Przejdź do zawartości

Dominique Strauss-Kahn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dominique Strauss-Kahn
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1949
Neuilly-sur-Seine

Dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego
Okres

od 1 listopada 2007
do 18 maja 2011

Poprzednik

Rodrigo Rato

Następca

John Lipsky (p.o.)[1]

podpis
Dominique Strauss-Kahn (2007)

Dominique Strauss-Kahn, zwany DSK (wym. [dɔmiˈnik ˈstʁos ˈkan]; ur. 25 kwietnia 1949 w Neuilly-sur-Seine) – francuski polityk, minister we francuskich rządach, w latach 2007–2011 dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie aszkenazyjskich Żydów. Dzieciństwo spędził w Maroku, skąd wyjechał po trzęsieniu ziemi w Agadirze. Studiował w HEC Paris i w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Uzyskał licencjat z prawa publicznego, doktorat z ekonomii oraz agrégation w tej ostatniej dziedzinie. Był wykładowcą ekonomii m.in. na Université Nancy-II II (1977–1980) oraz w Krajowej Szkole Administracji. Zajął się też prowadzeniem wykładów z makroekonomii w paryskim Instytucie Nauk Politycznych.

Działalność publiczna

[edytuj | edytuj kod]

Początkowo działał w Związku Studentów Komunistycznych (UEC)[2]. Zaangażował się następnie w działalność Partii Socjalistycznej. W latach 1986–1991, w 1999, a także w latach 2001–2007 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego z departamentu Val-d’Oise. Od 1998 do 2001 zasiadał w radzie regionu Île-de-France. W okresie 1995–1997 pełnił funkcję mera podparyskiego miasteczka Sarcelles, później do 2007 był wiceburmistrzem tej miejscowości.

Trzykrotnie zajmował stanowiska rządowe. Od 17 maja 1991 do 2 kwietnia 1992 był ministrem delegowanym ds. przemysłu i handlu zagranicznego w rządzie Édith Cresson, następnie do 29 marca 1993 ministrem przemysłu i handlu zagranicznego w gabinecie, którym kierował Pierre Bérégovoy. Po raz trzeci wszedł w skład rządu 4 czerwca 1997, kiedy to w gabinecie Lionela Jospina został ministrem gospodarki, finansów i przemysłu. Urząd ten sprawował do 2 listopada 1999, przygotowując w tym czasie Francję do przyjęcia wspólnej unijnej waluty euro. Odszedł po oskarżeniach o przyjęcie korzyści majątkowej za projekt programu ubezpieczeń zdrowotnych dla studentów[3]. W 2001 został uniewinniony od tych zarzutów przez francuski sąd[4].

28 września 2007 został nominowany na dyrektora zarządzającego Międzynarodowego Funduszu Walutowego, na którym to stanowisku zastąpił Rodriga Rato. Funkcję tę uzyskał przy osobistych staraniach francuskiego prezydenta i lidera centroprawicowej UMP, Nicolasa Sarkozy’ego. Wywołało to medialne komentarze, w których sugerowano próbę pozbycia się potencjalnego konkurenta w kolejnych wyborach prezydenckich[5].

14 maja 2011 został zatrzymany w Nowym Jorku na pokładzie samolotu linii Air France i następnie tymczasowo aresztowany w związku z zarzutem napaści seksualnej na pokojówkę[6]. 18 maja 2011 Dominique Strauss-Kahn, nieprzyznający się do popełnienia tego czynu, złożył rezygnację z pełnienia obowiązków dyrektora MFW[1][7]. Wkrótce zezwolono mu na tzw. areszt domowy, który uchylono 1 lipca 2011[8]. Ostatecznie zarzuty wobec byłego już ministra w tej sprawie zostały wycofane (prokuratorzy uznali zeznania pokojówki za niewiarygodne w zakresie zmuszenia do stosunku seksualnego). Dominique Strauss-Kahn został w tym samym czasie oskarżony przez francuską dziennikarkę Tristane Banon o usiłowanie zgwałcenia w 2003[9]. Przedstawione zarzuty uniemożliwiły mu w praktyce start w wyborach prezydenckich w 2012, w których miał zamiar wziąć udział[10]. Na motywach tej historii nakręcony został film Welcome to New York (2014) z Gérardem Depardieu w głównej roli.

We wrześniu 2013 podano informację o planowanym nabyciu przez polityka udziałów w przedsiębiorstwie Anatevka, notowanej na giełdzie w Paryżu luksemburskiej firmie z branży finansowej[11]. Spółka ta zmieniła następnie nazwę na LSK.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Inflation et partage des surplus. Le cas des ménages (z André Babeau i André Massonem), Editions Cujas 1975
  • Économie de la famille et accumulation patrimoniale, Editions Cujas 1977
  • La Richesse des Français- Epargne, Plus-value/Héritage (z André Babeau), PUF 1977
  • Pierre Bérégovoy: une volonté de réforme au service de l'économie 1984–1993 (z Christianem Sautterem), Cheff 2000
  • La flamme et la cendre, Grasset 2002
  • Oui, lettre ouverte aux enfants d'Europe, Grasset et Fasquelle 2004
  • Pour l'égalité réelle. Éléments pour un réformisme radical, Fondation Jean-Jaurès 2004
  • DVD pour le Oui à la constitution, 2005
  • 365 jours, journal contre le renoncement, Grasset 2006

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Mąż Anne Sinclair, francuskiej dziennikarki radiowej i telewizyjnej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b IMF Managing Director Dominique Strauss-Kahn Resigns. imf.org, 18 maja 2011. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  2. Le PS donne au monde un grand argentier. liberation.fr, 29 września 2007. [dostęp 2022-08-15]. (fr.).
  3. Domniemanie winy. „Rzeczpospolita”, 5 listopada 1999. [dostęp 2022-08-15].
  4. Jon Henley: Forgery acquittal sets up French Socialist star for top post. theguardian.com, 8 listopada 2001. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  5. France's Sarkozy wants Strauss-Kahn as IMF head. reuters.com, 7 lipca 2007. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  6. I.M.F. Chief, Apprehended at Airport, Is Accused of Sexual Attack. nytimes.com, 14 maja 2011. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  7. Strauss-Kahn zrezygnował z kierowania MFW. dziennik.pl, 19 maja 2011. [dostęp 2022-08-15].
  8. USA: Strauss-Kahn zwolniony z aresztu domowego. gazeta.pl, 1 lipca 2011. [dostęp 2022-08-15].
  9. Zarzuty wobec Strauss-Kahna będą oddalone. rp.pl, 23 sierpnia 2011. [dostęp 2022-08-15].
  10. Moja wina, moja bardzo dziwna wina. „Angora”. Nr 40, 2 października 2011. 
  11. Fabio Benedetti-Valentini: Strauss-Kahn Puts N.Y. Case Behind to Chair Paris-Traded Bank. bloomberg.com, 25 września 2013. [dostęp 2022-08-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]