Magnuszew

Magnuszew
	miasto w gminie miejsko-wiejskiej
	; Rynek magnuszewski
	Herb
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	kozienicki
Gmina	Magnuszew
Data założenia	początek XII w.
Prawa miejskie	1377–1576, 1776–1870, od 2024
Burmistrz	Wojciech Wachnik
Powierzchnia	9,1778 km²
Populacja (31.12.2022); • liczba ludności; • gęstość	; 970; 105,3 os./km²
Strefa numeracyjna	48
Kod pocztowy	26-910
Tablice rejestracyjne	WKZ
	Położenie na mapie gminy Magnuszew Magnuszew
	Położenie na mapie Polski Magnuszew
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Magnuszew
	Położenie na mapie powiatu kozienickiego Magnuszew
	51°45′43″N 21°22′58″E/51,761944 21,382778
TERC (TERYT)	1407064
SIMC	0628833
	Urząd miejskiul. Saperów 24; 26-910 Magnuszew
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ten artykuł należy dopracować:

od 2024-06 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
od 2024-06 → usunąć/zweryfikować prawdopodobną twórczość własną.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Magnuszew (dawn. Magnuszów) – miasto w Polsce, położone w województwie mazowieckim, w powiecie kozienickim^[4]^[5]. Jest siedzibą miejsko-wiejskiej gminy Magnuszew oraz rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela^[6].

Fizycznogeograficznie położony na południu Równiny Warszawskiej; pod względem historyczno-kulturowym w północnej części ziemi radomskiej, na tzw. Zapiliczu – dawnej prawobrzeżnej części ziemi czerskiej w województwie mazowieckim^[7].

Magnuszew posiadał prawa miejskie w latach 1377–1576 oraz 1776–1870^[8]. Został pozbawiony praw miejskich 13 stycznia 1870 i włączony do gminy Magnuszew w powiecie kozienickim, którą przekształcono w gminę Trzebień^[9]. W latach 1870–1954 siedziba wiejskiej gminy Trzebień, 1954–1972 gromady Magnuszów^[10], a od 1973 nowej gminy Magnuszew^[11]. W latach 1975–1998 należał administracyjnie do województwa radomskiego. 1 stycznia 2024 odzyskał status miasta^[1].

Administracyjnie Magnuszew ma status sołectwa^[12].

Integralne części miasta

Integralne części miasta Magnuszew^[4]^[5]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0628840	Kruszyn	część miasta

Historia

Miejscowość została założona w początkach XII w. przez komesa mazowieckiego Magnusa, który rezydował wówczas w pobliskim Czersku. Od XIII w. Magnuszew znajdował się w posiadaniu możnego rodu Powałów. Osiadła na tych terenach gałąź rodu Powałów z czasem przyjęła nazwisko Magnuszewskich (herbu Ogończyk lub Powała)^[13]^[14]^[15].

W roku 1377 ówczesny dziedzic dóbr magnuszewskich, Świętosław zwany Rzeczywą, uzyskał od księcia mazowieckiego Ziemowita III przywilej, przenosząc wieś z lokacji polskiej i nadając jej magdeburskie prawa miejskie.

Na nadanie osadzie rangi miasta miał wpływ rozwój osadnictwa, handlu i rzemiosła, a także położenie na szlaku handlowym wzdłuż lewego brzegu Wisły (przy tzw. trakcie sandomierskim).

W 1576 wskutek zniszczeń wojennych oraz licznych pożarów drewnianej zabudowy Magnuszew został zdegradowany do rzędu wsi. W późniejszym czasie właścicielami Magnuszewa zostali Potoccy, a po nich potężny ród Zamoyskich. W 1776 Andrzej Hieronim Zamoyski na mocy przywileju nadanego przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przywrócił Magnuszewowi rangę miasta^[16]. Przez następne lata miasto dotykały liczne pożary, powodzie a liczbę mieszkańców dziesiątkowały epidemie cholery i czarnej ospy. Zaludnienie malało, a Magnuszew zubożał i stracił charakter miasta. 1 czerwca 1869 na mocy ukazu cara Aleksandra II miasteczko utraciło prawa miejskie^[17].

