Giuseppe Archinto
Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia |
7 maja 1651 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 kwietnia 1712 |
Miejsce pochówku | |
Arcybiskup Mediolanu | |
Okres sprawowania |
1699–1712 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Sakra biskupia |
31 marca 1686 |
Kreacja kardynalska |
14 listopada 1699 |
Kościół tytularny |
Santa Prisca |
Data konsekracji |
31 marca 1686 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||
|
Giuseppe Archinto (ur. 7 maja 1651 w Mediolanie, zm. 9 kwietnia 1712 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 7 maja 1651 roku w Mediolanie, jako syn Carla Archinto i Cateriny Arese[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Był protonotariuszem apostolskim i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 18 marca 1686 roku został tytularnym arcybiskupem Tesalonik, a trzynaście dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1686–1689 był nuncjuszem w Toskanii, a w okresie 1689–1695 – w Wenecji[2]. W 1696 roku został nuncjuszem w Hiszpanii, gdzie wdał się w intrygi polityczne pomiędzy Habsburgami a Burbonami, będące prologiem do wojny o sukcesję hiszpańską[1]. Dzięki wytycznym od papieża zdołał utrzymać zaufanie Karola II, zachowując jednocześnie wpływy w rodzie Burbonów[1]. 18 maja 1699 roku został arcybiskupem Mediolanu[2]. 14 listopada został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Prisca[2]. W 1706 roku Księstwo Mediolanu został podbite przez wojska cesarskie pod dowództwem Eugeniusza Sabaudzkiego, a Archinto został zmuszony do współpracy z nimi[1]. Kardynał zmarł 9 kwietnia 1712 roku w Mediolanie[1].