Przejdź do zawartości

Andrzej Bogolubski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Bogolubski
Ilustracja
Wielki książę włodzimierski
Okres

od 1155/1157
do 1174

Poprzednik

Jerzy I Dołgoruki

Następca

Jaropełk

Dane biograficzne
Dynastia

Rurykowicze

Data i miejsce urodzenia

ok. 1111
Rostów

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1174
Bogoliubowo

Przyczyna śmierci

Zamordowanie

Miejsce spoczynku

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu

Ojciec

Jerzy I Dołgoruki

Matka

córka Ajepy

Rodzeństwo

Rościsław
Iwan
Gleb
Borys
Michał
Wsiewołod III

Dzieci

Izjasław
Mścisław
Jerzy
Gleb Włodzimierz,
Rościsława

Andrzej I Bogolubski

Andrzej Bogolubski (ros. Андрей Юрьевич Боголюбский), cs. Błagowiernyj kniaź Andriej Bogolubskij[1] (ur. ok. 1111, zm. w czerwcu 1174 w Bogolubowie koło Włodzimierza) – wielki książę włodzimierski. Syn Jerzego Dołgorukiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od śmierci ojca (1157) książę rostowsko-suzdalski. Przeniósł stolicę do Włodzimierza. W 1169 r. opanował Kijów, uzyskując tym samym tytuł wielkiego księcia. Odmiennie od swoich poprzedników, również ojca, nie przeniósł do tego miasta swej stolicy, lecz po złupieniu Kijowa osadzał tam swoich krewnych jako podległych książąt (pierwszym był jego młodszy brat Gleb Jurijewicz). Centrum swego księstwa pozostawił Włodzimierz, który odtąd stał się stolicą wielkiego księstwa. Andrzej zmusił również Nowogród Wielki do uznania swego zwierzchnictwa i narzucił mu zależnych od siebie książąt.

Bogolubski starał się ograniczyć znaczenie polityczne bojarów w swoich księstwach oraz wymuszał bezwzględne posłuszeństwo podległych mu książąt. W połączeniu z charakterem księcia, który znany był ze swego nieopanowania, spowodowało to powstanie w otoczeniu księcia spisku, którego uczestnicy zamordowali[2] Andrzeja Bogolubskiego.

W Bogolubowie wzniósł w końcu lat 50. XII w. kompleks zamkowy z cerkwią Narodzenia Matki Bożej, przy której prawdopodobnie utworzył męski monaster. Tradycja cerkiewna przypisuje mu widzenie Matki Bożej, po którym powstała Bogolubowska Ikona Matki Bożej[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Благоверный князь Андре́й Боголюбский [online], azbyka.ru [dostęp 2021-04-22] (ros.).
  2. Maciej Salamon (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 524, ISBN 83-85719-85-7.
  3. A. Masztafarow, Боголюбский в честь явления Боголюбской иконы Божией Матери (Рождества Богородицы) монастырь (ros.)