Po pierwszej wojnie światowej Magnuszew znalazł się w województwie kieleckim, zostając siedzibą gminy Trzebień (do 1954). W marcu 1941 Niemcy utworzyli we wsi getto dla ludności żydowskiej^[18]. Mieszkało w nim ok. 1200 osób^[18]. We wrześniu 1942 getto zostało zlikwidowane. Jego mieszkańców wywieziono do getta w Kozienicach bądź dalej do Treblinki, a ok. 120 Żydów zamordowano na miejscu^[18]. W sierpniu i wrześniu 1944 roku prowadzone były w okolicach Magnuszewa działania wojenne mające na celu zdobycie i umocnienie przyczółka na lewym brzegu Wisły. W styczniu 1945 ruszyła stąd ofensywa Armii Czerwonej zdobywającej ziemie środkowej Polski (m.in. Warszawę). W wyniku działań wojennych miejscowość została niemal doszczętnie zniszczona.

W wyniku reformy administracyjnej w 1975 Magnuszew znalazł się w województwie radomskim (do 1998) jako siedziba gminy i gromady. 16 października 1977 odsłonięto w miejscowości Pomnik Braterstwa Broni wg projektu Antoniego Ślęzaka^[19].

W 1977 uchwałą Rady Państwa na wniosek Biura Politycznego KC PZPR wieś Magnuszew została odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy za czynny udział w walce z hitlerowskim najeźdźcą i umocnienie władzy ludowej^[20].

1 stycznia 2024 roku Magnuszew i Głowaczów przez projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie nadania statusów miast zyskały po raz trzeci w swojej historii prawa miejskie^[21].

Gospodarka i życie społeczne

Magnuszew leży przy drodze krajowej nr 79 (Warszawa – Sandomierz). Przez miejscowość przebiega także droga wojewódzka nr 736 (Warka – Podłęż). Najbliższa stacja kolejowa położona jest 17,5 km od miasta, w Warce. Brak stałych połączeń samochodowych zbiorowego transportu osób, rejestrowanych przez gminę. Miejscowość jest podłączona do sieci wodno-kanalizacyjnej, bez dostępu do komunalnej sieci gazowej.

Z racji na funkcję podstawowej organizacji administracyjnej w miejscowości znajduje się Urząd Gminy z zespolonymi Urzędem Stanu Cywilnego oraz Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej. W mieście znajduje się Zespół Szkół i Placówek Oświatowych im. J. Zamoyskiego, organizujący nauczanie dzieci i młodzieży na trzech stopniach kształcenia powszechnego: przedszkolnym, podstawowym (z gimnazjum w reorganizacji) i średnim ogólnokształcącym. Miejscowość posiada ośrodek zdrowia i aptekę.

Spośród usług prywatnych, funkcjonują tu sklepy, restauracja typu karczma, sezonowa lodziarnia oraz kilka zakładów rzemieślniczych, funkcjonujących gł. jako rodzinne przedsiębiorstwa. Działa tu też samorzutnie targowisko, którego uporządkowania podjęto się w 2018.

W Magnuszewie działa Ochotnicza Straż Pożarna. Jest ona ważną instytucją kulturalną obok Gminnej Biblioteki Publicznej – Centrum Kultury w Magnuszewie. W miejscowości swoją siedzibę ma również rejestrowane stowarzyszenie społeczno-kulturalne, Towarzystwo Miłośników Ziemi Magnuszewskiej. W mieście od 2008 ukazuje się lokalny periodyk o charakterze oficjalnego organu prasowego samorządu terytorialnego, „W Naszej Gminie”.

Sport

Według portalu 90minut.pl w latach 2002-2012 funkcjonuował klub sportowy LZS Magnuszew, prowadzący sekcję piłkarską występującą w klasie A w grupie Radom^[22].

