Przejdź do zawartości

Heinz Holliger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heinz Holliger
Ilustracja
Imię i nazwisko

Heinz Robert Holliger

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1939
Langenthal

Pochodzenie

szwajcarskie

Instrumenty

obój

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

oboista, dyrygent, kompozytor, pedagog

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” za Naukę i Sztukę

Heinz Robert Holliger (ur. 21 maja 1939 w Langenthal, Szwajcaria) – szwajcarski oboista, dyrygent, kompozytor i pedagog.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się w konserwatorium w Bernie u S. Verresa i Bazylei. Jest jednym z najwybitniejszych współczesnych oboistów, stosuje w praktyce wykonawczej nietypowe techniki gry, np. bez stroika, frullato i oddech permanentny (cyrkulacyjny).

Ma w dorobku ogromną ilość nagrań, np. wszystkich utworów obojowych Schumanna, koncert Marcella, wiele utworów Bacha, Vivaldiego i innych kompozytorów barokowych, a także współczesnego mu Brittena i Lutosławskiego (Koncert podwójny napisany na zamówienia Paula Sachera). Jego wykonanie koncertów op. 9 Albinoniego (dokonane dla Philips Records) przez wiele lat było jedyną dostępną na rynku interpretacją tych utworów i mimo wielu nowych nagrań jest nadal uznawane w niektórych kręgach za wzorcowe (warto jednak wiedzieć, że nie są to wykonania bazujące na znajomości historycznego stylu i technik wykonawczych, a wykonawca gra na oboju współczesnym, nie barokowym).

Karierę zaczął od I nagrody na konkursie w Genewie w 1959 roku i na konkursie ARD w Monachium w 1960 roku. Jest też laureatem m.in. nagród: Fundacji Muzycznej Léonie Sonning (1987), Ernst von Siemens Musikpreis (1991), nagrody księcia Monako za utwór (S)irato (1994), Grammy w kategorii „Producer of the Year, Classical” (2002) i Preis der deutschen Schallplattenkritik (2004). W 2018 roku został odznaczony orderem Pour le Mérite[1].

Wybrane utwory

[edytuj | edytuj kod]
  • Sequenzen über Johannes I,32 (1962) na harfę
  • Siebengesang (1967) koncert na obój, orkiestrę, 4 soprany, 3 alty i głośniki
  • Atembogen (1975) koncert na orkiestrę
  • Streichquartett (1973) kwintet smyczkowy
  • Scardanelli-Zyklus (1975-91) na flet solo, małą orkiestrę, taśmę i chór mieszany
  • Come and Go / Va et vient / Kommen und Gehen (1976/77) opera (libretto – Samuel Beckett)
  • Not I (1978-1980) monodramat na sopran i taśmę
  • Lieder ohne Worte (1982-1994) dwa zestawy utworów na skrzypce i fortepian
  • What Where (1988) opera kameralna
  • Alb-Chehr (1991) dla lektora, śpiewaków i zespołu kameralnego
  • Konzert (Hommage à Louis Soutter) (1993-95) na skrzypce i orkiestrę
  • Schneewittchen (1997/98) – opera

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Heinz Holliger. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-02-03]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Teresa Chylińska, Stanisław Haraschin, Bogusław Schäffer: Przewodnik koncertowy. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1980. ISBN 83-224-0132-9.