanowiskach: anestezjologa, kierownika oddziału gastroenterologii, zastępcy lekarza naczelnego i lekarza naczelnego. W latach 1994–1996 pełniła funkcję sekretarza Ministerstwa Zdrowia.

W 1994 dołączyła do Związku Ojczyzny, objęła funkcję wiceprzewodniczącej partii. W 1996, 2000 i 2004 była wybierana do Sejmu kolejnych kadencji. Zasiadła we frakcji Związku Ojczyzny, od 2005 była jej przewodniczącą.

10 grudnia 1996 otrzymała nominację na stanowisko ministra pracy i opieki socjalnej w rządzie Gediminasa Vagnoriusa. Urząd sprawowała do 9 listopada 2000. Od 4 do 18 maja (po rezygnacji Gediminasa Vagnoriusa), a następnie od 27 października do 3 listopada 1999 (po rezygnacji Rolandasa Paksasa) pełniła obowiązki premiera.

W wyborach parlamentarnych w 2008 po raz czwarty uzyskała mandat poselski z okręgu jednomandatowego[1]. 20 listopada 2008 objęła funkcję pierwszego wiceprzewodniczącego Sejmu. W wyniku odwołania 15 września 2009 przewodniczącego Sejmu Arūnasa Valinskasa przejęła wykonywanie jego obowiązków[2]. Dwa dni później została wybrana na przewodniczącą parlamentu jako pierwsza kobieta w historii Litwy[3]. W wyborach parlamentarnych w 2012 ponownie została wybrana do parlamentu z okręgu jednomandatowego[4]. W nowej kadencji wybrana na wiceprzewodniczącą Sejmu. W 2016 utrzymała mandat poselski na kolejną kadencję[5]. Pozostała na stanowisku wiceprzewodniczącej Sejmu. W 2020 nie ubiegała się o ponowny wybór na posłankę.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2008. [dostęp 2022-04-07]. (lit.).
  2. Przewodniczący Sejmu Valinskas zdymisjonowany. znadwilii.lt, 15 września 2009. [dostęp 2010-06-27].
  3. Przewodniczącą Sejmu została Irena Degutienė. znadwilii.lt, 17 września 2009. [dostęp 2010-06-27].
  4. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2012. [dostęp 2022-04-07]. (lit.).
  5. Główna Komisja Wyborcza – Wybory 2016. [dostęp 2022-04-07]. (lit.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]