Zabytki

późnobarokowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela z II połowy XVIII wieku, parafia Magnuszew jest jedną z najstarszych w Polsce. Została erygowana przed 1378 rokiem, wówczas wybudowano drewniany kościół parafialny;
dzwonnica z XIX wieku;
karczma z XVIII wieku;
pomnik upamiętniający walki o Przyczółek warecko-magnuszewski;
cmentarz rzymskokatolicki – nie wpisany do rejestru;
średniowieczny układ urbanistyczny wraz z drewnianą zabudową Rynku i głównej ulicy z XIX/XX w. – zabytek przestrzeni kulturowej, nie wpisany do rejestru;
cmentarz żydowski – zabytek przestrzeni kulturowej, nie wpisany do rejestru;
budynek gospodarczy spółdzielni rolnej z 20-lecia międzywojennego – nie wpisany do rejestru.

Uzdrowisko

W 1974–2005 na podstawie ustawy o uzdrowiskach, Magnuszew był uznany za miejscowość posiadającą warunki do prowadzenia lecznictwa uzdrowiskowego, dzięki czemu mogły być prowadzone tu zakłady lecznictwa o takim właśnie profilu^[23]. Status ten miejscowość uzyskała dzięki odkryciu obecności w rejonie miejscowości (odwiert „Magnuszew 1” podczas prac geologicznych prowadzonych latem 1958) zmineralizowanych solanek chlorkowo-wapniowych o średnim zasoleniu 11 proc. z dodatkiem jodu w roztworze wodnym. W ciągu 40 lat w miejscowości nie założono żadnego zakładu leczniczo-uzdrowiskowego lub rehabilitacyjno-sanatoryjnego, dlatego utraciła ona status uzdrowiska.

Ludzie związani z Magnuszewem‎

Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Magnuszewem‎.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Dz.U. z 2023 r. poz. 1472.
↑ UMiG Magnuszew - Magnuszew - miastem [online], magnuszew.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 757 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ ^a ^b ^c GUS. Wyszukiwarka TERYT.
↑ ^a ^b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
↑ Opis parafii na stronie diecezji.
↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 30–31.
↑ Postanowienie z 24 października (5 listopada) 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, s. 419).
↑ Uchwała Nr 13e/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu kozienickiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104).
↑ Uchwała Nr XVII/80/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 8 grudnia 1972 w sprawie utworzenia wspólnych rad narodowych dla miast nie stanowiących powiatów i gmin w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 9 grudnia 1972, Nr 26, Poz. 174).
↑ Strona gminy, sołectwa
↑ Władysław Semkowicz, Ród Powałów, Sprawozdanie z czynności i posiedzień Akademii Umiejętności w Krakowie, 1914, Tom XIX, nr 3, s. 19–20.
↑ Franciszek Ksawery Piekosiński, Rycerstwo polskie wieków średnich. Obejmuje dwanaście pierwszych pokoleń rycerstwa polskiego wieków średnich, Tom 2, Kraków 1896, s. 217–218.
↑ Stanisław Kozierowski, Pierwotne osiedlanie pojezierza Gopła, Poznań 1922, s. 3–25.
↑ AGAD, Zbiór dokumentów papierowych, sygn. 1991.
↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 50–51.
↑ ^a ^b ^c Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 302. ISBN 83-01-00065-1.
↑ Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 612.
↑ Tomaszów Lub., Magnuszew i Dukla odznaczone Krzyżem Grunwaldu. „Dziennik Polski”. Nr 106, s. 2, 12 maja 1977.
↑ Magnuszew i Głowaczów znów będą miastami! [online], Radio Impuls [dostęp 2023-07-24] .
↑ Portal 90minut.pl
↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości (Dz.U. z 1974 r. nr 16, poz. 89).

Linki zewnętrzne

Magnuszew, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 897 .
Oficjalny Serwis Informacyjny Urzędu Gminy w Magnuszewie

[dziennikdwacztery-1] Dz.U. z 2023 r. poz. 1472.

[2] UMiG Magnuszew - Magnuszew - miastem [online], magnuszew.pl [dostęp 2024-04-24] (pol.).

[poczta-3] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 757 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[teryt-4] GUS. Wyszukiwarka TERYT.

[roz-5] Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).

[par-6] Opis parafii na stronie diecezji.

[7] Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.

[8] Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 30–31.

[9] Postanowienie z 24 października (5 listopada) 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, s. 419).

