Przejdź do zawartości

Arnulf II Młodszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arnulf II Młodszy
Ilustracja
Hrabia Flandrii
Okres

od 28 marca 964
do 30 marca 988

Poprzednik

Arnulf I Wielki

Następca

Baldwin IV Brodaty

Dane biograficzne
Dynastia

flandryjska

Data urodzenia

ok. 960

Data śmierci

30 marca 988

Ojciec

Baldwin III Flandryjski

Matka

Matylda Saska

Żona

Rozalia z Ivrei

Dzieci

Baldwin IV Brodaty

Arnulf II Młodszy (ur. 960 lub 961, zm. 30 marca 988) – hrabia Flandrii, jedyny syn Baldwina III i Matyldy, córki Hermanna Billunga, księcia saskiego.

Hrabią Flandrii został w wieku 3 lub 4 lat, po śmierci swojego dziadka, Arnulfa I. Baldwin III, który wraz z Arnulfem I współrządził Flandrią, zmarł w roku 962. Regencję w okresie małoletności Arnulfa sprawował jego krewniak, Baldwin Balso.

Do czasu aż Arnulf doszedł w 976 r. do lat sprawnych, Flandria utraciła południowe terytoria uzyskane przez Arnulfa I. Część Pikardii przekazano królowi zachodniofrankijskiemu Lotarowi, a Boulogne otrzymał w lenno jeden z kuzynów Arnulfa. Później król Lotar zdobył Ponthieu, które nadał Hugonowi Kapetowi. Niezależność uzyskali również hrabiego Guines.

Ok. 968 r.[1] poślubił Rozalię (ok. 937 - 7 lutego 1003), córkę Berengara II z Ivrei, króla Włoch, oraz Willi, córki Bosona, margrabiego Toskanii. Arnulf i Rozalia mieli razem dwóch synów i córkę:

Arnulf zmarł w 988 r. Jego następcą został jego najstarszy syn Baldwin.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. E. Brandenburg, Die Nachkommen Karls des Großen, Leipzig 1935, s. 8.