Przejdź do zawartości

Costache Caragiale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Costache Caragiale
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 marca 1815
Bukareszt

Data i miejsce śmierci

13 lutego 1877
Bukareszt

Zawód

aktor, dramaturg, dyrektor teatru

Costache Caragiale (ur. 29 marca 1815 w Bukareszcie, zm. 13 lutego 1877 tamże) – rumuński aktor, dramaturg, pierwszy dyrektor Teatru Narodowego w Bukareszcie, który odegrał ważną rolę w rozwoju rumuńskiego teatru.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Caragiale zadebiutował na scenie w 1835 w Bukareszcie. W 1838 zorganizował teatr współczesnego dramatu w Jassach[1]. Przez kolejne 15 lat pracował w teatrach regionalnych, w szczególności w Jassach, Botoszany i Krajowa, gdzie promował sztuki najbardziej utalentowanych dramaturgów tego okresu, w tym Vasile Alecsandri i Constantina Negruzzi. Wrócił do Bukaresztu w 1850. W latach 1852–1855 Caragiale był pierwszym dyrektorem Teatru Narodowego w Bukareszcie. Mianowany został 1 lipca 1852 na trzyletnią kadencję. W tym czasie budowa instytucji nie została zakończona[2].

Umowa z teatrem zobowiązywała go do posiadania 24-osobowej grupy. W pierwszym roku odbywały się dwie premiery w miesiącu, a w następnych latach trzy premiery. W repertuarze znajdowały się: dramaty, komedie, farsy i wodewil. Przed inauguracją teatru Costache Caragiale udał się do Paryża, gdzie zakupił kostiumy i dekoracje[2].

Napisał także kilka komedii, m.in.: „O repetiție moldovenească sau Noi și iar Noi” i „O soaré la mahala sau Amestec de dorințe”[3].

Costache Caragiale jest wujem Iona Luca Caragiale, rumuńskiego dramatopisarza. Jego młodszy brat Iorgu Caragiale był także aktorem i reżyserem teatralnym[4].

Ważniejsze dzieła

[edytuj | edytuj kod]
Costache Caragiale
  • Scrieri a lui Costache Caragiale, 1840[5]
  • Epistolă către Grigore Alexandrescu, 1841[6]
  • Leonil sau Ce produce disprețul, 1841[5]
  • O repetiție moldovenească sau Noi și iar Noi, 1844[3]
  • O soaré la mahala sau Amestecul de dorinți[3]
  • Îngâmfata plăpumăreasă sau Cucoană sunt[5]
  • Doi coțcari sau Feriți-vă de răi ca de foc[6]
  • Învierea morților[6]
  • Urmarea coțcarilor[6]
  • Prologul pentru inaugurarea noului teatru din București, (1852)[5]
  • Teatrul Național în Țara Românească, (1855)[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Costache Caragiale, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-02-15] (ang.).
  2. a b Monica Andrei: Inaugurarea Teatrului cel Mare din Bucureşti. Ziarul Metropolis. [dostęp 2018-02-15]. (rum.).
  3. a b c Pusa Roth: Costache Caragiale. Revista Teatrală Radio. [dostęp 2018-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-04)]. (rum.).
  4. Opera lui Costache Caragiale. Cultural.BZI. [dostęp 2018-02-15]. (rum.).
  5. a b c d e Costache Caragiale (1815-1877). Ro.biography.name. [dostęp 2018-02-15]. (rum.).
  6. a b c d Costache Caragiale. Iasul cultural. [dostęp 2018-02-15]. (rum.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]