[10] Uchwała Nr 13e/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu kozienickiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104).

[11] Uchwała Nr XVII/80/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 8 grudnia 1972 w sprawie utworzenia wspólnych rad narodowych dla miast nie stanowiących powiatów i gmin w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 9 grudnia 1972, Nr 26, Poz. 174).

[sol-12] Strona gminy, sołectwa

[13] Władysław Semkowicz, Ród Powałów, Sprawozdanie z czynności i posiedzień Akademii Umiejętności w Krakowie, 1914, Tom XIX, nr 3, s. 19–20.

[14] Franciszek Ksawery Piekosiński, Rycerstwo polskie wieków średnich. Obejmuje dwanaście pierwszych pokoleń rycerstwa polskiego wieków średnich, Tom 2, Kraków 1896, s. 217–218.

[15] Stanisław Kozierowski, Pierwotne osiedlanie pojezierza Gopła, Poznań 1922, s. 3–25.

[16] AGAD, Zbiór dokumentów papierowych, sygn. 1991.

[17] Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 50–51.

[Pilichowski302-18] Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 302. ISBN 83-01-00065-1.

[19] Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 612.

[20] Tomaszów Lub., Magnuszew i Dukla odznaczone Krzyżem Grunwaldu. „Dziennik Polski”. Nr 106, s. 2, 12 maja 1977.

[21] Magnuszew i Głowaczów znów będą miastami! [online], Radio Impuls [dostęp 2023-07-24] .

[skarb-22] Portal 90minut.pl

[23] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 1974 r. zmieniające rozporządzenie ws. rozciągnięcia niektórych przepisów o uzdrowiskach na inne miejscowości (Dz.U. z 1974 r. nr 16, poz. 89).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

Na prawach powiatu	Ostrołęka Płock Radom Siedlce Warszawa
Powiatowe	Białobrzegi Ciechanów Garwolin Gostynin Grodzisk Mazowiecki Grójec Kozienice Legionowo Lipsko Łosice Maków Mazowiecki Mińsk Mazowiecki Mława Nowy Dwór Mazowiecki Ostrów Mazowiecka Ożarów Mazowiecki Otwock Piaseczno Płońsk Pruszków Przasnysz Przysucha Pułtusk Sierpc Sochaczew Sokołów Podlaski Szydłowiec Węgrów Wołomin Wyszków Zwoleń Żuromin Żyrardów
Gminne	Bieżuń Błonie Bodzanów Brok Brwinów Cegłów Chorzele Ciepielów Czerwińsk nad Wisłą Dobre Drobin Gąbin Gielniów Glinojeck Głowaczów Góra Kalwaria Halinów Iłża Jadów Jastrząb Jedlnia-Letnisko Józefów Kałuszyn Karczew Kobyłka Konstancin-Jeziorna Kosów Lacki Latowicz Lubowidz Łaskarzew Łochów Łomianki Maciejowice Magnuszew Marki Milanówek Mogielnica Mordy Mrozy Mszczonów Myszyniec Nowe Miasto Nowe Miasto nad Pilicą Odrzywół Osieck Piastów Pilawa Pionki Podkowa Leśna Przytyk Raciąż Radzymin Różan Sanniki Serock Siennica Sienno Skaryszew Sochocin Solec nad Wisłą Sulejówek Tarczyn Tłuszcz Warka Wiskitki Wyszogród Wyśmierzyce Zakroczym Ząbki Zielonka Żelechów

Miasto	Magnuszew
Wsie	Aleksandrów Anielin Basinów Boguszków Bożówka Chmielew Dębowola Gruszczyn Grzybów Kępa Skórecka Kłoda Kolonia Rozniszew Kurki Latków Mniszew Osiemborów Ostrów Przewóz Stary Przewóz Tarnowski Przydworzyce Rękowice Rozniszew Trzebień Tyborów Urszulin Wilczkowice Dolne Wilczowola Winduga Wola Magnuszewska Wólka Tarnowska Zagroby Żelazna Nowa Żelazna Stara
Osady leśne	Leśniczówka Bożówka Trzebień
Część miasta	Kruszyn
Części wsi	Anielin Górny Anielin Rozniszewski Dolny Chmielew Doły Górny Chmielew Gruszczynek Holendry Magnuszewskie Józefów Osiemborowski Kępa Lucjanów Nowa Dębowola Nowy Gruszczyn Nowy Grzybów Staniszówka Stara Dębowola Stary Grzybów Wygoda
Osada leśna wsi	Gajówka Basinów

