Arsenia (Dobronrawowa)
| Anna Dobronrawowa | |
| Ihumenia | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1879 |
| Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 1939 |
| Przełożona monasteru Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej k. Szui | |
| Okres sprawowania |
1915-1929 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1903 |
Arsenia, imię świeckie Anna Gawriłowna Dobronrawowa, imię zakonne wielkiej schimy: Tomasza (ur. 1879 w Szagarskim, zm. 23 stycznia 1939 w Iwanowie) – rosyjska mniszka prawosławna, święta nowomęczennica.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką kapłana prawosławnego. Wykształcenie uzyskała w szkole eparchialnej, po czym w 1903 podjęła pracę jako nauczycielka czytania, pisania i rękodzieła w przytułku dla sierot przy monasterze Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej w okolicach Szui. Następnie wstąpiła do tegoż monasteru, przyjmując przy postrzyżynach mniszych imię Arsenia[1]. Głęboko religijna, wiele czasu poświęcała odmawianiu Modlitwy Jezusowej. Czciła jak świętego zmarłego w 1879 biskupa Ignacego (Brianczaninowa)[1].
W 1915 została przełożoną monasteru Fiodorowskiej Ikony Matki Bożej, w którym przebywało ok. 330 kobiet (mniszek i posłusznic). Po rewolucji październikowej wspólnota miała zostać zlikwidowana, ostatecznie jednak władze pozwoliły mniszkom pozostać w monasterze pod warunkiem równoczesnej pracy w kolektywnym gospodarstwie. Igumenia Arsenia nadal pozostawała przełożoną klasztoru, dzięki porozumieniu z dyrektorem gospodarstwa mniszki podejmowały pracę tylko z jej błogosławieństwa, zaś w dni świąteczne mogły jak dawniej uczestniczyć w nabożeństwach. Taki stan rzeczy utrzymał się do 1929, gdy wspólnota została ostatecznie zlikwidowana[1].
Trzy lata później ihumenia Arsenia została aresztowana pod zarzutem prowadzenia agitacji antyradzieckiej. Nie przyznała się do winy. Została skazana na trzyletnią zsyłkę do Kazachstanu. Początkowo żyła w Ałmaty, następnie zmuszono ją do wyjazdu do Karkalińska. Złożyła tam śluby mnisze wielkiej schimy, przyjmując imię Tomasza[1]. Po zakończeniu odbywania kary osiedliła się we Włodzimierzu. Aresztowana ponownie w 1938, została oskarżona o członkostwo w kontrrewolucyjnej organizacji mnichów i duchownych. W czasie śledztwa nie przyznawała się do winy. Zmarła z głodu w szpitalu więzienia nr 1 w Iwanowie[1].
W 2000 została kanonizowana jako jedna z Soboru Świętych Nowomęczenników i Wyznawców Rosyjskich[1].