Długobór

Długobór

wieś
Kościół pw. Narodzenia NMP i św. Jana Ewangelisty
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	braniewski
Gmina	Płoskinia
Liczba ludności (2022)	197
Strefa numeracyjna	55
Kod pocztowy	14-526
Tablice rejestracyjne	NBR
SIMC	0155330
Położenie na mapie Polski Długobór
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Długobór
Położenie na mapie powiatu braniewskiego Długobór
Położenie na mapie gminy Płoskinia Długobór
54°13′16″N 19°59′14″E

Długobór (niem. Langewalde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Płoskinia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Wieś znajduje się w historycznym regionie Warmia.

Historia

Wieś wymieniana w dokumentach już w latach 1314 i 1315 r., lokowana 3 października 1318 r. przez kapitułę warmińską. Później wielokrotnie zniszczona w czasie wojen polsko-krzyżackich. Kościół wybudowano już w XIV w. W 1660 wieś obejmowała 60 włók. W 1783 r. we wsi odnotowano 32 domy i młyn. W 1818 r. we wsi mieszkało 361 osób.

W XIX w. założono cmentarz wiejski, a w 1930 - drugi. W 1939 r. było tu 588 mieszkańców. Po 1945 r. Długobór był wsią sołecką ze szkoła. W 1959 r. zlikwidowano gromadę Pakosze a wieś Długobór włączono do gromady Płoskinia. W wykazie z 1973 r. wieś i tutejszy PGR należały administracyjnie do gromady Płoskinia, poczta Pakosze i powiat braniewski. W tym okresie we wsi był punkt felczerski. W 1999 r. we wsi mieszkało 221 osób.

W 2006 radnym gminy Płoskinia został proboszcz Długobora, werbista o. Tadeusz Burzyca. Zrezygnował z mandatu po dwóch tygodniach, ze względu na negatywne stanowisko Prowincjała Zakonu Werbistów w Pieniężnie o. Ireneusza Piskorka i Rady Prowincjalnej.

Zabytki

• Do zabytków wsi należy kościół pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Ewangelisty. Pierwszy kościół wybudowano już w XIV w., po zniszczeniach odbudowany w 1581 r. i konsekrowany przez biskupa warmińskiego Marcina Kromera. W XVI w. dobudowano wieże od strony zachodniej. Odbudowany w 1689 r. po zniszczeniach dokonanych przez wojska szwedzkie. W 1725 r. odnowiono zachodnią część budowli wraz z wieżą. Sama wieża remontowana była jeszcze w 1880 roku. W czasie II wojny światowej kościół został uszkodzony. Gruntowny remont kościoła przeprowadzono w latach 1946-1947, a w 1951 wyremontowano wieżę.

Kościół gotycki, murowany z cegły, orientowany, salowy, wybudowany na rzucie wydłużonego prostokąta. Kwadratowa wieża od zachodniej strony, zakrystia i skarbczyk od strony północnej, kruchta od strony południowej. We wschodniej części, pod kościołem znajduje się krypta. Wnętrze z niska pozorna kolebką z 1725 r. Wystrój wnętrza mieszany: gotycki, późnorenesansowy i barokowy. Ołtarze boczne klasycystyczne z ok. 1800 r., wykonane w warsztacie Chrystiana Beniamina Schultza z Lidzbarka Warmińskiego.

• W murze kościoła znajduje się kapliczka, w której jeszcze do niedawna były umieszczone nazwiska zaginionych podczas pierwszej wojny światowej.

Zobacz też: Długobórz Drugi, Długobórz Pierwszy

Bibliografia

• JanJ. Chłosta JanJ., Słownik Warmii (historyczno-geograficzny), Olsztyn: Wyd. Littera, 2002, ISBN 83-914158-5-6, OCLC 830456403 . Brak numerów stron w książce
• Braniewo. Z dziejów miasta i powiatu. Pojezierze, Olsztyn, 1973, 424 str.
• MieczysławM. Wieliczko MieczysławM., JaninaJ. Bosko JaninaJ., BronisławB. Magdziarz BronisławB., Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, tom I. Święta Warmia, Olsztyn: Kuria Metropolitalna Archidiecezji Warmińskiej, 1999, ISBN 83-86926-07-4, OCLC 831022259 . Brak numerów stron w książce