Jan Frydrychowski

Jan Frydrychowski
Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	1569
Data śmierci	18 grudnia 1625
	Sekretarz Zygmunta III Wazy
Okres sprawowania	1621-1625
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1602

Jan Frydrychowski herbu Kornicz (ur. 1569, zm. 18 grudnia 1625) – duchowny katolicki, pochodzenia szlacheckiego, administrator żup wielickich, sekretarz królewski Zygmunta III Wazy.

Życiorys

Syn Piotra z Frydrychowic i Barbary Skidzińskiej, herbu Kietlicz. Karierę rozpoczynał jako sekretarz królewski. Od 1601 kanonik krakowski. Jego instalacja odbyła się w kapitule krakowskiej 25 kwietnia 1601 (clerici primae tonsurae). Jako kanonik katedralny krakowski objął fundi Marchocice, po biskupie sufraganie Pawle Dembskim, z prowizji kardynała Bernarda Maciejowskiego^[1]. Ustąpił z niej przed 1611^[2]. Później miał prebendę Bossutów (dzis. Bosutów) i prestymonium Garlicę (dzis. Garlica Duchowna) w 1608. Posiadał także kanonię sandomierską.

Święcenia kapłańskie otrzymał zapewne dopiero w 1601. Był zaufanym współpracownikiem kardynała Maciejowskiego, w którego kancelarii pełnił funkcję skarbnika^[3], od niego otrzymał w dożywocie wieś Posądza (1602). Po jego śmierci w 1608 został jednym z egzekutorów testamentu kardynała^[4]. Współdziałał z jego następcą na stolcu biskupim Piotrem Tylickim. W 1614 dokonał rewizji przywilejów lokacyjnych Tylicza należącego do dóbr biskupów krakowskich. W 1615 wchodził w skład komisji lustrującej wzgórze katedralne^[5]. Także kolejny biskup krakowski Marcin Szyszkowski darzył go względami, m.in. darowując dziesięciny w województwie sandomierskim. W 1624 w porozumieniu z Jakubem Zadzikiem jako biskupem chełmińskim, pośredniczył przy wypłacie kapitule krakowskiej legatów jego poprzednika Jana Kuczborskiego^[6]. Ostatnią jego kurią kanonicką był dom Ciołka w Krakowie.

W 1608 wraz z rodzeństwem, Janem i Zofią z d. Frydrychowską, procesował się z rodziną Komorowskich o dobra w ziemi oświęcimskiej. Jako sekretarz królewski poświadczony w źródłach w latach 1614-1621 (pełnił tę funkcję już znacznie wcześniej). Do 1620 był królewskim administratorem żup wielickich. Stawił poczet na popis pospolitego ruszenia księstwa oświęcimskiego i zatorskiego pod Lwowem w październiku 1621 roku^[7].

Zmarł 18 grudnia 1625, pochowany został w kaplicy Maciejowskich katedry na Wawelu, gdzie umieszczono jego epitafium^[8].

Przypisy

↑ B. Kumor, Dzieje diecezji krakowskiej do roku 1795, t. 2, Kraków 1999, s. 330.
↑ T. Glemma, Źródła do dziejów kościelnych Pomorza w krakowskich archiwach diecezjalnych, [w:] Księga pamiątkowa 75-lecia Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Toruń 1952, s. 70.
↑ A. Dicianówna, Kardynał Bernard Maciejowski jako opiekun uczonych i literatów, w: Collectanea Theologica No 15/3 (1934), s. 325-326.
↑ J. Korytkowski, Arcybiskupi gnieźnieńscy prymasowie i metropolici polscy, t. 3, Poznań 1889, s. 588.
↑ R. Skowron, Kalendarium dziejów Wawelu do roku 1905, Kraków 1990, s. 118.
↑ T. Glemma, Źródła do dziejów kościelnych Pomorza w krakowskich archiwach diecezjalnych, [w:] Księga pamiątkowa 75-lecia Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Toruń 1952, s. 76.
↑ Jacek Pielas, Rejestr pospolitego ruszenia księstw oświęcimskiego i zatorskiego z 18 października 1621 roku, w: Res Historica, No 42 (2016), s. 370.
↑ M. Rożek, Katedra wawelska w XVII wieku, Kraków 1980, s. 267.

Bibliografia

T. Glemma, Frydrychowski Jan, [w:] Polski słownik biograficzny, t. 7, Kraków 1948-1958, s. 175.

[1] B. Kumor, Dzieje diecezji krakowskiej do roku 1795, t. 2, Kraków 1999, s. 330.

[2] T. Glemma, Źródła do dziejów kościelnych Pomorza w krakowskich archiwach diecezjalnych, [w:] Księga pamiątkowa 75-lecia Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Toruń 1952, s. 70.

[3] A. Dicianówna, Kardynał Bernard Maciejowski jako opiekun uczonych i literatów, w: Collectanea Theologica No 15/3 (1934), s. 325-326.

[4] J. Korytkowski, Arcybiskupi gnieźnieńscy prymasowie i metropolici polscy, t. 3, Poznań 1889, s. 588.

[5] R. Skowron, Kalendarium dziejów Wawelu do roku 1905, Kraków 1990, s. 118.

[6] T. Glemma, Źródła do dziejów kościelnych Pomorza w krakowskich archiwach diecezjalnych, [w:] Księga pamiątkowa 75-lecia Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Toruń 1952, s. 76.

[7] Jacek Pielas, Rejestr pospolitego ruszenia księstw oświęcimskiego i zatorskiego z 18 października 1621 roku, w: Res Historica, No 42 (2016), s. 370.

[8] M. Rożek, Katedra wawelska w XVII wieku, Kraków 1980, s. 267.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]