Miasta	Głowaczów Kozienice Magnuszew
Gminy miejsko-wiejskie	Głowaczów Kozienice Magnuszew
Gminy wiejskie	Garbatka-Letnisko Gniewoszów Grabów nad Pilicą Sieciechów

Przynależność wojewódzka	gubernia radomska (1867–1915) woj. kieleckie (II RP) (1919–39) woj. kieleckie (1945–75)
Miasta	Głowaczów (do 1870) Gniewoszów (do 1870) Granica (do 1870) Janowiec (do 1870) Magnuszew (do 1870) Kozienice Pionki (od 1954) Ryczywół (do 1870) Sieciechów (do 1870) Zwoleń (do 1870, 1915–19 i 1925–54 →)
Gminy wiejskie (1867–1954 i 1973–75)	Bobrowniki nad Radomką (do 1954) Brzeźnica (do 1954) Brzóza (do 1954) Garbatka-Letnisko (od 1973) Głowaczów (od 1949) Gniewoszów (od 1973) Gniewoszów(-Granica) (1870–?) Góra Puławska (do 1954) Grabów nad Pilicą Grabów nad Wisłą (do 1954) Jedlnia (do 1954) Kozienice Lipa (do 1870) Magnuszew (do 1870 i od 1973) Mariampol (1870–1949) Oblasy (do 1954) Pionki (1931–54) Pionki (od 1973) Policzna (do 1954) Rozniszew (do 1954) Sarnów (do 1954) Sieciechów Suskowola (do 1954) Świerże Górne (do 1954) Tczów (Średni) (do 1954) Trzebień (1870–1954) Zwoleń (1870–1915 i 1919–1925)
Gromady (1954–72)	Babin (1954 →) Bartodzieje (1954 →) Bobrowniki (1954–59) Boże (1954–58 →) Bronowice (1954 →) Brzezinki (1954 →) Brzeźnica (1954–72) Brzóza (1954–72) Chechły (1954 →) Czarnolas (1954 →) Dobieszyn (1954–57 →) Garbatka-Letnisko (1954–72) Głowaczów (1954–72) Gniewoszów (1954–72) Góra Puławska (1954 →) Grabów n/Pilicą (1954–72) Grabów n/Wisłą (1954 →) Grabów Nowy (1954–59) Grudek Stary (1954 →) Holendry Piotrkowskie (1954–61) Janowiec (1954 →) Januszno (1954–68) Jedlnia (1956–58) Kieszek (1954–56) Kozienice (1961–72) Łagów (1954 →) Ławeczko (1954 →) Łękawica Stara (1954–61) Magnuszów (1954–72) Mariampol (1954–59) Mąkosy (1954–61) Miejska Dąbrowa (1954–72) Mniszów (1954–61) Paciorkowa Wola (1954 →) Pionki (1954) Pionki (1969–72) Policzna (1954 →) Ponikwa (1954–68) Poświętne (1954–72) Przewóz (1954–61) Przyłęk (1954 →) Rozniszew (1954–72) Rudki (1954 →) Ryczywół (1954–61) Sarnów (1954 →) Sieciechów (1954–72) Stanisławice (1954–61) Stara Wieś (1954–61) Strykowice (1954 →) Studzianki (Studzianki Pancerne) (1961–72) Sucha (1954 →) Suskowola (1954–68) Sycyna (1954 →) Świerże Górne (1954–72) Tczów (1954 →) Trzcianki (1954 →) Trzebień (1954–59) Ursynów (1954–68) Wilczkowice (1954–61) Wola Klasztorna (1954–61) Wólka Tyrzyńska (1954–68) Wysokie Koło (1954–59) Zajezierze (1954–72) Zarzecze (1954 →) Zawada (1954 →)