Gliceriusz Landriani
Gliceriusz Landriani (ur. 1 marca 1588 w Mediolanie, zm. 15 lutego 1618 w Rzymie) – włoski zakonnik, pijar, Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1588 w Mediolanie w zamożnej włoskiej rodzinie. Jego rodzicami byli Anna Visconti i Horacy Landriani. Ze strony matki był spokrewniony ze św. Karolem Boromeuszem. Ze strony ojca był potomkiem św. Gliceriusza z Mediolanu. Jego brat, Fabrycjusz Landriani był arcybiskupem Pawii[1].
Gliceriusz studiował filozofię, prawo i teologię na Uniwersytecie Bolońskim oraz w Rzymie w kolegium dominikanów przy kościele Santa Maria sopra Minerva[1]. W wieku dziewiętnastu lat dołączył do pobożnego kręgu portugalskiego księdza Franciszka Méndeza, ucznia św. Jana z Ávila. Następnie za wskazaniem papieża Pawła V znalazł się pod kierownictwem duchowym o. Dominika Ruzzoli, karmelity bosego, który go pokierował do Szkół Pobożnych. W 1612 wstąpił do powstającego Zakonu Szkół Pobożnych. W zakonie należał do pierwszych współpracowników św. Józefa Kalasancjusza – założyciela pijarów[1]. Ten cenił go jako nauczyciela i katechetę, bo uczył nie tylko pisania, czytania i liczenia, ale również modlitwy. Mimo swojego pochodzenia wyróżniał się umiłowaniem zakonnego ubóstwa[2].
W 1618 Gliceriusz otrzymał zgodę papieża na złożenie wcześniejszych ślubów wieczystych in articulo mortis – w obliczu śmierci. Były to pierwsze złożone śluby w historii zakonu (sam Józef Kalasancjusz złożył je dopiero miesiąc później)[3]. Gliceriusz Landriani zmarł w opinii świętości w nowicjacie pijarskim Santa Maria in Via w dniu złożenia ślubów[1], 15 lutego 1618 w Rzymie. Jego ciało spoczywa w kościele pw. św. Pantaleona w Rzymie[4].
Proces beatyfikacyjny
[edytuj | edytuj kod]Św. Józef Kalasancjusz rozpoczął jego proces beatyfikacyjny, podczas którego wystąpił jako świadek. Nakazał umieścić jego serce w relikwiarzu i przez długi czas przechowywał je w swoim własnym pokoju, a obecnie znajduje się w Domu Generalnym pijarów. Proces został przerwany w wyniku ogólnych rozporządzeń wydanych przez papieża Urbana VIII. Wznowiony pod koniec XIX w., a w 1931 papież Pius XI wydał dekeret o heroiczności cnót Gliceriusza Landrianiego. W maju 2023 w Domu św. Pantaleona w Rzymie oficjalnie na nowo zainicjowano proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny czcig. Gliceriusza. Postulatorem Generalnym jest o. Ángel Ayala Guijarro[5].
Dzień obchodów
[edytuj | edytuj kod]Czcigodny Gliceriusz Landriani jest w Zakonie Pijarów patronem Ruchu Calasanz (pijarskiej propozycji formacji dla dzieci i młodzieży[6]). 31 maja (dzień przyłączenia się do Szkół Pobożnych w 1612 oraz dzień ogłoszenia heroiczności jego cnót w 1931) jest Dniem Ruchu Calasanz[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Marcelo Benítez, Serce w locie. Powołanie Gliceriusza [online], Ediciones Calasancias, 18 lipca 2023 [dostęp 2023-07-26] (pol.).
- ↑ Leonardo de Marco, Gliceriusz Landriani. Szalona świętość, Kraków: wydawnictwo eSPe, 2008.
- ↑ Czcigodny Gliceriusz Landriani [online], pijarzy.pl [dostęp 2023-07-26] (pol.).
- ↑ Leonardo de Marco, Gliceriusz Landriani. Szalona świętość, wydawnictwo eSPe, 2008, s. 193.
- ↑ Wznowienie procesu beatyfikacjnego – Polska Prowincja Zakonu Pijarów [online], pijarzy.pl [dostęp 2023-07-26] (pol.).
- ↑ Ruch Calasanz [online], ruchcalasanz.pijarzy.pl [dostęp 2023-07-26].
- ↑ 31 maja – dzień patrona RC – Ruch Calasanz [online], ruchcalasanz.pijarzy.pl [dostęp 2023-07-26] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Benítez M., Serce w locie. Powołanie Gliceriusza, Publicaciones ICCE (Instituto Calasanz de Ciencias de la Educación) Conde de Vilches, Madrid, ISBN 978-84-7278-636-3.
- Oficjalna strona poświęcona czcig. Gliceriuszowi www.landriani.org [dostęp 2023-07-26]
- Oficjalna strona Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów [dostęp 2023-07-26]